Drank en drugs

Voor buitenstaanders, en daarmee bedoel ik iedereen die geen medicus of medicus in spe is, zijn geneeskundestudenten een nette en goed georganiseerde groep jongeren. De gezondste van allemaal. De minste sigaretten, de minste drank, de minste drugs. Ze weten immers wat de effecten en risico’s van al deze middelen zijn. Toch?

De introductie is net van start gegaan en over ongeveer twee weken begint het eerste collegejaar. De dagen zijn goed vol gepland. Het programma begint overdag om half tien en het nachtprogramma eindigt voor sommigen om vier, voor anderen pas om zeven uur. En dat negen volle dagen lang. Redelijk vermoeiend, maar o zo leuk.

Bij de eerste biertjes op de eerste avond, vraagt onze ‘papa’ (vroeger ook wel ‘mentor’ genoemd) aan de groep wie er allemaal rookt. Vragende blikken kruisen elkaar. Niemand steekt zijn hand op, tot grote verbazing van de papa. ‘Wat een brave kindjes zijn jullie.’ Toch roken ook de papa’s en mama’s niet, althans niet standaard. Bij de vraag wie er allemaal partyrokers zijn, schieten handjes de lucht in. En ja, gedurende de hele intro zullen er best wat pakjes sigaretten de revue passeren. Bij de vraag of iemand wel eens drugs gebruikt, blijft het weer akelig stil. ‘Telt wiet ook?’ Ja, wiet telt ook. Drie van de zeventien ‘kindjes’ steken met rode, beschamende blosjes op hun wangen hun hand op.

Dat dit er snel meer zullen worden en dat ook het aantal verschillende drugs zich zal uitbreiden wordt op dag drie duidelijk. We krijgen college van een arts die zich heeft gespecialiseerd in verslaving. Hij komt vertellen over zijn werk en heeft het over de tien meest gebruikte drugs. Sommige van deze drugs hebben jullie, of in ieder geval een deel van jullie, al eens gebruikt, beweert hij. Hij doelt op wiet, MDMA, ritalin en natuurlijk alcohol. Ook hij is oprecht verbaasd dat zo weinig mensen daadwerkelijk deze drugs hebben gebruikt. Maar aan het eind van jullie studie, drukt hij ons op het hart, hebben jullie ze allemaal gebruikt. Alle tien, nou ja met uitzondering van heroïne dan – hopelijk.

Als we iets over de helft van de intro zijn, rekent een van onze mama’s voor de grap uit dat we met z’n allen nu al zo’n 440 liter bier op hebben. En onder het motto ‘inkakken is bijpakken’ zullen daar nog wel vele litertjes bij gekomen zijn. Vraag blijft of we de 1000 liter hebben gehaald.

Volgens onze papa’s en mama’s was deze introductieweek een goed voorproefje van onze studententijd en als de voorspelling van de verslavingsarts daadwerkelijk uitkomt hebben jonge dokters inderdaad een erg zware studententijd achter de rug; al helemaal omdat er tussendoor ook nog gewoon gestudeerd moest worden. Een beetje respect daarvoor wordt erg gewaardeerd.