Blog Loes - Decentraal toegangskaartje

Zoals een doorsneewereldburger uren in de rij zou staan voor een concert, nieuwe gadget of pretpark, zo staat een groepje fanatiekelingen op deze wereld in de rij voor de studie der studies: geneeskunde. Helaas neemt deze groep elk jaar grote proporties aan, waardoor het dringen wordt in de rij om een toegangskaartje te bemachtigen.

Elk jaar opnieuw doorstaan duizenden mogelijke dokters in spe dezelfde zenuwslopende marteling die de decentrale selectie heet. Denk je als geneeskundestudent zijnde dat je van alle decentrale stress af bent, zijn je broertje en zusje aan de beurt: gaan we weer! Dat wordt een heel jaar toezien hoe ze met trillende vingers de aanmelding op studielink volbrengen, hoe ze op van de zenuwen hun brieven door de brievenbus gooien en bovendien hoe ze vol verwachting hun mailbox in juli wel honderd keer zullen refreshen in afwachting van de verlossende mail. Voor hen is het natuurlijk spannend, maar ik leef net zo mee, omdat ik weet wat de selectie inhoudt. Tegenwoordig kom je er niet meer met een simpele ‘ik vind de werking van het lichaam interessant’. Ook met een  ‘ik vind omgaan met mensen leuk’ wordt geen genoegen genomen. Je moet op z’n minst kunnen opsommen wat de ingrediënten van een goede dokter zijn. Maar daar zit hem ook het probleem: vraag aan tien verschillende patiënten waar ze waarde aan hechten bij een dokter en je krijgt tien verschillende antwoorden… Welke combinaties van eigenschappen  zijn tegenwoordig nodig om het felbegeerde decentrale toegangskaartje te bemachtigen? Als ik naar de geneeskundestudenten om mij heen kijk, met al hun eigenschappen, zie ik een mix van ontelbare dingen. En dat is geloof ik het hoofdingrediënt binnen het recept van goede dokter: de combinatie van verschillende eigenschappen en verschillende mensen, dat is nou precies wat het zo’n menselijk vak maakt! En om nog even terug te komen op mijn broer en zus, ik heb er wel vertrouwen in. Als ik met al mijn gekke eigenschappen erdoorheen ben gekomen, moet het hun ook vast lukken! Zo niet? Dan heb ik aan de keukentafel ook eindelijk bewijs dat ik niet de gekste van de familie ben. ;-)

Loes

Meer blogs van Loes