De 6-jesdokter

Er is één dokter de slechtste van Nederland. Het meest enge daaraan is dat er iemand zo dadelijk een afspraak met hem/haar heeft.*

Het zij-instroomjaar zit erop, de definitieve cijfers zijn binnen en de meeste studenten genieten nu van hun vakantie. Het is een klein wonder dat vrijwel iedereen die aan het intensieve jaar begon het gered heeft. Tot op het laatst was het spannend of een aantal mensen het wel zou halen.

Vlak voor het laatste tentamen sprak ik een van de mensen die wel al veilig was. Ik vroeg haar hoe het ging met het studeren. ‘Nou’, zei ze, ‘ik denk dat ik deze keer gewoon weer de Slimstuderen-samenvatting een keer doorlees en dan moet het wel goed komen. Vorige keer had ik ook gewoon een 6.’

Ik schrok daar eerlijk gezegd een beetje van. Ik was er tot dan toe altijd van uitgegaan dat alle zij-instromers ‘maximisers’ waren: dat ze graag zoveel mogelijk wilden weten om daarmee zo goed mogelijke artsen te worden. Hadden ze niet daarom op latere leeftijd alsnog voor deze lange opleiding gekozen? Tijdens mijn vorige studie had ik helaas maar al te vaak het tegenovergestelde gezien, de ‘optimisers’: met zo min mogelijk moeite een net voldoende resultaat halen. Maar tot mijn verbazing lopen deze mensen dus blijkbaar ook bij geneeskunde rond.

In een vak waarin patiënten erop vertrouwen dat jij je uiterste best doet voor hun gezondheid, mogen ze er toch van uitgaan dat jij ook tijdens je opleiding het maximale gedaan hebt om hun (levensbedreigende) diagnose niet te missen? Toch? Geneeskunde is een kennisintensieve studie en je zou als student, wat mij betreft, altijd moeten streven naar zoveel mogelijk kennis (maximisen dus). Al was het maar om te voorkomen dat jouw patiënt dadelijk een afspraak heeft met de slechtste dokter van Nederland.

*Vrij naar George Carlin