Lood in mijn schoenen
Plaats een reactieEind jaren tachtig. Ik ben teamarts bij een gezinsvervangend tehuis en enkele dagverblijven voor verstandelijk gehandicapten. Bij het periodiek lichamelijk onderzoek op een van de dagverblijven vind ik bij een patiënte van in de twintig een knobbel in de borst. Het voelt aan als een klier en het lijkt goed afgegrensd.
Ik aarzel, maar besluit de vrouw na een half jaar terug te zien. Als ik haar na dat halve jaar weer op het spreekuur krijg voel ik opnieuw de knobbel. Die is mogelijk wat groter, verder geen verandering en ik geen stuur haar door naar de huisarts.
De week daarop word ik 's avonds door een groepsleidster van het gezinsvervangend tehuis (waar de vrouw woont) gebeld: er is een kwaadaardige tumor bij de vrouw vastgesteld en ze moet geopereerd worden. Ik schrik, en laat me ontvallen dat ik wilde dat ik haar een half jaar geleden had doorgestuurd, toen ik de knobbel voor het eerst voelde. Ik zit er erg over in.
Een paar dagen later word ik door het hoofd van het betreffende dagverblijf gebeld: de groepsleidster had hem gemeld wat ik had gezegd en nu wil hij een gesprek met mij. Ik weet niet meer precies hoe het gesprek verliep, wel dat ik mij aangevallen en alleen voelde: ik had mijn werk niet goed gedaan, daar kwam het op neer.
Ook de moeder van de patiënte was inmiddels ingelicht en wilde een gesprek met mij, want ze was erg boos.
Met lood in mijn schoenen ging ik het gesprek aan, ik gaf toe dat het een kunstfout was geweest, dat ik haar dochter meteen had moeten doorsturen. De vrouw was inmiddels geopereerd en gelukkig zag het er heel gunstig uit: geen okselklieren en dergelijke. Dat werd door een groepsleidster van het dagverblijf, die bij het gesprek aanwezig was, ook benadrukt. Maar de moeder bleef boos en accepteerde nauwelijks mijn excuses.
Vrij kort erna heb ik ander werk gekregen. Later heb ik gehoord dat het goed ging met de patiënte. Maar ik heb nog lange tijd een beroerd gevoel gehouden over de hele zaak.
Maya Thierens, huisarts
Lees alle lezersbijdragen uit de special Kanker
- Er zijn nog geen reacties