Blog Greetje - Cholera-uitbraak

Groot nieuws tijdens de ochtendoverdracht: er is een cholera-uitbraak in ons district. Direct wordt er voor de volgende dag een trip gepland naar Mposa, een van onze healthcenters, waar gevallen van cholera zijn gesignaleerd. Het is een bezoek om de situatie in te schatten en te kijken wat het healthcenter nodig heeft – en ik mag mee.

De volgende dag, twee uur later dan gepland, verlaten we Malosa richting Mposa. Na veel moeite om aan benzine te komen en drie kwartier hobbelen over een onverharde zandweg, arriveren we op de plaats van bestemming. Het centrum is verlaten; het is lunchpauze. Gelukkig is er een assistent die ons een korte rondleiding geeft. Er zijn de afgelopen week zestien cholerapatiënten behandeld van wie er nu nog vier zijn opgenomen. Het cholerakamp ligt om evidente redenen vijf kilometer verwijderd van het healthcenter. Aldaar treffen we zeer primitieve toestanden aan. Het kamp is een stenen huis zonder ramen en deuren. Twee patiënten die al wat minder ziek ogen, liggen op de veranda. De twee ziekste mannen liggen binnen op de stenen vloer in hun eigen lichaamsvloeistoffen. Geen matrassen, geen bedden. Er zijn geen infuusstandaarden. De infuuszak is improvisatorisch bevestigd aan het lege raamkozijn. ORS is er genoeg, maar de enige intraveneuze vloeistof waarover het kamp beschikt, is een paar liter Ringer-lactaat. Ter desinfectie is er chloorwater om je handen mee te wassen. En op de veranda ligt een verdwaalde deurmat met desinfectiemiddel. Als we na tien minuten alweer vertrekken, veeg ik mijn voeten extra lang over de mat uit angst toch iets van de ziekte onder mijn voeten mee te nemen. We hebben haast want de auto moet weer terug zijn bij het St. Lukes Hospital.

Terug in Malosa neem ik een patiënt met dehydratieverschijnselen op. Hij heeft zes keer per dag waterdunne ontlasting en koorts. Het lijkt niet op cholera, maar we mogen geen enkel risico nemen. Ik vraag aan de verpleging of ze deze patiënt meteen willen isoleren. Als ik in de namiddag op de afdeling kom, ligt hij nog steeds op zaal.

De volgende dag ligt hij wel op de isolatie-afdeling, maar het is voor zijn eigen toestand zeer de vraag of hij hier beter af is. Deze afdeling, een apart gebouwtje, slaan de nurses standaard over. Ik ben dan ook blij te zien dat hij een lopend infuus heeft met Ringer-lactaat. Naast de man zitten twee familieleden op de grond te eten. Ik leg nog eens in gebroken Chichewa de isolatie- en hygiënemaatregelen uit. Ik was mijn handen met chloorwater. De hele avond ruik ik een zweem chloor om me heen. Twee dagen later gaat deze man in redelijke toestand naar huis. Tot nu toe zijn er nog geen bewezen choleragevallen in ons ziekenhuis, maar dat is misschien een kwestie van tijd.

Greetje                                      

Meer blogs van Greetje