Een dagje Zweinstein

Als kind droomde ik stiekem dat ik een tovenaar was als Harry Potter en dat mijn Zweinstein-uitnodiging nog wel een keertje komen ging. Ik dacht namelijk grote geheime krachten te hebben. Die illusie heb ik na vele coschapblunders ver achter me gelaten.

Echter, het gevoel met toverkunst bezig te zijn heb ik vrijwel iedere dag. Met een stethoscoop kan ik net zo weinig als met een toverstok. En wat mij betreft kan de gehele inhoud van het Farmacotherapeutisch Kompas net zo goed over toverdranken gaan waar ik geen biet van begrijp. 

Hoe langer ik geneeskunde doe, hoe meer ik ga beseffen dat je mijn dagelijkse bezigheden nog het beste kunt vergelijken met een dagje Zweinstein. De beruchte lessen 'Verweer tegen Zwarte Kunsten' zijn voor mij stiekem van toepassing op alle artsen en aiossen die mij het leven zuur maken. 'Fabeldieren' heeft iets weg van hoe je met vreemde patiënten om moet gaan. 

Aan zwerkbal doe ik ook dagelijks: ik vlieg van hot naar her om alle ballen in de lucht te houden, helaas zonder magische bezem, al voel ik me zeker een voetveeg soms. Zelfs die beruchte kamer onder de bezemkast krijg je er gratis bij wanneer je voor geneeskunde kiest: denk maar niet dat je je eigen mooie werkkamer krijgt. 

Een nare oom en obsessieve tante kun je vergelijken met de reacties die je krijgt van ok-assistenten als je iets onsteriel maakt. En Dirk doet me stiekem denken aan een driftig chirurgje die te strak in zijn ok-pakje zit. Voldermort valt niet te vergelijken met personen, nee Voldermort is groter en gemener dan dat... Hij zit in je hoofd en komt naar boven na een lange dag vol onkunde, blunders en fouten. Je kunt hem alleen verslaan met goede peptalks van medeco's. 

Het toepassen van toverkunstjes gebeurt wanneer je keurig de reflexen goed slaat, meteen raak prikt, foutloos een wond hecht, een perfecte brief typt of een dagje ok doet zonder onsteriele blunders. En dat gebeurt gelukkig heus wel eens... En dan te bedenken dat mijn ouders heuse dreuzels zijn! Oftewel: mensen die geen geneeskunde doen. En net als in de toverwereld houden wij die arme dreuzels ook graag dom... Ze snappen het toch niet? Kunnen ze ook niks aan doen. Het feit dat mijn ouders dreuzels zijn maakt mij een heus 'modderbloedje'. En zo voel je je dan ook wel eens in het ziekenhuis zonder enige 'connecties'. Ach ja, als ik daarmee wel de hersenen van Hermelien krijg, dan teken ik. 

Nou, genoeg gepraat over de toverkunsten der geneeskunde. Tijd om het 'Verboden Bos' te ontdekken, oftewel: het ziekenhuis uit! Enne, niet tegen die Dreuzels zeggen dat je geneeskunde doet, dan ben je alsnog de hele avond bezig met halve consulten en het wegtoveren van hypochondrische klachten.