Amsterdam UMC moet ontslagen hoogleraar orthopedie zijn baan weer teruggeven
4 reactiesHet Amsterdam UMC had een hoogleraar orthopedie toch niet mogen ontslaan en moet regelen dat hij per 1 december weer aan het werk kan. Wanneer dat niet gebeurt, kost dit het ziekenhuis 10 duizend euro per dag. Sinds 2014 klaagden a(n)iossen, coassistenten, ok-assistenten en verpleegkundigen dat de hoogleraar orthopedie zich intimiderend gedroeg en daarmee een onveilige werksfeer en een bedreigend leerklimaat veroorzaakte.
De kantonrechter vonniste vorig jaar november dat de arbeidsovereenkomst van de hoogleraar orthopedie per 1 januari 2024 mocht worden ontbonden. Maar in het hoger beroep dat hij tegen die uitspraak aanspande, oordeelt het gerechtshof in Amsterdam dat er géén sprake is van ernstig en duurzaam verstoorde arbeidsverhoudingen en dat het ontslag ongedaan moet worden gemaakt.
Niet volledig
Het Amsterdam UMC was eerder bij de kantonrechter niet volledig over de feiten en omstandigheden, vindt het gerechtshof. Zo bracht het Amsterdam UMC feedbackrapportages, visitatierapporten, verslagen, brieven en steunbetuigingen, waarin de hoogleraar wél positief werd beoordeeld niet in. Ook schetste het Amsterdam UMC een aantal situaties die gebaseerd zijn op anonieme meldingen en niet kunnen worden onderbouwd.
Gesprek
Het Amsterdam UMC heeft volgens het gerechtshof niet de gelegenheid geboden dat de melders en de hoogleraar met elkaar in gesprek gingen, terwijl dit bij goed werkgeverschap hoort. Bovendien staat in het ‘Beleid rondom ongewenste omgangsvormen medewerkers’ van het ziekenhuis dat wanneer de medewerker ongewenst gedrag ervaart, deze het best direct kan aangeven dat hij/zij daar niet van gediend is. Volgens het gerechtshof blijkt nergens uit dat aiossen door de hiërarchische verhoudingen ‘bang’ waren voor de hoogleraar, hoewel dit tijdens de zitting wel is aangevoerd. Verder vindt het gerechtshof dat van volwassen artsen in opleiding in de traumachirurgie verwacht mag worden dat zij een dergelijk lastig gesprek niet uit de weg gaan.
Werkomstandigheden
Het gerechtshof vindt verder dat er rekening moet worden gehouden met de omstandigheden waarin de hoogleraar orthopedie werkte. Hij was de enige orthopedisch chirurg die zich volledig richtte op orthopedische traumatologie. Hij draaide twee keer zoveel traumadiensten als zijn collega’s. Volgens het gerechtshof gaat het tijdens zijn werk vaak over leven of dood, zijn de operaties vaak langdurig en complex en vinden die vaak plaats onder hoge tijdsdruk en zonder preoperatieve voorbereiding. Het gerechtshof kan zich daarom voorstellen dat de communicatie daardoor onder druk komt te staan en niet altijd ‘hypercorrect’ kan zijn. Al neemt dat volgens het gerechtshof niet weg dat ook de hoogleraar zich aan de gedragscode van het Amsterdam UMC moet houden en zorg moet dragen voor sociale veiligheid en een fijne en veilige werkplek.
Dwangsom
Op het gedrag van de hoogleraar valt volgens het gerechtshof wel het een en ander aan te merken. Hij liet op het communicatieve vlak kleine en grote steken vallen. Maar dat rechtvaardigt niet het ontbinden van zijn arbeidsovereenkomst. Het ziekenhuis moet ervoor zorgen dat hij per 1 december weer aan het werk kan. Het gerechtshof legt een dwangsom op van 10 duizend euro per dag dat het Amsterdam UMC in gebreke blijft, met een maximum van tot 750 duizend euro. Daarnaast moet het ziekenhuis 25 duizend euro betalen aan de hoogleraar in verband met zijn kosten voor rechtsbijstand. De hoogleraar moet zelf de transitievergoeding die hij ontving terugbetalen.
Lees ook
-
Simone Paauw
Simone Paauw interviewt het liefst de ‘gewone arts’ met een bijzonder verhaal. Ze heeft aandacht voor diversiteit en inclusie in de breedte, discriminatie en grensoverschrijdend gedrag (op de werkvloer) en de positie van vluchtelingen en vluchteling-artsen. (Gezondheids)recht en medisch tuchtrecht hebben haar bijzondere interesse.
