Blogs
Blog

Genaaid

Plaats een reactie

‘Als er zo tijd voor is, zou ik wel graag willen hechten.’ Zo, dat rolde er redelijk nonchalant uit. Verwachtingsvol kijk ik naar de aios. Hij houdt echter zijn blik gericht op de computer. ‘Uhuh’, hoor ik onder zijn mondkapje vandaan komen. Zou dat een ja zijn?

Flip Franssen | Hollandse Hoogte
Flip Franssen | Hollandse Hoogte

Bij de eerstvolgende operatie wordt een oud litteken aan de heup van een dame heropend. Vanwege het littekenweefsel moet de wond transcutaan gehecht worden. Transcutaan, peanuts. Ik probeer de blik van de aios te vangen, maar hij lijkt volledig in zijn werk op te gaan. ‘Doe maar een twee-nulletje’, hoor ik hem tegen de ok-assistente zeggen. Ik zet me schrap om de naaldvoerder en pincet aan te pakken, maar tot mijn stomme verbazing zet de aios zelf de naald in de huid. Is hij het vergeten? Is het een moeilijke locatie van de wond? Misschien omdat het een relatief jonge dame is? Ik zal er nooit achter komen. De huid is al gesloten.

De volgende operatie is wederom aan de heup. Dit keer heeft de aios welgeteld drie wonden gemaakt. Twee grote van 5 en 10 cm en een ieniemienie wondje van 1.5 cm. Tijd voor poging twee. ‘Zou ik nu mogen hechten?’ Wederom, redelijk nonchalant, al zeg ik het zelf. ‘O ja, ehh… uhuh.’ Weer die uhuh. Weer transcutane hechtingen. Weer dat twee-nulletje. En, jawel, weer zet de aios zelf de naald in de huid. Hij begint bij de grote wond. Misschien laat hij de twee kleintjes dan aan mij over. Semischappelijk.

Maar nadat de grote wond dicht gehecht is, begint hij ongestoord aan de wond van 5 cm. ‘Ehh…’ Mijn stem klinkt u minder nonchalant. Er zit een lichte vibratie in. ‘Zou ik nog mogen..?’ ‘O ja. Jij mag zo die kleine wond doen. Die kan met één hechting denk ik wel dicht, misschien twee.’

Lekker dan. Eén hechting. Nou goed. Dat wordt dan in elk geval de mooiste hechting van de hele operatie, misschien wel van de dag. Ik ga die aios er even keihard uit hechten. Ik pak de pincet en naaldvoerder aan, maak een perfecte hoek van 90 graden, draai soepeltjes vanuit de pols en schuif in één keer de naald naar de andere kant van de wond. Twee keer vooruit, een keer achteruit, twee keer vooruit, afschuiven, en de uiteinden mooi bij elkaar zodat de aios ze af kan knippen. ‘Zo, dat heb je vaker gedaan zeker’, zegt hij. ‘Uhuh’, kaats ik terug.

De dag is bijna voorbij. ‘Heb je een beetje een leuke dag gehad?’ vraagt de ok-assistente. Maar voor ik antwoord kan geven, doet de aios dat al voor me. ‘Ja, zeker! Ze heeft zelfs mogen hechten.’

meer van Jet

hechten
  • Jet

    Jet zit in het tweede jaar van haar coschappen. Zij probeert zoveel mogelijk de humor in te zien van de bijzondere wereld die Het Ziekenhuis heet.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.