De koning ziet Abraham

Het is voorjaar en dan is het weer tijd voor rommelmarkten. Nu heb ik alles wat mijn hartje begeert, maar toch struin ik graag zo’n marktje af. Je vindt er immers dingen van grote curieuze waarde.

Een tijd geleden viel mijn oog op een ansichtkaart met daarop een foto van professor Kouwer. Daaronder stond geschreven ‘geneeskundige bij de blijde verwachting van H.M. de Koningin‘. Het verhaal gaat dat deze Utrechtse hoogleraar verloskunde koningin Wilhelmina in 1909 ten paleize heeft doen bevallen. Er wordt door de oudst in leven zijnde gynaecologen beweerd dat de majesteit tussen de weeën door een rijmpje prevelde. ‘Kouwer, Kouwer, kan het wat gauwer‘?

Over de geboorte van onze huidige koning heb ik inmiddels ook het een en ander gevonden. In het Utrechts Nieuwsblad van 27 april 1967 (een extra editie) stond in grote letters op de voorpagina: ‘Prins geboren, toestand moeder en kind bevredigend na operatie‘. Ik lees dat er in het perscentrum (ik verzin dit woord niet) een applaus uitbrak na de mededeling dat er een welgeschapen prinsje van 3850 gram geboren was. In het Amstelhotel, zo lees ik, zit Bernhard te lunchen met hoge gasten uit Nepal. Hij leest het heuglijke nieuws aan tafel voor. Voorts ontstaan er lange files op de Catharijnesingel, omdat er duizenden Utrechters in feeststemming naar het AZU komen. Een foto van het medisch team prijkt op de voorpagina. De Amersfoortse kinderarts Drukker, hoofdverpleegkundige Van Beuzekom, de Bilthovense arts Nijhuis en professor Plate – gehuld in witte jassen met lange mouwen – kijken nors naar de camera. Wie zou de indicatie voor de sectio hebben gesteld? Een kind van nog geen vier kilo kan toch ook vaginaal geboren worden? Ik vind prinses Beatrix’ postuur normaal, hoewel het wat ver gaat om de gewezen majesteit ‘werpheupen’ toe te dichten. Dat staat niet in het (hof)protocol.

‘Bij het keren voor de kliniek reed de hofauto een daar passerende fietser aan, maar de gevolgen daarvan waren te verwaarlozen’, lees ik.

Het hoofdredactioneel commentaar van vijftig jaar geleden is ook nu weer geheel actueel. Men meent dat het volk minder laaiend is dan in 1909. ‘Massale uitingen van gevoelens hebben dikwijls iets verkrampts, jongelui die hun haar wat langer dragen en degenen die zich nog vrienden van Amerika durven te noemen, brengen deze krampachtigheid teweeg. Kortom, we zijn minder spontaan, maar wel onbeheerster geworden de laatste jaren.’

Terug naar 2017. Zou demissionair premier Rutte met zijn kabinet een mooie Abraham gemaakt hebben? En zou de koning balen nu hij deze kroonleeftijd bereikt heeft? Of geldt dat niet, als je de kroon al draagt? En hoe zou het met die fietser zijn?

In ieder geval ben ik Koningsdag weer te vinden op de rommelmarkt, zoekend naar nog veel meer curiosa.