Joan Baez: I am a noise

Joan Baez: I am a noise, nu in de bioscoop. De trailer vindt u hier.

Het citaat van Gabriel García Márquez waarmee de documentaire Joan Baez: I am a noise opent en waarin hij zegt dat iedereen een publiek, privé en geheim leven heeft, geeft de opzet van deze film meteen prijs. Dat publieke en privébestaan is bekend: de legendarische Amerikaanse folkzangeres en activiste Joan Baez (1941) was een icoon van de protestbeweging in de jaren zestig. Activist, pacifist, ze had een relatie met Bob Dylan, was betrokken bij de burgerrechtenbeweging en protesteerde tegen de Vietnamoorlog.

Maar de film van Karen O’Connor, Miri Navasky en Maeve O’Boyle onthult ook een geheim: al die jaren werd Baez’ leven begeleid door een schaduw van chronische mentale instabiliteit en zocht ze therapeutische en medische hulp. Zelf gebruikt ze woorden als ‘anxiety attacks’, ‘a dark mind’, ‘internal freak-out’, ze had paniekaanvallen, maagklachten, fobieën, en leefde met demonen uit haar vroegste jeugd: was er sprake van misbruik? Haar jonggestorven zus was ervan overtuigd. Of speelt hier het beruchte fenomeen ‘false memory’. De kijker blijft in het ongewisse. Hoe Baez dit allemaal verborgen wist te houden voor haar fans, blijft ook een raadsel. Nu worstelt ze, zij het met opgewekt gemoed, met haar ouderdom: zingen doet ze niet meer. Dat maakt deze mooie film tot een zwanenzang.