Knallend het nieuwe jaar in
Plaats een reactie
Elk jaar is het hetzelfde liedje. De discussie over vuurwerk laait op in aanloop naar de jaarwisseling en blijft als kruitdamp hangen tot ver in januari. Argumenten voor een vuurwerkverbod worden vaak gesteund door cijfers: honderden gewonden, tientallen met ernstig letsel, miljoenen euro’s aan schade en een gigantische milieubelasting.
Steeds meer organisaties, zoals het Vuurwerkmanifest, de Dierenbescherming en natuurlijk ook onze KNMG, roepen op tot een algeheel verbod. Een argument blijft daarbij naar mijn smaak telkens onderbelicht: de veiligheid van hulpverleners.
Want laten we eerlijk zijn, hoe is het te rechtvaardigen dat politieagenten, ambulancepersoneel en brandweermensen hun gehoor, ledematen en soms ook leven moeten riskeren vanwege een uit de hand gelopen traditie? Elk jaar opnieuw worden zij bekogeld met zwaar en zelfs illegaal vuurwerk, nog los van alle andere vormen van geweld die met onze oudejaarstraditie gepaard gaan. Het is toch absurd dat juist de mensen die ons beschermen, zélf tegen deze onacceptabele risico’s moeten worden beschermd?
De arbeidshygiënische strategie biedt een simpel antwoord: de bronaanpak
De cijfers zijn niet mals. Afgelopen jaarwisseling werden op de kop af 268 hulpverleners slachtoffer van geweld. Best veel voor één nachtje. Brandweerlieden moesten werken onder begeleiding van politie om hun werk überhaupt veilig te kunnen doen. Ambulancepersoneel werd bedreigd, en in sommige gevallen werd medische hulp vertraagd door blokkades of gevaarlijke situaties. Hoe kan het dat we deze risico’s accepteren? Dat we zulke onveilige arbeidsomstandigheden voor onze hulpverleners tolereren?
De arbeidshygiënische strategie, een standaard binnen arbeidsveiligheid, biedt een simpel antwoord: de bronaanpak. Die strategie houdt in dat je risico’s direct bij de oorzaak aanpakt, in plaats van enkel de gevolgen te bestrijden. Bij vuurwerk betekent dit dat we de gevaren van vuurwerk – voor mens, dier en milieu – moeten elimineren door een algeheel verbod. Geen halve maatregelen met ingewikkelde controles of ‘veilige zones’. Gewoon stoppen met de verkoop en het gebruik van consumentenvuurwerk.
Critici van een verbod schermen vaak met het ‘recht’ op traditie. Maar hoe waardevol is een traditie die geweld, angst en schade veroorzaakt? En begrijp me niet verkeerd, ik vind zelf vuurwerk ook prachtig om te zien. Maar we hebben als maatschappij inmiddels wel aangetoond dat we het met minder stringente beheersmaatregelen niet redden. Er rest ons niets anders dan de bronaanpak. Jammer voor de liefhebber, fijn voor onze hulpverleners. In veel buurlanden, zoals Duitsland en België, wordt vuurwerk al jarenlang professioneel afgestoken en dat werkt prima. Waarom kan dat niet in Nederland?
Het is tijd dat we prioriteiten stellen. De veiligheid van onze hulpverleners, de gezondheid van onze burgers en het behoud van onze leefomgeving wegen simpelweg zwaarder dan de wens van een kleine groep om vuurwerk af te steken. Door vuurwerk uit de handen van particulieren te halen, pakken we het probleem bij de bron aan. Dat is geen verlies van vrijheid; het is een winst voor ons allemaal.
- Er zijn nog geen reacties
