Blog Lisanne - Ongehuilde tranen

De afdeling waar ik verreweg de meeste tranen heb gezien is op de kraamafdeling/neonatologie. Een geboorte is een gebeurtenis vol liefdevolle tranen, tranen van blijdschap en geluk.

Zoals de eerste krijs van de kleintjes met als gevolg de tranen van opluchting van hun moeder bij het horen van die huil. Maar ook de tranen die bij een kersverse vader over zijn wang biggelen wanneer hij hun kindje voor het eerst mag vasthouden, zijn een paar van de vele tranen die vallen op deze afdeling. Natuurlijk horen de vele tranen van honger, buikkrampjes, vermoeidheid en een volle luier ook op deze afdeling thuis.

Maar er zijn ook tranen die niet vallen. Voor tranen is soms even geen tijd. De fijne licht blauwe of roze wolk waar ouders op zitten tijdens de zwangerschap wordt plots een donkere onheilspellende storm. De kleine wordt geboren, maar huilt niet. De ouders gaan net als hun kindje in overlevingsstand. De wereld lijkt voor hen even stil te staan, terwijl het medisch team juist overuren lijkt te draaien. Dat niet alleen mooie gebeurtenissen zich afspelen op deze afdeling is natuurlijk een feit, maar daarmee niet minder confronterend en zwaar. De afdeling staat bekend als plek waar veel mensen (een van) hun mooiste dag beleven, maar deze wordt soms overschaduwd met misschien wel een van de ergste momenten. Maar gelukkig staat er altijd een heel team klaar, die niet alleen de aandoening behandelen maar zelf ook erg betrokken en meelevend zijn. En gelukkig lijken de allerkleinste patiënten van het ziekenhuis, ondanks de valse start waar sommige het leven mee beginnen, de veerkrachtigste en grootste doorzetters te zijn. En dat doen ze niet alleen, maar samen met hun dappere ouders, want ook voor hen heb ik een hoop bewondering gekregen.

Lisanne

Meer blogs van Lisanne