Blogs
Blog

De duizend gezichten van Dina

3 reacties
EyeEm Mobile GmbH | Hollandse Hoogte
EyeEm Mobile GmbH | Hollandse Hoogte

Een beetje moedeloos blader ik door de beoordelingsboekjes die ik bij mijn tot nu toe gelopen coschappen heb gekregen. Ik ben op zoek naar feedback voor mijn persoonlijke ontwikkelingsplan.

‘Je weet veel Dina, dus wees niet bang om je te laten horen!’ schrijft de traumachirurg. ‘Ik denk dat kennis wel een aandachtspuntje voor jou is’, vindt de nefroloog. De kinderartsen vinden me vooral gezellig. De vrouwelijke kno-arts bij wie ik op de poli per ongeluk de juiste diagnose stelde geeft me negens en vindt dat ik zó in opleiding kan, terwijl de gastro-intestinale chirurg bij wie ik qua kennis nogal onderuitging op ok me zevens toekent ‘die ik nog wel waar moet maken’, en alleen maar omdat de grote visite bovengemiddeld ging.

Ik denk aan de keer dat ik op mijn kop kreeg van een kinderarts omdat ik een kind met congenitale neutropenie wilde opnemen bij een verdenking virale bovensteluchtweginfectie, terwijl zij dat niet nodig vond en hoe dit kind ’s nachts werd opgenomen door de andere kinderarts, die niet snapte waarom het kind naar huis was gestuurd. Ik denk aan hoe de hematoloog de neuroloog in consult vroeg en vervolgens het advies van de neuroloog naast zich neerlegde omdat hij zich er niet in kon vinden – en gelijk bleek te krijgen. Ik denk aan hoe ik – toen ik op de SEH voorzichtig opperde of het geen hepatische encefalopathie kon zijn, met die torenhoge leverwaarden – werd weggewuifd en de volgende dag de dienstdoende neuroloog vroeg waarom er niet aan een hepatische encefalopathie werd gedacht. In hoeverre zijn die beoordelingen überhaupt relevant als twee artsen zo verschillend over niet alleen een co, maar ook over een casus denken?

Ik graaf verder tussen de vele beoordelingen, maar ik lijk wel duizend gezichten te hebben. Ik vraag me af of anderen ook zulk wisselend commentaar krijgen, of dat ik daarin de enige ben. Want wat nu mijn ontwikkelpunten zijn, dat is me nog steeds niet echt duidelijk. En hoe verhoudt die wisselende feedback zich eigenlijk tot het feit dat ik wel elke keer een 7 of een 8 krijg en slechts bij hoge uitzondering eens zowel een 6, als een 9 heb ontvangen? Wat zeggen al die verschillende meningen nou echt over mij?

Na een tijdje begint het me op te vallen dat ik maar zelden een 7 krijg voor de rollen die onder professioneel gedrag vallen. Fijne collega, werkt goed samen, vriendelijke, open houding, kent eigen grenzen goed, dat vinden de meesten eigenlijk wel. En vrijwel iedereen benoemt de zeer (soms iets té) complete statusvoering – of, zoals een aios chirurgie het subtiel vroeg: ‘goh, denk jij wel eens aan interne, als specialisatie?’ – en het vakoverstijgend denken. Langzamerhand ontdek ik toch wel een rode draad van een brede denker met goede communicatieve vaardigheden, die niet zo snel de wetenschappelijke diepte in duikt. Dus misschien staat er uit die duizend gezichten van Dina dan toch langzamerhand een dokter op. De vraag die rest is: wat voor dokter eigenlijk? En wil ik die dokter zijn?

Meer blogs van Dina

  • Dina

    Dina heeft vele omzwervingen gemaakt, maar uiteindelijk leidden alle wegen haar altijd weer naar de geneeskunde. Ze heeft het vak dat haar maar niet loslaat definitief omarmd en loopt nu coschappen. In haar blog schrijft ze over haar ervaringen en overwegingen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • M. de Vries

    AIOS verzekeringsgeneeskunde, Amsterdam

    Ik sluit mij aan bij collega Bonte. En verder is het allemaal herkenbaar. Al die momentopnames zeggen uiteindelijk echt niet zo veel.

    Dermatologie: een 6, kent haar plaats niet, autoriteitsprobleem (sprak de prof aan bij zijn voornaam, zoals de da...mes van het secretariaat ook deden, het lef!)

    Heelkunde: een 9, kom solliciteren! Moet je wel hakken aandoen, want qua lichaamslengte gaat het anders niet goed komen met het natuurlijk overwicht. Dat mijn problemen qua diepte zien maakten dat ik op OK nog geen buikhuid kon hechten (heb slagschaduw nodig voor oriëntatie, op de SEH ging het uitstekend) was kennelijk niemand opgevallen.

    Kindergeneeskunde: een 7. “Kan floreren in een team dat haar begrijpt”. Eh...? Geldt dat niet voor iedereen?

  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    Arme Dina... Wellicht is het een troostende gedachte dat "vele subjectieve beoordelingen een objectieve beoordeling maken", zoals een net gepromoveerd lid van de gedragspolitie, de bewakingsdienst die nauwlettend de "behavioral border" van de opleidi...ng geneeskunde bewaakt, recent nog schreef in het Medisch Contact.

    En ja, zoals een wijze collega mij eens toevertrouwde, status, aanzien en eer zijn roofgoed. Het vereist sterke benen en een nog sterker karakter om toe te kunnen geven dat de co het achteraf bij het rechte eind had, en de ervaren clinicus niet. En toch is dat best leuk om mee te maken. Meer over het algemeen houden artsen niet van andere artsen die gelijk hebben en dit gelijk ook halen als het nodig is. Dus hou de eer aan jezelf en steek jezelf een pluim in de kont als je het bij het rechte eind heb.

    Wel de veer er weer uit halen voordat je naar de faculteit gaat. Anders krijg je de gedragspolitie achter je aan, als je zo opzichtig met een veer in je kont loopt.

  • Maarten

    SEH arts, Nijmegen

    Dit is de reden dat ik tijdens het reguliere co schap SEH v 2 weken, ik zeer terughoudend ben met harde uitspraken. Ik heb meestal meer nodig dan dit korte co schap, om iemand daadwerkelijk goed te kunnen beoordelen. Daardoor blijf ik het liefst alge...meen en niet te oordelend, omdat ik bang ben de plank mis te slaan

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.