Blogs
Blog

De statistische methode genaamd mensenkennis

Plaats een reactie
Rights Managed  Model Released - Hollandse Hoogte
Rights Managed Model Released - Hollandse Hoogte

Als Huisartsgeneeskunde vroeger op de middelbare school werd aangeboden in plaats van maatschappijleer, had ik hier absoluut voor getekend. Een beter inkijkje in de samenleving is er volgens mij niet. Het ene moment barst een volwassen man in snikken uit vanwege prikangst en dan weer paradeert er een 2 meter lange vent met crimineel verleden door de kamer, al roepend dat hij zijn hulpinstanties iets gaat aandoen.

Ook de huisbezoeken waren een mooie gelegenheid om te zien hoe mensen leven. Van landhuizen waar de kunstwerken op sokkels nog meer lichamelijke verzorging krijgen dan de gemiddelde patiënt uit de praktijk, naar kamertjes waar je eerst voor naar de sportschool moet alvorens je voldoende kracht hebt ontwikkeld om je voort te bewegen in de dichte, alles opslurpende rooklucht.

Ik heb mensenkennis altijd een breed interpreteerbaar woord gevonden. Toch kreeg het voor mij betekenis in mijn huisartsencoschap. Vroeg een patiënt me om een overbodig lab onderzoek? Dan had ik geleerd te beginnen met “JA, dan zouden we bijvoorbeeld dit en dit kunnen prikken”. Nu volgde een opzettelijke pauze van 3 tellen, 1-2-3, waarna de plottwist kwam: “het zal ons alleen niets opleveren, want uw klachten passen eigenlijk niet bij een aandoening van de schildklier, omdat…”. Dit werkte bijzonder goed!

Soms leken pogingen de ander te overtuigen echter compleet zinloos, zoals toen een 17-jarig meisje met een begeleider uit haar wooninstelling op consult kwam. Met een asymmetrisch gezwollen hamsterwang en een hoofd vol schrammen vertelde ze me hoe het allemaal de schuld was van “dat meisje” en dat “dat meisje niet met die hakken op mijn hoofd had moeten lopen trappen toch!”. De blik van de begeleider en de blauwe, gezwollen knokkels van het meisje, vertelden mij dat er twee kanten aan dit verhaal zaten. Na het uitsluiten van neurologisch letsel en veel instemmend en simpel taalgebruik, probeerde ik de situatie toch nog voorzichtig om te buigen. Hoe zou ze het een volgende keer aanpakken? Ze haalde haar schouders op.

Een enkele keer zonk de moed me zelfs zo ver in de schoenen, dat ik begon te geloven dat vooroordelen en statistiek eigenlijk gewoon hetzelfde zijn. Een patiënt die 42 keer in een jaar komt (dit was onze praktijk-recordhoudster, de huisarts had voorgesteld om een boeket bloemen te sturen als bedankje voor haar trouwe komst) en die nu bij mij op het spreekuur komt met gegeneraliseerde jeuk zonder huidafwijkingen, heeft nog eerder een kietelend kaboutertje ingeslikt dan dat er sprake is van een dermatologische aandoening waar iets aan gedaan kan of moet worden. Pure statistiek, niets vooroordelen.

Maar dan dacht ik weer aan alle momenten waarop patiënten mij verrast hadden. Glimlachend besefte ik, dat de statistische methode genaamd mensenkennis voorlopig niet – en ik denk nooit – zal worden ontdekt.

meer van merel
  • Merel

    Merel is coassistent.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.