Blog Sadaf - Wij, geneeskundestudenten

Als geneeskundestudent leer je om met je patiënten mee te leven en ze die empathie te tonen, want je weet dat ze het zwaar hebben. Maar gedurende de studie vind je als geneeskundestudent vooral dat je het zélf heel zwaar hebt en dat delen we graag. Heel graag.

Vaardigheidsonderwijs om 8.15 uur is de hele dag gapen en je hardop afvragen waarom je ook alweer geneeskunde bent gaan doen.
‘Een vriend van mij doet rechten. Zes contacturen per week.’

College tot 17.30 uur is roepen dat je honger hebt, totdat de sheets van het college ‘acute diarree’ op het scherm verschijnen en je jezelf belooft om nooit meer een stuk kip aan te raken.
‘Ja maar hoe dan?’
‘Ze liggen op een cholerabed.’
‘Ja, dus?’
‘Daar zit een gat in met een emmer eronder, om je weet wel op te vangen.’
‘Wow.’

In de rij staan voor de koffie is klagen dat je pauze al bijna voorbij is. En klagen dat iedereen al de gratis koffieautomaat op de eerste verdieping heeft ontdekt.
‘Koffie is op.’
‘Nee.’
‘Jawel. Chocomelk ook trouwens.’
‘Nee, niet ook de chocomelk?’

Maar soms worden wij geneeskundestudenten met onze neus op de feiten gedrukt en wordt een vroeg college, een lage cafeïnespiegel of een lange dag volledig in perspectief geplaatst. Als een Arts zonder Grenzen voor in de collegezaal vertelt dat in heel Sierra Leone 120 artsen werken. En dat 11 van hen zijn omgekomen tijdens de ebola-epidemie. Dat zij een aantal van hen heeft mogen behandelen en ook heeft moeten verliezen. Dan kijk je rond in je collegezaal, en dan realiseer je je dat er hier al meer dan een jaar lang vierhonderd mogen zitten, klagend over koffie.

Sadaf

Meer blogs