Prioriteiten

Omdat ik pijnstilling wil gaan halen voor meneer en hem niet alleen wil laten, kijk ik om het hoekje de gang in waar de beste vriend druk bezig blijkt met zijn telefoon. Een beetje geïrriteerd door de gedachte dat de telefoon weer eens belangrijker is dan de naaste (die duidelijk pijn lijdt), sommeer ik de vriend om terug te komen naar de onderzoekskamer. Hij volgt me terug naar binnen en een beetje bedremmeld stamelt hij iets over een probleem.

Ongeduldig vraag ik hem wat het probleem is en dan wijst hij plots naar de elektronische enkelband onder zijn broekspijp: de accu is bijna leeg en hoewel hij natuurlijk bij zijn zieke vriend wil blijven zal hij toch eerst even op en neer naar huis moeten voor een kabel om de accu op te laden...