Waar gaat het mis?
4 reactiesIk spreek een moeder over haar dochter van 9, die een ontwikkelingsachterstand heeft. Volgens haar fysiotherapeut zou ze naar een naburig revalidatiecentrum moeten. Ik had enkele maanden geleden de verwijzing gemaakt. Toen ook hemel en aarde bewogen om moeder zover te krijgen dat ze ook echt zouden gaan.
Redenen genoeg om dat niet te doen, namelijk: straatvrees, angstig, geen eigen vervoer, analfabeet waardoor openbaar vervoer lastig is. Ik had met de fysio overlegd of dit wijs was. Een kinderarts is dichterbij en kan meedenken of we zo geen sociaal probleem medisch aan het oplossen zijn. Maar ze was er al aangekondigd, er was al overleg geweest...Vandaag begrijp ik dat ze na het eerste bezoek daar niets meer gehoord heeft. Navraag levert op dat maatschappelijk werk met de zorgverzekeraar de mogelijkheden van vervoer zou nagaan. Helaas is dat niet gelukt. De zorgverzekeraar vergoedt dit niet. 20 km is te dichtbij. Ik krijg de revalidatiearts zelf aan de telefoon, ze zit er erg mee. Geen vervoer, geen diagnostiek. Eventueel via de gemeente?
Ik bel de gemeente. Ondanks contact met de sociale werkvoorziening en Veilig Thuis is er geen contactpersoon, moeder houdt dat af. Ja natuurlijk kan ik haar aanmelden, maar helaas is er een wachttijd van een paar maanden. En of ik haar dan maar centraal wil aanmelden, via het algemene telefoonnummer van de gemeente, want dan komt ze goed in het systeem (lees wachtlijst). Helaas is, als ik daaraan toekom, die balie inmiddels gesloten.
Anderhalf uur kostte dit, waar loopt dit nu mis? Bij te medisch denkende behandelaars? Bij het ontbreken van een nulde lijn? Van te veel uitgaan van de hulpvraag van de cliënt/moeder? En als die er niet is, dan ook maar niets doen? Het naarste is dat zelfs die kinderarts een wachttijd van maanden heeft, tenzij, u raadt het al, ik zelf weer ga bellen.
Ik weet het niet, maar zo schiet een meisje van 9 overal langs. De dokter verzuipt en de patiënt erbij.
Lees ook
J.A. Bruggers
Huisarts, Groningen
De FT heeft een plan/advies, maar kan het niet regelen.
De verzekering betaalt niet het vervoer.
De gemeente is blut vanwege de jeugdzorg.
De moeder wil niet met de bus. En kan kennelijk in haar eigen netwerk ook niks regelen.
Wat maatschappelij...k werk heeft gedaan blijft onduidelijk.
En u bijt zich de tanden er op stuk, om een oplossing te toveren en toch individueel vervoer te regelen. Niet echt de taak van de huisarts lijkt mij. Soms lukt iets gewoon niet. Je daar bij neerleggen helpt ook bij het reguleren van de werkdruk.
I.A.J.M. Meekes
huisarts
Het is ook niet mijn probleem, daar ben ik het mee eens. Maar niemand lijkt zich verantwoordelijk te voelen, en dan is het gevolg dat zorg niet gegeven wordt . Omdat het over een kind gaat is het toch een poging waard.
Maar ook de reden dat ook ik g...ister op het Malieveld en het Ridderhof stond.
J.M. Tubbing
Arts Maatschappij+Gezondheid, jeugdarts, Den Haag
Beste collega,
bent u de huisarts van dit meisje? Wellicht is het een optie om contact te leggen met de jeugdarts? De JGZ (nulde lijn) heeft goed contact met school/dagbesteding, ook een lijntje met het sociale domein en werkt samen met de wijkteams... van de gemeente. Wij als jeugdartsen lopen ook tegen wachtlijsten en overbodige bureaucratische administratieve handelingen aan en hebben ook last van onderbezetting en hoge werkdruk. Toch hoop ik dat huisartsen en jeugdartsen samen misschien het hoofd boven water kunnen houden!
I.A.J.M. Meekes
huisarts
Ik heb vooralsnog maatschappelijk werk ingeschakeld, zou dat niets opleveren zal ik zeker JGZ inschakelen . Samenwerken bij dit soort lastig te regelen situaties kan helpen. Het is alleen zo lastig elkaar te vinden.