Blog Sebastiaan - Bob de walrus

Barry is niet de slimste jongen uit zijn klas. Maar hij noemt me al de hele ochtend ‘Dokter Sebastiaan’ dus ik mag hem wel. Tijdens de techniekles op school was zijn hand in de freesmachine gekomen.

Halsoverkop bracht de juf hem naar de SEH, om vervolgens direct weer te vertrekken. ‘Ik bel zijn moeder wel!’ en weg was ze. Een anios heelkunde heeft me nu hier gedumpt met onduidelijke instructies en is verdwenen naar een bespreking. Barry zelf is ondertussen van de schrik bekomen en kletst, met behulp van een beetje morfine, de hele SEH bij elkaar. Hij vertelt het verhaal voor de derde keer aan me.
‘Ja man, dokter, ik was dus een plankje aan het frezen want ik moest een boot maken die echt moet drijven en toen maakte Daan een grap en toen moest ik lachen want hij zei dat Bob op een walrus leek en toen keek ik naar Bob en die lijkt best op een walrus en toen keek ik niet naar mijn plankje en toen froessshhhh … en toen was er overal bloed!’
Ik besluit om Barry volgens het boekje in kaart te gaan brengen, zodat ik straks mooi kan overdragen. De anamnese is redelijk bondig (A/ hand in frees), dus probeer ik de medische voorgeschiedenis grondig uit te diepen. 
‘Ben je wel eens eerder in een ziekenhuis geweest, Barry?’
‘Ja, een keer toen mijn oma er lag, die was van de trap gelazerd en…’
‘Maar ben je zelf wel eens opgenomen geweest?’
‘Uhh, nee.’
‘Gebruik je medicijnen?’
Stilte.
‘Barry?’, probeer ik, maar zijn aandacht is al verdwenen. Hij frommelt aan de band van de bloeddrukmeter. Zijn oog valt op zijn hand. Ik denk aan de tijd en probeer zijn aandacht terug te krijgen.
‘Barry Smit, gebruik je medicijnen?’ Ik raak geïrriteerd. De anios heeft al een paar keer opgemerkt dat ik langzaam ben; dit keer wil ik een goede indruk maken. ‘Meneer Smit, hallo, let eens op!’
‘Dokter Sebastiaan, denkt u dat mijn hand weer beter wordt?’
Een beetje beduusd kijk ik naar zijn hand. De pezen staren je aan.
‘Ik weet het niet Barry, we gaan ons best doen.’ Bedremmeld kijkt hij naar zijn bewegingsloze vingers. ‘Ik ben bang dokter.’
Ik weet niet wat ik moet zeggen en staar naar mijn half ingevulde status. Ik hoor de anios al foeteren over mijn erbarmelijke tempo. Ach, ze mocht me toch al niet.

‘He Barry, waarom lijkt die Bob eigenlijk op een walrus?’ Barry wrijft een traan uit zijn oog. Slikt een keer. En steekt enthousiast van wal.

Sebastiaan