Blog Nutte: Een broeierige dag in Tanzania

Na een hectische dag struin ik door de straten van de Tanzaniaanse hoofdstad Dodoma naar huis. Een eenzaam wolkje aan de hemel zorgt voor een plezierig momentje van schaduw. Rond een uur of 5 ’s middags is het buiten én binnen alleen voor saunaliefhebbers nog een beetje uit te houden.
Mijn Birkenstocks hebben een modieuze grauwe grijze kleur gekregen. Ze staan mooi bij de rest van het landschap dat voornamelijk stoffig gekleurd is.

Thuis aangekomen missen mijn huisgenoten hun dagelijkse dosis chocolade, muesli en kaas. Het enige wat ik mis is fatsoenlijke handalcohol op mijn afdeling hier. In Nederland kom je minstens drie verschillende Sterilium-tankstations tegen als je van patiënt A naar patiënt B gaat. Hier mocht ik vanochtend blij zijn dat er maar liefst één halfleeg flesje voor de hele afdeling beschikbaar was.
In Nederland gebruiken we handalcohol hoofdzakelijk om patiënten te beschermen tegen verspreiding van infecties. Na de zoveelste patiënt met een tropische bacteriologische dierentuin aan boord voelt het ook heel prettig voor jezelf om je handen even een opfrisbeurt te kunnen geven.

’s Avonds praat ik onder het genot van een kop thee nog een beetje met mijn buurvrouw. We reflecteren over wat we die dag hebben meegemaakt. Zij heeft lokale boeren geholpen met efficiënt watergebruik. Ik kon 19 vrouwen vooruit helpen. Voor één oude dame mocht de hulp niet meer baten.
Aan het einde van de dag werd haar toestand steeds slechter. Ze kreeg steeds meer last van benauwdheid. Langzaam maar zeker raakte ze uitgeput. De tuberculose spatte bijna van haar longfoto af. Zulke beelden kende ik tot nu toe alleen uit de theorieboeken. Een overplaatsing naar de ic zou haar niet meer kunnen helpen, daar doen ze niet veel meer dan zuurstof geven via een neusbril (dat krijgt ze nu ook al op de afdeling).
Langzaam werden haar ademteugen steeds korter en oppervlakkiger. Als ik aan de internist naast mij vraag of we geen palliatieve medicatie moeten starten, vertelt hij mij dat er in Tanzania geen medicatie wordt gegeven om benauwdheid te verlichten. Als de familie achteraf dan hoort dat we medicatie hebben gegeven waardoor de patiënt misschien eerder zou komen te overlijden, zullen ze het ziekenhuis aanklagen.

Even later blaast de oude dame haar laatste adem uit. Ik krijg een brok in mijn keel bij de gedachte om te sterven aan ademnood in deze stoffige sauna. Bij het zien van de huilende familie aan haar bed rolt er ook een traantje over mijn wang. De internist merkt het op, geeft mij een schouderklopje en zegt: ‘Now leave her in the hands of God young man’.

Nutte

Meer blogs