Belgische universiteiten gaan geneeskundestudenten voorbereiden op oorlogsslachtoffers

Belgische geneeskundestudenten krijgen vanaf het komend studiejaar specifiek onderwijs over het handelen in oorlogssituaties en de behandeling van oorlogsgewonden. De Belgische overheid heeft de faculteiten daartoe opgedragen vanwege de verhoogde oorlogsdreiging in Europa.

Na de oproep, vanuit de Belgische overheidsdienst Volksgezondheid en Defensie, hebben de geneeskundefaculteiten gezamenlijk bekeken hoe de opleidingen kunnen worden aangepast. Decaan Piet Hoebeke van de Universiteit Gent geeft in de krant HLN aan dat de aanstaand artsen meer onderwijs krijgen in de behandeling van dronewonden, explosie- en crushletsels, en in chemische, bacteriële of nucleaire aanvallen.

Ook krijgen de studenten les in het bepalen van urgentie van slachtoffers. ‘We willen allesbehalve paniek zaaien, maar we mogen tegelijk onze kop niet in het zand steken’, aldus de decaan. Decaan Filip Lardon van de Universiteit Antwerpen in VRT NWS: ‘Oorlog is een heel bijzondere situatie die veel meer expertise in zaken zoals traumageneeskunde, spoedgeneeskunde en orthopedische chirurgie vereist. Daar hebben we natuurlijk al zeer bekwame artsen in, maar optreden in conflictsituaties is van een ander kaliber en vereist voor de studenten extra uitleg. We kunnen hier niet lang mee wachten. Als we nu starten, zien we het resultaat pas over zes jaar, wanneer de artsen afstuderen.’

De bedoeling is ook dat andere gezondheidsmedewerkers meer kennis over militaire geneeskunde krijgen.

Nederland

Bij navraag bij de Nederlandse Federatie van Universitair Medische Centra (NFU) geeft een woordvoerder aan dat het raamplan van de artsenopleiding al belangrijke basiscompetenties bijbrengt over acute, levensbedreigende situaties die zich ook in een oorlogssituatie kunnen voordoen.

‘Daarnaast leren artsen tijdens hun opleiding zich aan nieuwe uitdagingen aan te passen. Een concreet voorbeeld hiervan zagen we tijdens de covid-19 pandemie, toen zowel geneeskundestudenten als artsen flexibel op nieuwe plekken werden ingezet.’