Minstens 161 verschillende soorten zelftesten te koop

Uit een onlinemarktonderzoek van het RIVM blijkt dat in 2022 minstens 161 verschillende soorten zelftesten in omloop waren in Nederland. Dit is een toename vergeleken met eerdere inventarisaties, onder andere door de WHO.

Hoewel enkele testaanbieders zelf een nacontrole doen, luidt het advies meestal: neem voor vragen of vervolgonderzoek contact op met de huisarts. Het RIVM pleit voor systematische registratie van zelftesters die zich bij de huisarts melden. Zo kan de zorgbelasting door zelftesters in kaart worden gebracht. Op dit moment is hiervoor echter geen goede algemene registratiecode voorhanden. Uit het marktonderzoek blijkt namelijk dat het aanbod aan zelftesten dusdanig breed is, dat de reeds beschikbare codes van de International Classification of Primary Care (ICPC) – voor health check en totalbodyscan of algemeen bloedonderzoek – de lading niet dekken, aldus het RIVM.

Vooral infecties

De meeste zelftesten waren gericht op het opsporen van infecties en parasitaire ziekten (18%). Daarna kwamen testen naar endocriene aandoeningen, voedings- of stofwisselingsziekten en naar geestelijke of neurologische ontwikkelingsstoornissen – beide 12 procent. Bij driekwart van de testen moest de zelftester lichaamsmateriaal afnemen – zoals bloed (56%) of urine (19%) of speeksel (13%) – of een vragenlijst invullen (18%) of betrof het zelfmonitoring (7%). Coronazelftesten en zelftesten voor een bevolkingsonderzoek liet het RIVM buiten beschouwing.

In ruim de helft van de gevallen ging het om een thuisafname via een testcassette of app. De meeste zelftesten worden afgenomen en verwerkt in Nederland (n=157). Ook hebben mensen er geld voor over. Zo kosten zelftesten met lichaamsmateriaal gemiddeld 75,21 euro en kan de prijs zelfs oplopen tot bijna 800 euro.