De Jonge: ‘Euthanasiewet niet uitbreiden voor kinderen’
2 reactiesMinister Hugo de Jonge van VWS is niet van plan de euthanasiewet aan te passen om actieve levensbeëindiging mogelijk te maken voor kinderen tussen de 1 en 12 jaar oud die ondraaglijk en uitzichtloos lijden en binnen afzienbare tijd zullen overlijden.
Maar voor het beantwoorden van de vraag wat er wél moet gebeuren om ouders en artsen meer houvast te bieden rondom actieve levensbeëindiging, heeft De Jonge meer tijd nodig. Dat stelde hij woensdag tijdens het algemeen overleg over medische ethiek. Hij reageerde daarmee op vragen van Tweede Kamerleden over het onderzoek naar medische beslissingen rond het levenseinde bij kinderen. Uit dat onderzoek, dat eind september uitkwam, bleek dat artsen en ouders behoefte hebben aan duidelijkere regels. De Jonge wil met het kabinet bekijken wat er mogelijk is en dat begin volgend jaar voorleggen aan de Tweede Kamer. Het gaat om een kleine groep kinderen – tussen de vijf en vijftien per jaar – bij wie palliatieve zorg onvoldoende verlichting brengt.
Tijdens het algemeen overleg zeiden woordvoerders van verschillende politieke partijen dat er een lacune in de huidige wetgeving is. Voor kinderen tot 1 jaar die ondraaglijk en uitzichtloos lijden en binnen afzienbare tijd zullen overlijden, bestaan er duidelijke regels over actieve levensbeëindiging en kinderen ouder dan 12 jaar kunnen zelf kiezen voor euthanasie. Maar voor deze ‘tussengroep’ van 1 tot 12 jaar is niets geregeld. Een aantal woordvoerders vindt dat onacceptabel en deed de suggestie het Groningen-protocol, dat is opgesteld voor kinderen onder de 1 jaar, uit te breiden.
De Jonge zegt dat de euthanasiewet per definitie niet zal worden uitgebreid voor kinderen tussen de 1 en 12 jaar, omdat deze kinderen wilsonbekwaam zijn. Omdat zij er zelf niet voor kunnen kiezen, kan er sowieso niet worden gesproken over euthanasie. Hij stelde dat dit ook niet het advies is van de onderzoekers. Tijdens het algemeen overleg vertelde De Jonge dat het hem raakt als er onder meer in de media wordt gesproken over ‘kindereuthanasie’. Ook stelde hij dat de richtlijn ‘Palliatieve zorg voor kinderen’ weinig houvast biedt en niet altijd helpend is. Wat hem betreft moet er een betere, helderdere richtlijn komen.
lees ook-
Simone Paauw
Simone Paauw interviewt het liefst de ‘gewone arts’ met een bijzonder verhaal. Ze heeft aandacht voor diversiteit en inclusie in de breedte, discriminatie en grensoverschrijdend gedrag (op de werkvloer) en de positie van vluchtelingen en vluchteling-artsen. (Gezondheids)recht en medisch tuchtrecht hebben haar bijzondere interesse.
Claire Houg
, Vught
Als jurist viel mijn oog direct op de korte mededeling van de minister van VWS niet van plan is de Euthanasiewet aan te passen. Onbegrijpelijk. Voor zover mij bekend zijn er geen medische redenen waarom een kind jonger dan een jaar oud of ouder dan t...waalf jaar oud dat uitzichtloos en ondraaglijk lijdt wel voor euthanasie in aanmerking zou kunnen komen op basis van de wet en het Groningen-protocol, maar dat kinderen in eenzelfde medische situatie tussen 1 en 12 jaar oud aan hun lot worden overgelaten. Hoe legt de minister dit uit aan ouders en artsen? Hoe kun je volhouden dat een kind van 11 maanden dat uitzichtloos en ondraaglijk lijdt wél zou mogen worden geholpen, maar een kind van 13 maanden niet? Het lijkt mij de reinste leeftijdsdiscriminatie en een rechtvaardigingsgrond ontbreekt.
Voorzichtigheid is natuurlijk geboden wanneer mensen de situaties waarin euthanasie zou mogen willen oprekken of uithollen. Dat is hier niet het geval. Door een omissie is er niets geregeld voor kinderen tussen 1-12 die uitzichtloos en ondraaglijk lijden en dat moet worden rechtgezet. Zij die ermee te maken hebben (ouders en artsen) pleiten hiervoor, het zou voor de minister pleiten als hij zich niet achter kabinetsoverleg verschuilt maar voor de kinderen opkomt. Het gaat om een kleine maar kwetsbare groep kinderen waarvan het lijden onnodig voortduurt.
Hans van den Berg
Bioloog, Vleuten
Ik las eerder in mijn krant over het stervende jongetje dat maar bleef roepen 'help me dan'. Zorgvuldigheid in deze kwestie is van het grootste belang, maar ik ben bang dat hier ook speelt dat we in een controle- en wantrouwenmaatschappij leven. Ik h...oop dat ik het verkeerd zie.