Verdrietig
7 reactiesOp mijn spreekuur komt een man van 52 jaar met sinds enige maanden slikklachten en afvallen. Hij woont enkele jaren in de stad maar is nog niet eerder bij ons geweest. Zijn voorgeschiedenis vermeldt naast ‘alcoholisme’ en ‘tabaksmisbruik’ geen andere problematiek. Ik verwijs hem naar de kno-arts in het lokale ziekenhuis, die een plaveiselcelcarcinoom tonsil links vaststelt en hem verwijst naar het UMCG, 90 kilometer verderop.
Het ziekenhuis belt de huisartsenpraktijk omdat meneer niet op de afspraak is verschenen en geen telefoon heeft. Ook bij ons zijn geen contactpersonen bekend. Ik zoek de man thuis op; deze vertelt dat hij geen geld heeft om naar het ziekenhuis te gaan. Hij is verder vermagerd en in een slechte conditie.
Ik bel met de zorgverzekeraar om een taxivergoeding te regelen, maar dat blijkt alleen mogelijk voor behandeling, bijvoorbeeld radio- of chemotherapie, maar niet voor een bezoek om vast te stellen welke behandeling noodzakelijk is (!). Wel kan er bij de gemeente een aanvraag worden gedaan voor bijzondere bijstand voor dit bezoek. De klok tikt ondertussen door voor de patiënt: hij kan alleen nog wat drinken en zijn pijnklachten nemen toe.
Ik bel opnieuw de vervoerslijn en lieg nu dat meneer al behandeld wordt
Het UMCG is bereid hem ergens tussen hun drukke programma te ‘proppen’ en suggereert om meneer dan maar met de ambulance te sturen. De patiënt zelf zegt echter wel te zullen wachten op de vakantie-uitkering die hij een maand later zal krijgen, zodat hij het ov kan betalen. Ik bel drie keer met de vervoerslijn van de zorgverzekeraar om te proberen hen te bewegen toch dit ene diagnostische bezoek te vergoeden; het blijkt tevergeefs. Niettemin wordt een afspraak gemaakt in het UMCG. Ik bel opnieuw de vervoerslijn en lieg nu dat meneer al behandeld wordt en ongeveer twintig keer bestraald zal worden. De vergoeding wordt goedgekeurd voor een periode van tweeënhalve maand.
Op de dag van het tweede bezoek belt het ziekenhuis me op omdat meneer niet is verschenen. Ik ga opnieuw bij hem langs, maar hij doet niet open. Ik schakel de politie in, de deur wordt geforceerd en de man wordt dood aangetroffen. De maatschappij/zorgverzekeraar zijn zo veel kosten ‘bespaard’ gebleven. Maar ik blijf verdrietig over de regels die met name de zwakkeren in onze maatschappij soms benadelen en die geen maatwerk toestaan als een zorgverlener daarom vraagt.
M.W. Bobeldijk-cijs
verpleegkundige, niet praktiserend
Tragisch verhaal waaruit de ongekende macht van systemen en verzekeraars naar voren komt en het ontbreken van de menselijke maat op bizarre wijze zichtbaar wordt. Gruwelijk!
Tot slot geef ik de redactie van MC in overweging om het woord "anekdote"... (onder dergelijke dieptrieste beschrijvingen) niet meer te gebruiken. De betekenis van het woord anekdote kent een geheel andere inhoud; is meestal komisch of humoristisch.
M.A. Papanikolau
Kinder en jeugdpsychiater , Heemstede
Zeker heel verdrietig. De macht van de zorgverzekeraar….
E. Meijer
Internist-hematoloog, Utrecht
Heel verdrietig inderdaad, werken vanuit de bedoeling (Wouter Hart) is blijkbaar niet bekend bij de zorgverzekeraar
Waarnemend huisarts , Amsterdam
Wat ontzettend verdrietig en frustrerend om zoiets mee te maken als zorgverlener.
We moeten ons soms in hele bijzondere bochten en regels wringen en mazen creëren voor hen die zelf niet mondig genoeg zijn.... en valt het eenmaal stil, dan vallen er ...letterlijk slachtoffers.
Vreselijk dit...
A. Schonewille
huisarts
Dit is géén praktijkperikel! Niets grappigs aan!
De patient uit dit praktijkperikel krijgt geen vervoersvergoeding van de zorgverzekeraar, omdat hij niet aan de regelgeving voldoet. Hij wordt uiteindelijk overleden aangetroffen, uitgeput en vermag...erd. Regels, die tot dit soort uitkomsten leiden, deugen niet en moeten dus worden veranderd. Dit is geen perikel, maar onvoorstelbaar treurigmakend .
Ook geen perikel omdat het géén incident is of een toevallige uitkomst.
Net als de huisarts van het praktijkperikel heb ik me de afgelopen jaren aangewend om documenten zo in te vullen dat ze leiden naar de voor de patient gewenste of noodzakelijke uitkomst. En ook dat mocht hier niet helpen.
Het is ook geen perikel omdat het géén incident is of een toevallige uitkomst.
Het perikel is in mijn ogen opnieuw een illustratie van de verwording van onze samenleving. Het sluit aan op het interview met gepromoveerde straatdokter Slockers. Kleine koerswijzigingen in het beleid, verantwoordelijkheid delegeren aan de markt en wegkijken voor de gevolgen. Geen 'gaaf' land.
E. Pool
Oogarts, Meedhuizen
Ik moet denken aan de toeslagen affaire. Ook de medewerkers van de belastingdienst hielen zich netjes aan de regels, zelfs tot aan de rechterlijke macht en Raad van State hield iedereen zich netjes aan de regels. Met de bekende gevolgen.
Door z...ich strikt aan de regeltjes te houden heeft deze zorgverzekeraar ‘dood door schuld’ op zijn geweten. Ook al was de persoon in het artikel sowieso wel overleden, dat had niet zo gemoeten, moederziel alleen en mogelijk door verstikking ? Nee, dan had deze persoon liefdevol begeleid door vrijwilligers en ondersteund door de wijkverpleging en huisarts in een hospice kunnen sterven.
J. Wind
huisarts, Wijk en Aalburg
Als ik dit lees, moet ik direct denken aan onze premier 'die vindt dat we toch in zo'n heel gaaf land wonen!'