Blogs
Blog

Mijn lieve Jan slaapt

Plaats een reactie
EyeEm Mobile GmbH
EyeEm Mobile GmbH

‘Dokter, hij slaapt hoor.’ Haar ogen schieten van de arts-assistent naar mij en weer terug. ‘Mijn lieve Jan slaapt’, gaat ze verder terwijl ze haar hoofd bevestigend knikt. De twee dochters slaan ieder een arm om hun moeder, hun blik staat afwezig gericht naar de grond. Ik vraag me af wat er nu allemaal door hun hoofd gaat.

‘Hij weet namelijk dat ik niet zonder hem kan leven. Nee, ik kan niet zonder hem…,’ de echtgenote probeert zich groot te houden, maar ondertussen vullen haar ogen zich met tranen. Aan de arts-assistent de taak om haar – een vrouw met een forse alzheimerdementie – uit te leggen dat meneer niet slaapt maar in coma ligt opgenomen op de afdeling Neurologie.

De 87-jarige meneer Van Leeuwen heeft uitgebreide vasculaire cerebrale schade en een therapieresistente hypertensie, een combinatie die bij hem heeft geleid tot een bilaterale thalamusbloeding met als gevolg het huidige comateuze beeld. Eerder deze week was hij nog goed aanspreekbaar; zo sprak hij honderduit over zijn vroegere werkzaamheden als ingenieur en zijn favoriete literaire boeken. Sinds vanochtend lijkt daar echter niks meer van over. Hij ligt er vredig bij, maar ik krijg er alles behalve een rustig gevoel van.

Vlak voordat we de kamer binnenstappen om de familie het slechte nieuws te brengen, tikt de arts-assistent me op de schouder. ‘Heb je ooit iemand dood zien gaan?’ Alhoewel alles erop lijkt dat meneer Van Leeuwen het waarschijnlijk niet gaat redden, schrik ik toch van haar woorden. Ik kan alleen maar denken aan zijn echtgenote. Die arme vrouw.  ‘Ja, bij de interne’, zeg ik kortaf. Van binnen weet ik dat deze patiënt toch anders voelt. Misschien doordat ik een zekere wanhoop las in de ogen van zijn vrouw, die immers op het punt staat haar vertrouwde levensmaatje en houvast te verliezen in een wereld die voor haar door de dementie langzaamaan verandert in een groot vraagteken.

De arts-assistent begint haar verhaal. De neuroloog vult aan waar nodig, maar laat haar het voortouw nemen. Als derde partij voel ik me een indringer in dit slechtnieuwsgesprek, maar ik weet dat dit nodig is om mij een goede dokter te laten worden. Ik observeer, luister en probeer alles op te slaan.

De toon van de arts-assistent is serieus maar meelevend, haar houding open. Ze draagt de informatie behapbaar over en laat hier en daar een stilte vallen. De dochters krijgen ruimte om hun moeder te troosten, en bovenal om de ingewikkelde informatie te laten bezinken. Halverwege het gesprek legt de arts-assistent haar hand op die van de echtgenote. Een blijk van waardering schemert tussen de tranen door als de dochters haar met een gebroken glimlach een knikje geven. Een klein gebaar dat op zo’n moment toch zo betekenisvol kan zijn voor de naasten.

De volgende ochtend draagt de avonddienst over dat meneer Van Leeuwen is overleden. De bittere zijde van het vak geneeskunde laat zich wederom zien. Wanneer de natuurlijke cascade van doodgaan door het menselijk lichaam in gang wordt gezet, verandert haast vanzelfsprekend de artsenrol van heroïsche geneesheer in de aanbieder van troost en comfort. Haar lieve Jan slaapt nu.

meer van Siham
  • Siham

    Siham (23) is een zesdejaarsgeneeskundestudent die met een glimlach, een pen en een stethoscoop de laatste fase van haar studie doorloopt.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.