Praktijkperikelen
2 minuten leestijd
Praktijkperikel

Luister!

8 reacties

Ze is altijd al stressgevoelig geweest. Later kwamen daar angst- en paniekaanvallen bij. Ze stelt hoge eisen aan zichzelf en is heel gevoelig voor wat mensen van haar denken. Maar ze is ook een vechter. Met behulp van medicatie lukt het haar (meestal) om overeind te blijven, twee studies af te maken, een gezin en een baan te combineren.

Ze is nog maar net een halfjaar in een nieuwe baan begonnen als ze een knobbel in de hals ontdekt. Toch maar even laten controleren voor de zekerheid. En voor de zekerheid toch maar een punctie… Schildklierkanker. Misschien is verwijdering van de helft van de schildklier voldoende zodat ze niet levenslang medicatie hoeft te gebruiken.

Niet dus. Na twee operaties, de nodige complicaties en een behandeling met radioactief jodium moet ze twee jaar een suppressietherapie ondergaan: een hoge dosering schildklierhormoon om de kans op recidief te verkleinen.

Maar het gaat niet goed met haar. Ze is vaak erg gestrest, geprikkeld, moe. Bij een controle krijgt ze als reactie dat we allemaal weleens gestrest zijn. Gevoelig als ze is voor wat anderen van haar vinden, gaat ze dus maar door: ze wil geen zeurpatiënt zijn. De psychiater die haar antidepressivum controleert, verandert naar aanleiding van haar verhaal de medicatie. De klachten verergeren, ze wordt agressief, onberekenbaar, wanhopig. Ze moet zich ziek melden op het werk, partner en kinderen lijden eronder, ze gaat niet mee op vakantie.

Totdat ze bij de huisarts komt, die echt naar haar luistert en in zijn dossier ziet dat haar TSH 0,010 is. ‘Maar het ligt niet aan jou, het is de schildklier!’ Hij belt de internist, hij belt de psychiater en na overleg wordt de dosering fors verlaagd. En dat werkt, het effect is gelukkig snel merkbaar en nog eens twee weken later is ze bijna weer de oude.

Iatrogene schade als gevolg van protocoldenken? Ontbreken van multidisciplinair overleg? Hokjesgeest?

Hoe dan ook: zonder interventie van de huisarts had haar relatie eraan kapot kunnen gaan en hadden de kinderen er nog meer onder geleden. En het is nog maar de vraag of het tijdelijke arbeidscontract na al deze perikelen verlengd wordt.

De les? Luister! Luister! Een protocol is een gemiddelde. En vooral: durf buiten de eigen kaders te denken.

Heeft u ook een perikel? Stuur uw verhaal naar redactie@medischcontact.nl
Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • MH Nieuwenhuis

    Huisarts, Groningen

    Beste Anneke,
    Ik ken natuurlijk niet het hele dossier en ik ben geen internist. Wat ik begrijp van suppressietherapie bij schildkliercarcinoom is dat je medicamenteus probeert de tsh onder bepaalde grenswaarden te houden zodat evt resterende tumorce...llen niet het idee krijgen dat ze actief moeten worden. Afhankelijk van waar iemand in de behandeling zit zijn tsh waardes <0.1 doelwaarden van de therapie.
    Dat er naast de labwaardes ook andere criteria zoals welbevinden in ogenschouw genomen moeten worden lijkt mij het betoog van het verhaal en niet een ‘gemiste labwaarde’ die geen gemiste labwaarde is (hij is immers ‘veilig’ correct onder de 0,1)
    Nb. Als een internist mij wil corrigeren op de juistheid hiervan hoor ik het graag.
    Nb 2. Zorgveldwachter Leenders is huisarts

  • Anneke

    Huisarts, Enschede

    Wat mij puzzelt aan dit perikel is de uitslag van de schildklierfunctie. De aanvrager is verantwoordelijk voor de follow-up en het bijpassende beleid. Hier heeft deze aanvrager een steekje laten vallen, vrees ik.

