Blogs
Blog

Beroepskeuzetest of: wie ben ik?

2 reacties

Het is nota bene in de huisartsenpraktijk waar ik inval als doktersassistente dat ik de uitslag van mijn beroepskeuzetest onder ogen zie: 69 procent huisarts. Het specialisme dat schijnbaar het beste bij mij past. Ik had gehoopt op een spannend en uitdagend specialisme, waarbij je met je handen werkt en waar je snel resultaat boekt. Kortom, ik hoopte op chirurgie – ook al zou een ander deze kenmerken bij de huisartsgeneeskunde vinden passen. Diezelfde ochtend had ik nog stellig tegen mijn collega-doktersassistente gezegd dat ik geen huisarts wilde worden. Ik wil het ziekenhuis in, ik wil snijden, ik denk dáár gelukkig van te worden. En dan nu deze uitslag.

Thuis had ik het erover met mijn huisgenootje. ‘Ik heb het niet helemaal eerlijk ingevuld’, geef ik toe, ‘want ik hoopte dat er chirurgie uit zou komen.’ Ik klaagde over de vraagstelling, hoe er gevraagd werd of kwaliteiten als ‘teamspeler’ of ‘leiding nemen’ bij mij pasten. ‘Onder medeco’s vind ik van wel’, zeg ik, ‘maar de leiding geven over een groep chirurgen die twee keer zo oud zijn als ik? Nee, dat zou ik niet snel doen.’ ‘Vul het dan in zoals jij je het zelf vindt’, raadde mijn huisgenootje aan. ‘Onafhankelijk van mogelijke situaties waar je nog nooit in terecht bent gekomen.’

Dat was op zich een goede suggestie, maar het oordeel dat andere mensen over mij hebben bleef door mijn hoofd spoken. Ik ben tot nu toe vaak beschreven als iemand die wat afwachtend is, en best meer van zichzelf mag laten zien. Iemand die wel goede dingen zegt, maar te lang wacht om die dingen daadwerkelijk te zeggen. Kwaliteiten die niet snel onder het kopje ‘goede teamspeler’ vallen. Dan kan ik mezelf wel een goede teamspeler vinden, maar als anderen dat niet vinden, wat is dan de waarheid? Mijn eigen mening, of die van mogelijke toekomstige collega’s?

Daarnaast bekroop me het gevoel dat ik mezelf helemaal niet goed ken. Hoe zou ik mezelf omschrijven? Wat zijn mijn goede kwaliteiten? Ik vind het confronterende vragen. Al helemaal sinds ik begonnen ben met de coschappen. Als coassistent ben je continu bezig met hoe anderen jou waarnemen, en krijg je daar vaak ook direct feedback over. Enerzijds is het fijn om te horen dat men je goede eigenschappen waardeert. Anderzijds is het confronterend om te beseffen dat sommige kwaliteiten van jezelf niet erkend of gezien worden. Ik krijg er het gevoel van nog niet helemaal ‘af’ te zijn. Het type persoon dat ik wil zijn, dat ik dacht te zijn, ben ik blijkbaar nog niet.

Ik doe de test opnieuw. Nu met de kwaliteiten die ik zelf meen te hebben in gedachten. Ik heb het idee dat ik de test heel anders heb ingevuld: brutaler, zelfverzekerder. Nu zal ik zeker te zien krijgen wat ik wil zien. Het voelt haast alsof ik een muntje in een wensput gooi, als ik op ‘versturen’ klik. Een paar seconden later heb ik de uitslag in mijn mailbox. Ik open de mail: 73 procent huisarts.

  • Sabrina

    Ik ben zij-instroom geneeskundestudent, ben 23 jaar, en zit nu in het eerste jaar van mijn coschappen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Marjan

    AIOS

    Hoi Sabrina,

    Een beroepskeuzetest heb ik nooit gedaan tijdens mijn coschappen en toch ben ik prima terecht gekomen. Gelukkig heb jij ook na je coschappen nog de mogelijkheid om te exploreren wat bij je past. Mogelijk kom je dan toch uit bij het sp...annende en uitdagende specialisme van huisarts. De tijd zal het leren.

  • Lokke

    AIOS

    Heel herkenbaar wat je beschrijft. Ik heb me gaandeweg veel verwondert en verdiept in de beroepskeuze. Ik heb meermaals zo'n vragenlijst ingevuld en heel eerlijk vraag ik me af wat de meerwaarde is van zon test (inderdaad omdat we hem bijna allemaal ...niet eerlijk invullen, maar ook als we hem wel eerlijk invullen vraag ik me af of het je echt verder helpt...). Ik denk dat om een goed beroepskeuze proces te doorlopen, we juist inderdaad volledig moeten starten bij veel basalere vragen zoals wie ben ik zonder alle formele rollen die Ik vervul, waarom wil(de) ik überhaupt dokter worden, wat zijn de belangrijkste elementen in mijn vak die geven dat ik met een voldaan gevoel naar huis kan en me energie geven. En van daaruit gaan exploreren in de dagelijkse praktijk. Helaas is daar nog steeds maar weinig ruimte voor in de geneeskunde opleiding.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.