‘Ik houd van spelen’
Portret: Verena Böttcher
1 reactie
Specialist ouderengeneeskunde Verena Böttcher klimt in bomen ter ontspanning. Dogma’s over welk gedrag passend zou zijn voor welke leeftijd, zijn niet aan haar besteed.
Ze hield simpelweg niet op met klimmen. Dat is waarom Verena Böttcher als bijna vijftiger zichzelf nog steeds met enige regelmaat tussen de takken van een flinke boom terugvindt. ‘Ik ben van de generatie dat je als kind in bomen klom. En ik ben er nooit mee gestopt. Als ik wandelde en een goede klimboom zag, dan ging ik erin.’
leeftijd: 49 jaar
werk: 16 uur per week als specialist ouderengeneeskunde en 16 uur per week lesgeven op de opleiding tot specialist ouderengeneeskunde
privé: woont in Arnhem met zoon (19) en dochter (17), heeft een latrelatie
hobby’s: naast boomklimmen ook lezen, tekenen, mediteren, (snel)wandelen en dansen
Goede klimboom
Een goede klimboom heeft volgens Böttcher in ieder geval ‘een aantal takken die laag hangen’. ‘In Nederland worden veel laaghangende takken afgezaagd, daar kom je zonder ladder niet in. Maar op de Posbank of bij Berg en Dal heb je veel mooie bossen waar die takken niet zijn afgezaagd. Daar ga ik graag heen. Ik wil ook een boom in als de takken niet te dicht op elkaar zitten. Je moet ertussendoor kunnen komen. En ik houd van een wat oudere boom, bomen die mijn eigen leeftijd hebben eigenlijk. Het is leuk als je niet na drie takken klaar bent, maar dat je wat verder kunt klimmen.’
Pauze op een tak
‘Het is fijn om in de natuur te zijn. Bossen zijn mijn voorkeursplek. Ik kom daar tot rust, op een aangename manier. Ik ga erin op. Ik bedenk een route en ervaar dan of die werkt. En boven wacht dan het mooie uitzicht.’ Voor Böttcher hoort het bomenklimmen bij de wandeltochten die ze graag maakt, bij voorkeur in flink tempo. Een wandelpauze vindt dan ook plaats op een tak, liefst in gezelschap van kinderen of vrienden die ook omhoog durven. ‘Drinken mee, beetje kletsen, en genieten van het uitzicht.’
Soms gaat Böttcher elke week speciaal naar het bos voor een wandel- en klimavontuur, soms zitten er een paar weken tussen. Het liefst zou ze ooit op een steenworp afstand van een bos gaan wonen.
Hoe hoog ze precies gaat, vindt Böttcher lastig in te schatten, maar hoe hoger hoe liever het haar is. ‘Ik ben normaliter weleens roekeloos, maar niet bij het boomklimmen. Omdat ik het altijd heb gedaan, ken ik mijn grenzen goed. Ik doe het bijvoorbeeld niet bij regen, als de takken glad zijn.’
Hersengymnastiek
‘Ik zie in mijn werk veel mensen die iets relateren aan een levensfase of leeftijd: wat doe je wel of niet dan? Daar heb ik niks mee. Ik houd van spelen. En het is goed voor je brein om nieuwe dingen te blijven doen. Elke keer een nieuwe route uitstippelen is hersengymnastiek.’
B.A.J. van Nimmen
Arts, Tilburg
Schitterend!
Geniet er van en blijf voorzichtig, aan de zwaartekracht kunnen we ons niet onttrekken 😉