Praktijkperikelen
Hilde Hoving
2 minuten leestijd
Praktijkperikel

Paraffinoma

Plaats een reactie
Getty Images
Getty Images

Het is vrijdag. Op weg naar het ziekenhuis wemelt het van de personen gehuld in lichtblauwe kleding. In de Thaise cultuur spelen kleuren een belangrijke rol. Elke dag van de week wordt aangeduid met een eigen kleur die is verbonden met de kleur van het hemellichaam en de god die die dag bescherming biedt. Het dragen van de juiste kleur op het juiste moment betekent geluk.

Met een rood hoofd haast ik me naar het operatiecomplex en hul ik me in de groene operatiejurk, met witte kraag, die voor alle vrouwelijke snijders tot de standaarduitrusting behoort. Vandaag staat ‘first stage paraffinoma’ op het programma. Ik vraag wat dit inhoudt.

In geuren en kleuren legt een van de urologen in opleiding me uit dat het voor Thaise mannen een ‘goed’ gebruik is om de werkdag af te sluiten met mannelijke familieleden, vrienden en buurtgenoten. Flessen met bier en whisky vliegen over tafel. Maar dit is niet het enige; ook injectienaalden met vloeibare paraffine worden broederlijk gedeeld. Zowel het bier, de whisky als de paraffine blijken in theorie genotsmiddelen te kunnen zijn. Vloeibare paraffine, maar ook kokosolie en rijstolie, worden gebruikt met als doel peniele augmentatie. Zo groen als gras vraag ik door. De deposities blijken sub­­cutaan in de penisschacht en in het preputium te worden aangebracht. Hoeveel winst dit oplevert in circumferentie en lengte wordt me niet duidelijk. Wel helder zijn de risico’s die dit gebruik met zich meebrengt. Ontsteking, gangreen van Fournier, sepsis en sterfte behoren tot de vroege complicaties. Late complicaties bestaan onder andere uit de vorming van granulomen met esthetische en functionele bezwaren. De 28-jarige patiënt die vandaag geopereerd wordt, is gestuurd door zijn vrouw. Coïtus is voor beide partijen pijnlijk en bovendien niet goed mogelijk vanwege deformatie van de penis.

De eerste fase van de chirurgische behandeling bestaat uit excisie van de granulomen en het bedekken van de afgestroopte penis met scrotumhuid. De eerste fase wordt ook wel ‘turtle-procedure’ genoemd, omdat de penisschacht onder de scrotale fascie van Dartos gelegd wordt en de glanspenis caudaal als kop van de schildpad fier buiten de scrotumhuid steekt. Na ten minste drie maanden vindt de tweede fase plaats, die bestaat uit reconstructie van penis en scrotum door middel van een omgekeerde V-plastiek aan de ventrale zijde.

Nadat spinaal anesthesie gegeven is, begin ik met desinfectie van de genitale regio met kleurloze chloorhexidine. Mijn oog valt op een zwartkleurige tatoeage die weinig aan de verbeelding overlaat. Het betreft een naakte vrouw met haar benen wijd. Niemand op de operatiekamer stoort zich aan dit tafereel. Het verbaast hen dat ik niet op de hoogte ben van de diepere betekenis van dit kunstwerk van inkt. Ik leer dat de tatoeage zich traditiegetrouw op het bovenbeen van de man bevindt die in het bezit is van een geaugmenteerde penis. Het idee is dat elke vrouw verleid wordt wanneer de tatoeage zichtbaar is bij het dragen van een korte broek.

Ik denk aan de plannen die ik voor het weekend heb. Een tripje naar een van de eilanden genaamd Koh Kut (geen grap). Geen schildpad of korte broek die ik tegenkom zal meer hetzelfde zijn. De kleuren voor zaterdag en zondag beloven evenmin veel goeds. Wees gewaarschuwd als u zich op een Thais strand begeeft.

auteur

Hilde Hoving, uroloog

Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.