  • A. Colon

    Neuroloog

    Kan iemand mij uitleggen want een zorgveldwachter is , of dit onder politie of een andere gemeente- provinciale of rijksdienst valt en welke opleiding je daarvoor doorloopt? In Google kom ik onder de zoekterm zorgveldwachter alleen reacties van de he...er of mevrouw Leenders tegen.

  • Henk van der Pol

    psychiater, Heerenveen

    Mooi en leerzaam praktijkperikel.
    Elke dokter moet toch luisteren (en kijken) naar zijn patiënt? Dit is een schoolvoorbeeld van dokters die niet luisteren en daardoor een (niet zo heel ingewikkelde) diagnose missen.
    Het kan ons allemaal gebeuren al...s we te veel in de routine verzeild raken, te veel haast hebben of niet genoeg geïnteresseerd zijn.
    'De psychiater die haar antidepressivum controleert' heeft vast ook een bredere scoop dan alleen die controle. Blijven kijken, twijfelen en nadenken.

  • MH Nieuwenhuis

    Huisarys, Groningen

    Het is fijn om te zien dat we vaak de tijd en de kans krijgen om dingen die mis lopen in de zorg alsnog te corrigeren.
    De huisarts als oplettende spin in het web in de gemarktwerkte dbc vakjeswereld wordt wellicht belangrijker terwijl de belasting ...op de zorg steeds zwaarder en complexer wordt.
    De spanningen en de angsten die daarbij bij de individuele zorgverleners ontstaan kunnen makkelijk een weg vinden in polarisatie tussen specialismen/zzp/praktijkhouder dokter/zuster etc. Het is dan mooi om te lezen dat de auteur in de telefoon klimt en in samenspraak met de collega’s een oplossing zoekt zonder te gaan wijzen ‘die deed het fout’ of het via de patiënt te spelen.
    De druk neemt toe, de kans op fouten daarmee ook. Samen de schouders er onder en begrip voor de situatie waarin je collega soms moet werken (na 6 uur in pak op de coronaunit of na 20 scopien zonder rustmoment, na een 48uursdienst of met kinderen die je 6x per nacht gemiddeld wakker houden) we moeten het samen rooien, de politiek of de zorgverzekering lost het niet voor ons op (ga ik nu polariseren?, tijd om te stoppen met typen)

  • Feike gerbrandy

    Oogarts, Amsterdam

    Ik vind het merkwaardig dat je wordt afgebrand door 2 collega’s wegens een gebrek aan bescheidenheid. Ik vind het heel goed van je. Je laat mooi zien dat veel collega’s een te gespecialiseerde en daardoor nauwe blik hebben en daardoor belangrijke ma...ar ‘obvious’ info over het hoofd zien. En daarnaast heb je ook nog eens de moeite genomen om contact met je collega’s op te nemen om hen te informeren.
    Dit soort dingen gebeuren blijkbaar als met teveel op protocollen vertrouwt en vergeet om zelf na te denken.
    Je mag jezelf best wel op de borst kloppen als je je maar wel realiseert dat je soms zelfs iets over het hoofd ziet of zult zien (en daar pas achter komt als iemand anders je er op wijst).
    Goed gedaan dus en ga vooral zo door. Wij leren ervan.

  • JH Leenders

    zorgveldwachter, Leeuwarden

    Nou ja zeg, bescheidenheid? De huisarts kijkt in het dossier en ziet een uitslag; kennelijk niet gezien door de andere(n); ergo : men heeft zijn/haar plicht verzaakt.
    De laatste dokter is soms de patholoog-anatoom; gelukkig is het niet zover gekom...en ( cardiaal, suicide etc )
    NB: perikel betekent ( gevaarlijk) probleem !

  • Peter, huisarts

    huisarts

    Ik vind dit praktijkperikel een mooi voorbeeld van 'de laatste dokter heeft altijd gelijk'.
    Een beetje bescheidenheid over je eigen kennis en kunde is iedere arts gegund. Zeker ook binnen de huisartsgeneeskunde, zeg ik als collega-huisarts.

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.