Praktijkperikelen
1 minuut leestijd
Praktijkperikel

Wil ik hier nog wel werken?

Plaats een reactie

Ja natuurlijk, het ziet er hier mooi uit. Het ruikt hier nieuw en het linoleum ligt hier strak langs de plinten. Niet, zoals op de oude huisartsenpost, dat het een beetje opbolt langs de naden. Inventaris zonder krassen. Duidelijk is dat hier een paar euro's zijn gespendeerd om het fraai en lux te maken.

Alleen, waarom voelt het dan niet fijn? Komt het doordat mijn spreekkamer geen raam heeft? Dat ik weggestopt ben in deze massale bunker? Waar de centraliste niet meer weet in welke spreekkamer ik zit, zo veel zijn er? Zo veel, zo massaal, dat ik met een telefoon moet rondlopen zodat ze me niet hoeft te zoeken wanneer er een reanimatie is? Vroeger zat ik 'in de kamer naast haar' en was het overzichtelijk. Toen was er direct contact. Nu loop ik met een pasje eerst drie deuren te openen voordat ik haar tref: zo zal een gevangenisbewaarder zich mogelijk ook moeten voelen...
Huisartsgeneeskunde is een persoonlijk vak: korte lijnen en 'gemakkelijk contact'. Hier op de nieuwe hap echter lijkt alles gemaakt om het contact moeilijk te maken en het persoonlijke kwijt te raken. Wil ik hier nog wel werken?

Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.