Diepzeeduiken

Hij was neuro-degeneratief en ook nog progressief. Hij had een aangepaste woning, rolstoel, PGB en een voortijdig beëindigde studie werktuigbouw. Net dertig jaar en een lijf dat niet meer wil. Zijn woorden kwamen onverstaanbaar uit zijn mond. Zo leerde ik Wilco kennen. Ondanks lieve familie was hij vaak alleen.

Toen kwam het verzoek. De ondraaglijkheid van zijn bestaan was voor mij goed invoelbaar. De uitzichtloosheid ook. We planden een datum. Zijn oude vader werd ingelicht. Hij had nog één wens: diepzeeduiken in Thailand. Zijn laatste reis werd gepland ná zijn reis naar Thailand.

Maar Wilco kwam niet terug voor zijn laatste reis. Hij bleef in Thailand wonen in een hutje aan zee, met zijn Nederlandse PGB. Hij maakte met zijn spastische parese dagelijks een diepzeeduik tussen de vissen.

Hoe goed kan een mens zich voelen in de Indische Oceaan?! Goed genoeg kennelijk om je geplande levenseinde te annuleren. De mens zwemt in een moeras, dat wisten de oude Grieken al. Wilco heeft zijn moeras verruild voor de Indische Oceaan.

Angelique Boers, huisarts