Blog Loes - Een probleempje Down Under

Het leven loopt soms wat anders dan gepland, ook als je geneeskundestudent bent. Vraag het mijn geneeskundevriendinnen en ze zullen je ongetwijfeld mijn voorliefde voor alles wat met gynaecologie te maken heeft bevestigen. Natuurlijk is het nog vroeg om tijdens de bachelor al te roepen wat je wilt, maar dat ik gynaecologie leuk vind, dat staat vast. En ik weet ook niet precies hoe het komt maar voor ik het door had zat ik op een Australisch laboratorium de invloeden van probiotica op acute nierschade te bekijken... Hè? Soms vraag ik me hardop af – geen probleem hier, niemand die je verstaat – wat ik in dit nefrologiegroepje doe terwijl ik al jaren loop te roepen dat ik fan ben van baby’s, placenta’s, soa’s en vruchtbaarheidsproblematiek. Ach ja, soms moet je out of the box denken en een halfjaar buitenlandstage is daar natuurlijk uitermate geschikt voor. Maar zoals ik al zei, het leven loopt soms anders dan gepland en uit onverwachte hoek kreeg ik hier toch nog mijn portie gynaecologie…

Wat blijkt, Australië zit vol met lieve, wollige, wandelende soa-monstertjes: koala’s. Maar liefst 90 procent van deze wollige vriendjes loopt rond met chlamydia. Het geeft ze conjunctivitis, urineweginfecties, incontinentie en laat ze vaak onvruchtbaar achter. Je begrijpt: dat is een probleem.

Deze wandelende soa’s kom je hier overal tegen, meestal zitten ze in hun luie eet-modus in een eucalyptusboom langs de weg (te herkennen aan een groep chinezen die om de bewuste boom foto’s staan te maken). Echter, je vindt ze ook in opvangcentra waar je voor een financiële bijdrage dit soa-monstertje mag vasthouden. Of liever gezegd, waar je voor een financiële bijdrage jezelf kunt besmetten met Chlamydia! Als je de pech hebt dat die arme koala nou net heel nodig moet plassen, dan kun je bij terugkomst in Nederland meteen door naar de GGD. Althans dat zijn de horrorverhalen die rondspoken onder de backpackers in Australië. (Vooral bij de mannen met een vriendin thuis; zo hoeven ze niks ‘uit te leggen’ bij terugkomst, ze kunnen de koala’s de schuld geven van hun probleem Down Under).

Natuurlijk stond het knuffelen van een koala ook op mijn Australië-bucketlist en bij het horen van dit verhaal gingen mijn gynaecologienekharen overeind staan: krijg ik dan toch nog te maken met deze tak van geneeskunde hier in Australië? Tijd voor wat research: er zijn twee soorten Chlamydia die de koala infecteren. De wollige pechvogels krijgen te maken met Chlamydia pecorum en Chlamydia pneumoniae. De Chlamydia die ons infecteert is de Chlamydia trachomatis, geen reden voor paniek dus. Toch kan de Chlamydia pneumoniae worden overgedragen van koala tot mens: dit geeft echter geen soa maar, zoals de naam al aangeeft, een pneumonie. Daar komt nog bij dat de koala’s die toeristen knuffelen uiteraard worden gecheckt op besmetting. Conclusie van dit verhaal: ik heb toch nog mijn portie gynaecologie gehad in Australië en voor alle overspelige backpackers die van plan zijn de koalasmoes te gebruiken voor hun probleem Down Under: daar gaat geen enkele geneeskundestudent intrappen.

Meer blogs van Loes