Eltjo Schutter

Bij de Olympische dokters neemt Eltjo Schutter een bijzondere plek in: hij is de enige arts die ooit in de discipline tienkamp aan de Spelen deelnam.

In 1976 werd hij in de tienkamp Nederlands recordhouder met 7700 punten. Hij nam het over van Eef Kamerbeek, op wiens naam het record twintig jaar lang had gestaan. Eltjo Schutter herinnert zich: ‘Ik weet het nog precies, het was 8 en 9 mei 1976. Eigenlijk had ik het record al een halfjaar eerder gebroken, maar de baan in Amsterdam werd toen afgekeurd, dus dat record is om technische redenen niet erkend. Gelukkig lukte het dan alsnog om dat record over te nemen.’ Uiteindelijk hield hij het negen jaar lang. Ook was hij de eerste Nederlander die bij het polsstokhoogspringen de vijf meter bedwong.

Door het record te breken kwalificeerde Eltjo Schutter zich voor de Olympische Spelen van dat jaar in Montréal. Wel moest hij nog vormbehoud tonen bij een internationale wedstrijd. Hierbij ging hij door zijn enkel en was enkele weken geblesseerd. Hij herstelde op tijd en mocht toch naar Canada, maar daar was hem geen geluk beschoren: bij het vijfde onderdeel, de 400m, scheurde zijn hamstring. ‘Met een hamstringblessure kun je niet verder. Einde oefening. Waarschijnlijk heb ik door de enkelblessure bij het trainen andere spieren overbelast en is het daardoor misgegaan.’

Ondanks de onfortuinlijke afloop is Eltjo Schutter blij dat hij de Spelen heeft meegemaakt. ‘Ik rekende mezelf niet tot de kanshebbers op een medaille, dus voor mij was meedoen echt belangrijker dan winnen. Bovendien, de Spelen zijn natuurlijk een hoogtepunt, maar eigenlijk is de weg ernaartoe veel interessanter. Het hele proces, de trainingen en wedstrijden, en op die manier in je sport groeien, daar gaat het om. Je alleen maar op de Spelen focussen is niet zaligmakend; dat kan snel op een teleurstelling uitlopen. Naar mijn idee is het belangrijk om van alles te genieten wat op je pad komt. Zo vond ik alle internationale wedstrijden hartstikke leuk, want ik kwam in heel Europa.’

Eltjo Schutter was tijdens zijn sportcarrière nog geneeskundestudent. ‘Ik vond de studie buitengewoon geschikt om met de sport te combineren. Geneeskunde was vrij gestructureerd, daardoor kon ik goed plannen.’ Hij stopte met de tienkamp toen hij aan de specialisatie als gynaecoloog begon, maar zat tot in het vierde jaar van de opleiding nog in de Nederlandse ploeg op het onderdeel polsstokhoogspringen. ‘Ik heb altijd dokter willen worden, dus dat had voorrang. In die zin ben ik een echte amateur. Je had in mijn tijd al menig staatsamateur of professional, maar dat was niks voor mij geweest. Sport en ook topsport zijn leuk, maar het is maar een aspect van je leven.’ Inmiddels werkt hij als gynaecoloog-oncoloog in het Medisch Spectrum Twente. ‘Ik ben een doener, geen beschouwer, dus dat ik iets met chirurgie zou kiezen lag voor de hand. De gynaecologische oncologie is mijn subspecialisatie, maar ik vind het bijzondere van de gynaecologie dat je intensief met existentiële vragen en problemen, letterlijk van de wieg tot het graf, te maken hebt. Het is een mooi breed scala.’

Johanna Gröne

overzicht arts en olympiër