Langdurig zieke huisarts mag collega’s niet dwingen tot waarneming

Een langdurig arbeidsongeschikte huisarts verwijst haar patiënten naar andere praktijken binnen dezelfde huisartsengroep. Daarmee moet ze stoppen, zeggen de praktijkhoudende collega-huisartsen tegen de kortgedingrechter. Die stelt hen nu in het gelijk.

Zeven huisartsen uit één huisartsengroep sluiten in 2018 een waarneemovereenkomst voor onbepaalde tijd op basis van een LHV-model. In hun overeenkomst staat onder meer dat ze ‘bij kortdurende ziekte (minder dan dertig dagen), calamiteiten, nascholing en periodes van arbeidsongeschiktheid over en weer met gesloten beurzen’ zullen waarnemen. Daarnaast geldt een opzegtermijn van zes maanden.

Conflict

Als een van de huisartsen langer dan dertig dagen volledig arbeidsongeschikt is, ontstaat een conflict. De andere huisartsen zeggen dat ze volgens de overeenkomst zelf een waarnemer of hidha (huisarts in dienst van een huisarts) moet inhuren. Als haar dat niet lukt, hebben ze weliswaar het recht om de waarneming tegen betaling over te nemen, maar hiervan maken ze geen gebruik. Het waarnemen van haar praktijk met 2500 patiënten vormt namelijk een te grote belasting voor de andere praktijken die al een patiëntenstop hebben.

De arbeidsongeschikte huisarts stelt echter dat haar pogingen om een waarnemer aan te stellen niet zijn gelukt. Zij vindt dat de andere huisartsen op basis van de overeenkomst, gedragsregels voor artsen en collegiale samenwerking de waarneming moeten overnemen zolang er geen alternatieve oplossing is. Bovendien voerden ze de waarneming feitelijk al uit, doordat zij na de eerste dertig dagen van haar afwezigheid haar patiënten bleven zien.

Passanten

Daar is de voorzieningenrechter het niet mee eens. De andere huisartsen rekenden na die eerste dertig dagen het passantentarief voor haar patiënten waardoor geen sprake is van waarneming in de zin van de overeenkomst. Bovendien zijn ze op basis van de overeenkomst niet verplicht om zorg te dragen voor de waarneming nu de huisarts langer dan dertig dagen afwezig is. Ook hebben ze zich collegiaal opgesteld door waarnemers te benaderen, maar die pogingen waren onsuccesvol. Verder is de huisarts ondanks haar arbeidsongeschiktheid volgens de rechter wel in staat gebleken om zelf waarnemers te benaderen.

Kortom, de zieke huisarts mag niet meer via berichten op haar website en antwoordapparaat patiënten naar de andere huisarts doorsturen – evenals onbeoordeelde post. Wel vindt de rechter duidelijke communicatie naar de patiënten nodig. Zo zou ze onder meer kunnen melden dat patiënten als passanten bij alle huisartsen in de regio terechtkunnen, en bij problemen hun zorgverzekeraar kunnen benaderen.