Alleen erosieve refluxziekte verhoogt risico slokdarmkanker

Dat gastro-oesofageale refluxziekte een risicofactor is voor het ontstaan van slokdarm-adenocarcinoom is bekend. Maar het is minder goed bekend of de subgroep van patiënten met de niet-erosieve variant ervan – het slokdarmslijmvlies is bij hen niet beschadigd – ook een verhoogd risico loopt op slokdarmkanker. Dat laatste blijkt niet het geval, zo wijst een populatiegebaseerd cohortonderzoek van Dag Holmberg c.s. uit, waarin ze het risico van een adenocarcinoom van de slokdarm bij patiënten met niet-erosieve en erosieve refluxziekte vergeleken. Ze publiceerden de resultaten in The BMJ.

Holmberg c.s. includeerden gegevens van bijna een half miljoen patiënten uit Denemarken, Finland en Zweden, die endoscopisch werden gecontroleerd gedurende een mediane follow-up van ruim zes jaar. Ze vonden geen verhoogd risico op kanker onder deelnemers met niet-erosieve refluxziekte; het tegendeel was het geval onder mensen met een erosieve ziekte.

Volgens Holmberg c.s. hebben deze bevindingen klinische gevolgen, in de zin dat patiënten met niet-erosieve refluxziekte niet verder gezien hoeven worden. De andere groep daarentegen verdient regelmatig opnieuw onderzoek.

In een commentaar stellen Jerry Zhou en Vincent Ho bovendien dat dit en eerder onderzoek erop wijzen dat refluxziekte niet per se een eenduidige aandoening is, die zich niet-erosief of erosief kan manifesteren. Er zou inmiddels veel voor te zeggen zijn beide categorieën als verschillende aandoeningen te zien. Zo kenmerkt niet-erosieve refluxziekte zich door andere pathogene kenmerken, zoals een lage mucosale permeabiliteit, verhoogde viscerale gevoeligheid en psychologische comorbiditeiten. Zhou en Ho vinden ‘een genuanceerde diagnostische benadering’ daarom nodig, waarbij onder meer rekening wordt gehouden met de ernst van de symptomen, slokdarm-pH-monitoring en de reactie op de behandeling met protonpompremmers.