Praktijkperikelen
2 minuten leestijd
coronaperikel

Paardenmiddel

9 reacties

In de laatste maanden zijn mijn toch al complexe bezigheden als psychiater op een poli voor volwassenen nog een deskundigheidsgebied rijker geworden.

Ik zoek naar restbestanden van geneesmiddelen die volgens de apotheek niet meer leverbaar zijn. Ik weet inmiddels de weg bij verschillende groothandelaren, ziekenhuisapotheken en ken de regelgeving over import. Daardoor wist ik tot nu toe toch meestal iets te regelen.

Ik ben mij ervan bewust dat ik moet stoppen mij met alles bezig te houden, maar er is schaarste en de wachttijden zijn lang. En het lijkt soms alsof niemand dit gevoel van urgentie deelt. Instanties die ervoor zouden moeten zorgen dat geneesmiddelentekorten tot de ultieme uitzondering behoren, lijken dat niet door te hebben. Apotheken kunnen verbazend laconiek vaststellen dat zij helaas geen contract hebben met de groothandel die wél kan leveren. Ook bedenkt niemand zich wat het voor de patiënt – immers met psychische problematiek – betekent als er wordt opgebeld met de mededeling dat zijn antidepressivum niet meer leverbaar is. En dat hij maar naar de psychiater moet bellen om een vervanger voor te schrijven. Zo komt het probleem toch bij mij terecht, altijd met spoed. Was het maar mogelijk, even iets anders voorschrijven! Omzetten is een traject van afbouwen en opbouwen dat weken kan duren, het geeft klachten en vooral risico's. Het antidepressivum is vaak na meerdere pogingen zorgvuldig gekozen. Bij een nieuw middel bestaat een gerede kans op meer bijwerkingen en minder effect. Sterker nog: wie bijvoorbeeld tijdens het recente sertralinetekort zo dapper was om naar fluoxetine te switchen, ziet zich er nu mee geconfronteerd dat sertraline inmiddels weer redelijk beschikbaar is maar fluoxetine helemaal niet. Het laatste is overigens sinds kort weer, via het buitenland, verkrijgbaar.

Dit soort praktijken doet herinneren aan tijden waarvan we dachten dat ze lang achter ons lagen: tijden waarin schaarste is aan medische hulp, patiënten op eigen houtje proberen een geneesmiddel te organiseren, de smid de tanden trekt, de barbier de nierstenen verwijdert en de veearts die desnoods met paardenmiddelen helpt.

En werkelijk: onlangs ontving ik een mail van een van mijn patiënten, die geen fluoxetine meer van de apotheek kreeg. Toen ik hierover contact zocht, zei hij: ‘Maakt u zich geen zorgen, dokter, mijn vader is dierenarts en kon een voorraad voor mij organiseren, blijkbaar zetten ook zij dat middel in.’

meer perikelen

coronaperikel

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.