Film: L'écume des jours
Plaats een reactie
Ongeneeslijke waterlelie
Wat moet je zeggen over L’écume des jours van Michael Gondry, de onmogelijk geachte verfilming van de gelijknamige roman van het jong gestorven Franse multitalent Boris Vian uit 1947? Dat de film net als het origineel speels, absurd en magisch-realistisch is? Dat hij gaat over de grote liefde tussen Colin, uitvinder van een piano die cocktails kan maken doordat iedere noot correspondeert met een drankje, en de lieftallige, ontwapenende Chloé? Dat Gondry’s beelden equivalenten zijn van Vians zelfbedachte taal?
Het is allemaal waar. Maar Gondry (en Vian) vertellen temidden van al die toverbal-achtige beeldenrijkdom vooral een triest, melancholiek verhaal. Het jeugdige geluk verstomt als blijkt dat Chloé een ongeneeslijke longziekte heeft. Binnen het idioom van Vian/Gondry: ‘Er groeit een waterlelie in haar long’. Colin moet werken om haar verzorging te betalen. Hun onbezorgde, idyllische jeugd is voorgoed voorbij. HM
L’écume des jours draait nu in de bioscoop
- Er zijn nog geen reacties
