Simon Bon

Huisarts en roeier Simon Bon nam twee keer deel aan de Olympische Spelen. In die tijd was hij nog geneeskundestudent in Amsterdam en daar lid van de studentenroeivereniging Nereus. Het waren de jaren twintig en het was toen betrekkelijk makkelijk om bij het roeien de top te bereiken. In 1924 maakte Simon Bon als slagroeier deel uit van de acht. Deze won het Europees Kampioenschap, maar was bij de Spelen minder fortuinlijk. De Spelen werden dat jaar in Parijs georganiseerd en de roeiwedstrijden vonden plaats op de Seine bij Argenteuil. De acht werd in de tweede serie slechts derde en was daarmee uitgeschakeld.

Vier jaar later had Nederland de eer om de Spelen te mogen organiseren. De Internationale Roeibond had de Amstelbaan afgekeurd waardoor de roeiwedstrijden in Sloten werden uitgedragen. Het kanaal van Sloten was met een recht stuk van 3000 meter voldoende lang, maar het kanaal was zo smal dat er telkens maar twee boten tegen elkaar konden roeien. Daardoor was het programma langer dan gebruikelijk. Ook was er mogelijkheid om via herkansingen alsnog de volgende ronde te bereiken. Voor de vier zonder stuurman, waarvan Simon Bon onderdeel uitmaakte, mocht dit niet baten. Ze verloren in de eerste ronde van Italië en in de herkansing van Duitsland en waren daarmee uitgeschakeld.

Na het afronden van zijn studie vestigde Bon zich als huisarts in Aalsmeer. Zijn zoon Piet trad in zijn voetstappen: hij werd eveneens een Olympische roeier en zette de praktijk later voort. Piet Bon herinnert zich: ‘Mijn vader relativeerde zijn deelname aan de Spelen en heeft het er later niet vaak meer over gehad. Hij vond vooral het hier en nu belangrijk en ook daarin herken ik mezelf.’

Johanna Gröne

overzicht arts en olympiër

Lees ook de portretten van: 

- Piet Bon
- Ansco Dokkum (maakte net als Simon Bon in 1928 deel uit van de vier)