N. Moerman
oud-anesthesiologe, kunsthistorica, Abcoude
‘Awareness’ op OK 1
In de officiële uitspraak onder punt 3.10 is de casus beschreven waarin een patiënt tijdens de operatie te vroeg wakker werd. De ‘awareness’ deed zich voor op OK 1. Er was geen adequate anesthesie begeleiding. Zo was het niet dui...delijk wie de eerst verantwoordelijke bij de anesthesie was. Dat is een ernstige zaak. Uit het feitenrelaas blijkt dat de chirurg de betrokkene(n) daarover heeft toegesproken. Zijn optreden is genoemd ter illustratie van zijn zogenaamde “disruptive behavior”. Oordelend op de beschikbare informatie, lijkt het mij eerder een voorbeeld van zijn adequaat handelen. Aan iedere zaak zitten altijd meerdere kanten. Hier is de anesthesie duidelijk te kort geschoten. De chirurg kende wel zijn verantwoordelijkheden en heeft daarnaar gehandeld.
Waarom een reactie op dit specifieke awareness-geval? De awareness problematiek heeft altijd mijn aandacht gehad. Twee artikelen over dit onderwerp zijn nog steeds relevant:
- N.Moerman, B.Bonke. Psychische gevolgen van ‘awareness’ bij algehele anesthesie, Ned Tijdschr Geneesk. 1990;134:2465-7.
- N.Moerman, B.Bonke, J.Oosting. Awareness and recall during general anesthesia: Facts and Feelings, Anesthesiology 1993;79:454-64.
Dr Nelly Moerman, oud-anesthesiologe, kunsthistorica
A.P. van Albada
AIOS reumatologie, Utrecht
Het valt me op dat, zeker op LinkedIn, veel mensen vallen over de uitspraak van het hof. We vinden allemaal dat rechters niet op de stoel van artsen moeten gaan zitten, zoals bijv. in de zaak van Thijs Hermans. Waarom vinden we dan wél dat wij op de ...stoel van rechters kunnen gaan zitten?
Ik ben het eens met het commentaar hier dat de rechter de afhankelijkheidspositie van AIOS niet goed inschat. Maar dat lijkt me onvoldoende om het gehele oordeel te diskwalificeren. Verder lijkt mij de de basis van het probleem dat het AUMC de ontslagprocedure niet goed heeft doorlopen, wat tamelijk gênant is voor een organisatie van >12.000 werknemers. Daardoor faalt het AUMC in het beschermen van de werknemers die met deze persoon moeten samenwerken. Dat is de fout van het AUMC - niet het hof.
R. de Vries
Huisarts
Ik citeer: ‘Verder vindt het gerechtshof dat van volwassen artsen in opleiding in de traumachirurgie verwacht mag worden dat zij een dergelijk lastig gesprek niet uit de weg gaan. ‘ In de ideale medische wereld zou dit zeker het geval zijn. Alleen is... er sprake in deze situatie van een machtsverhouding, waarbij de AIOS afhankelijk is van de beoordelingen van deze orthopeed. Spijtig als de AIOS wel het lef heeft om opbouwende kritiek aan deze orthopeed te geven, maar dan bestaat er wel de angst en de kans dat deze AIOS ergens anders zijn carrière mag proberen op te bouwen. Er vindt zeker soms wederzijdse feedback plaats, maar dan is de verstandhouding positief gezind tussen de AIOS en opleider en stelt zowel de AIOS als opleider/specialist zich leerbaar op. Wat me in dit geval niet helemaal de waarheid schijnt te zijn.
Verder is deze uitspraak een vrijbrief voor alle specialisten en zelfs al het zorgpersoneel om onrespectvol met je collega’s om te gaan. Ook al krijg je nog 50+ klachten aan je broek van ongewenst gedrag. De kans dat je ontslagen wordt is verwaarloosbaar klein, laat deze casus zien.
Degene die wel de moed hadden om een klacht in te dienen, zowel bij naam als anoniem, wens ik de aankomende tijd veel sterkte toe op de werkvloer. Ik hoop dat AmsterdamUMC een passende oplossing kan vinden, waardoor hopelijk ander goed geschoold zorgpersoneel niet wegloopt. We hebben namelijk ook echt al een overschot aan zorgpersoneel. Het AmsterdamUMC is niet zomaar een rechtszaak begonnen en had deze in eerste geval ook gewoon gewonnen, dat zegt al genoeg over de casus.
Hopelijk leren we hier als collega’s wat van, dat als we respectvol en aardig (niet per se met fluwelen handschoentjes) met elkaar omgaan, dat de zorg en het ziekenhuis een leuke omgeving is en blijft om te werken. Deze media-aandacht zal namelijk niet echt een verkoopkaartje zijn voor jongeren om een vak in de zorg te gaan kiezen en dat vind ik erg spijtig.
[Reactie gewijzigd door Vries, Raymond de op 13-11-2024 21:52]
P.J. Stuart
SEH arts, Vlaardingen
Het gerechtshof verwacht van een AIOS , in een volstrekt van de hoogleraar afhankelijke positie, dat deze “een lastig gesprek niet uit de weg gaat”….
Dit lijkt me een héle kwalijke uitspraak die de bizarre hiërarchische verhoudingen niet meeweegt en... de onaantastbaarheid van medisch specialisten alleen nog maar groter maakt.
En óók als het “over leven en dood” gaat kun je jezelf inhouden of direct daarna je excuus maken aan je team.