Blogs
Blog

De ‘traumahelikopter’

Plaats een reactie

De dickpic heeft Nederland bij de ballen. Een geluk bij een ongeluk is de ontstane nationale discussie over grensoverschrijdend gedrag. Automatisch denk je na over je eigen vak. Hoe je als zorgverlener ook in precaire situaties terecht kunt komen. Gelukkig worden we daar middels gestructureerd onderwijs goed op voorbereid:

Het is alweer een paar jaar geleden. De coschappen zijn net begonnen, en mijn studiegenoot en ik lopen wat gespannen door de gang. Vandaag gaan we het androgenitaal onderzoek oefenen. Aan de ene kant fijn, je zult het toch een keer moeten doen. Aan de andere kant een gek idee, dat je vinger tien minuten later in iemands anus zal zitten.

De deur van het kamertje gaat open. We worden hartelijk onthaald door Sjors en Fred. Twee mannen van rond de 40. Ze geven dit onderwijs al een jaar of vijftien. Nog nooit gaven ze samen les, maar beiden knikken instemmend dat dat wel goed moet komen. Het plan is als volgt: eerst zullen de mannen het onderzoek op elkaar demonstreren. Daarna zullen mijn cogenoot en ik, de een op Sjors, de ander op Fred, het onderzoek zo goed mogelijk proberen te herhalen. Aan het einde zal feedback volgen en zullen we, belangrijk, horen of we geslaagd zijn.

Het hokje waar wij met vier volwassen mannen in staan is klein. Het is een oude onderzoekskamer in de kelder van het ziekenhuis. Terwijl Sjors zich uitkleedt vraagt Fred wat we van het onderwijs verwachten. Behalve het politiek correcte antwoord dat het natuurlijk supergoed is om dit onderzoek een keer in het echt te oefenen, kom ik al woorden zoekend niet echt tot diepere inzichten. Ik ben dan ook verrassend blij als Sjors in z’n tampeloeres uit het pashokje verschijnt.

De essentie van het onderzoek is respect. Je raakt de patiënt zo min mogelijk aan. Voor de inspectie vraagt Sjors bijvoorbeeld aan Fred of hij zijn geslachtsdeel van alle kanten wil tonen, in plaats van zelf de penis aan te raken. Na de inspectie en palpatie volgt het rectaal toucher. Alles gebeurt op een zeer delicate manier en wordt helder uitgelegd. Ik heb respect voor deze heren. Dat zij zich, door hun lichaam ter beschikking te stellen, al jaren inzetten om geneeskundestudenten iets bij te brengen vind ik bewonderenswaardig.

Dan zijn wij aan de beurt. Samen zitten we op een krukje, mijn medeco begint. ‘Oké meneer Fred, ik zou om te beginnen graag uw penis willen inspecteren. Kunt u die even ronddraaien?’ Hoewel de twee elkaar niet kennen, lijkt er een vanzelfsprekendheid te zijn aangewakkerd: ‘Hoor je dat Fred?’ ‘Ja Sjors, hij zei het echt.’ Elkaars zinnen afmakend richten de heren zich tot mijn studiemaat: ‘Ja want-, je weet-, -wat er-, -dán kan gebeuren!’ Zonder enige verdere waarschuwing begint Sjors, op nog geen vijftien centimeter afstand van het gezicht van mijn studiemaatje, als een bezetene zijn geslachtsdeel rond te slingeren. Stomverbaasd blijven we op ons krukje zitten. Met duidelijke moeite om niet in schaterlachen uit te barsten over de bizarre situatie waar we onszelf nú weer in bevinden (lees: twee studenten op kruk vs. één helikopterende volwassen man in de kelder van een academisch ziekenhuis), voltooien we de rest van het onderzoek. Er volgt een korte beoordeling (we hadden het goed gedaan!) en we kunnen vertrekken. De deur valt achter ons dicht en tranen beginnen te rollen. Wat hebben we toch een waanzinnige studie.

Meer van Berend
  • Berend

    Hier vind je de blogs van Berend van Doorn over wat hij als geneeskundestudent heeft meegemaakt. Inmiddels is hij anios en schrijft hij blogs voor Medisch Contact.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.