Blogs
Blog

Daar is moed voor nodig

Plaats een reactie

‘Eigenlijk wil ik even met u praten, dokter De Jong’, zegt de jonge vrouw die tegenover ons zit. ‘Ik wil namelijk graag een andere arts.’ Het blijft even stil. Ik schuif wat ongemakkelijk heen en weer op m’n kruk. Moet ik vragen of ik weg zal gaan?

‘Goh’, zegt De Jong met enige aarzeling. ‘Wat jammer. Waarom, als ik vragen mag?’

De patiënte haalt diep adem en stort dan haar hele relaas over hem uit. Over hoe ze zich niet serieus genomen voelt, geen oplossing voor haar problemen krijgt, het gevoel heeft dat hij haar klachten niet meer objectief kan beoordelen.

Hij hoort het rustig aan. Maar hij niet alleen, ik zit daar ook. Gegeneerd verschuil ik mijn vuurrode wangen in de kraag van mijn jas. Oh wat zou ik graag wegrennen uit deze kamer. Verman je, Dina, zeg ik tegen mezelf. Voor jou is het veel minder erg dan voor hem.

Als ze eindelijk uitgesproken is, schraapt hij zacht zijn keel. ‘Ik eh vind het heel vervelend dat het zo gelopen is...’, zegt hij hakkelend. Hij is zichtbaar aangeslagen. ‘Het is nooit mijn bedoeling geweest om je dat gevoel te geven. Ik heb altijd geprobeerd mijn best voor je te doen. Ik vind het erg dat dat niet gelukt is. Kun je me vertellen wanneer dit gevoel bij jou voor het eerst ontstond? Dan kan ik daar voor de toekomst wat van leren.’

Terwijl ze praten kijk ik vanuit mijn ooghoeken naar hem, zijn wit weggetrokken gezicht, zijn ernstige blik. Hij deinst niet terug voor haar, hij schiet niet in de verdediging.

Als ze uiteindelijk weg is, staren we zwijgend voor ons uit. ‘Nou...’ zeg ik en voorzichtig kijk ik hem aan. ‘Die zag ik niet aankomen’, mompelt hij. ‘Ik vond dat je het heel goed deed’, zeg ik bemoedigend. Even aarzel ik, maar dan leg ik heel kort mijn hand op zijn schouder. ‘Drink anders eerst even een kopje thee ofzo om bij te komen’, zeg ik. ‘Ik heb nu zelf weer een patiënt, dus ik moet gaan.’

En ik loop weg. Op de gang staar ik even met mijn handen in mijn zakken naar de deur. Ik rommel met mijn stethoscoop. Wat had ik nou tegen hem moeten zeggen?

Vandaag wist ik het ineens. Dokter De Jong is een gefingeerde naam, maar dokter, mocht je dit lezen dan weet je vast wel dat dit over jou gaat. Wat ik je eigenlijk had willen zeggen is: ik vond je heel moedig. En als ik ooit in zo’n situatie terechtkom, dan hoop ik dat ik net zo kan reageren als jij. Dank je dat je me dat stuk van het vak ook hebt laten zien. Dat was vast niet makkelijk.

Meer van Dina

  • Dina

    Dina heeft vele omzwervingen gemaakt, maar uiteindelijk leidden alle wegen haar altijd weer naar de geneeskunde. Ze heeft het vak dat haar maar niet loslaat definitief omarmd en loopt nu coschappen. In haar blog schrijft ze over haar ervaringen en overwegingen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.