Kinderpsychiatrie in Nederland: Té triest

Er vinden individuele behandeling en systeemgesprekken plaats. Omdat de individuele therapie te weinig resultaat oplevert, stelt het academisch centrum de indicatie voor aanvullende behandeling met psychomotorische therapie (PMT). Daar het centrum zelf onvoldoendePMT-capaciteit heeft, adviseert het om deze elders af te nemen. De jeugdpsychiatrie valt tegenwoordig onder de gemeente, dus zijn wij voor de financiering van dit traject aangewezen op aanvraag van een persoonsgebonden budget (pgb) via het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG). Na een tweetal telefoontjes krijgen we een intakegesprek. De uitgebreide diagnostiek die in het academisch centrum is verricht hebben we dan inmiddels al aangeleverd bij het CJG. De niet-medisch geschoolde intaker voelt zich desondanks geroepen om een nieuwe inventarisatie van de problematiek te maken, inclusief het functioneren van onze zoon op jonge leeftijd. Tot slot van het drie kwartier durende intakegesprek krijgen we te horen hoe de vervolgprocedure eruit zal gaan zien. Er dient eerst beslotente worden of de aanvraag zal worden voorgelegd aan het reguliere team of aan het pgb-team. Nadien zullen wij een gezinscoach(!??) toegewezen krijgen. Deze zal eerst een huisbezoek(!!??) verrichten. Daarna zal de aanvraag, indien deze wordt gehoneerd, doorgezet worden naar het wachtlijstteam met een wachtlijstbeheerder. En dienen wij een ‘budgetplan’ te maken ter financiële onderbouwing. Hoe lang de wachttijd is, kan niemand nog zeggen, dit kan maanden duren, afhankelijk van de regio. Dat wil zeggen: totdat duidelijk is of het pgb-budget al dan niet verstrekt zal worden. Aan de PMT’er die wij inmiddels zelf gevonden hebben ligt het niet, die zou volgende week kunnen beginnen…Té triest, deze ontwikkeling van de kinderpsychiatrie in Nederland. Het ontbreken van hiërarchie en medische scholing bij de gemeentes is dramatisch voor de huidige opgroeiende generatie. De oliedomheid van de politiek om te veronderstellen dat niet of nauwelijks medisch geschoolde mensen zouden kunnen oordelen over zaken waar anderen na hun artsenopleiding een zesjarige specialisatie voor hebben gevolgd. Grensoverschrijdend bovendien: waarom zou ik een gemeenteambtenaar aan mijn keukentafel moeten toelaten en moeten antwoorden op niet ter zake doende privacygevoelige vragen? Hoe heeft dit kunnen gebeuren en wanneer valt het kwartje dat dit zo snel mogelijk ongedaan moet worden gemaakt? Over kwartje gesproken.Was de hele ingreep niet bedoeld als kostenbesparing? Rekent u even mee aan het bovengenoemde aantal verspilde uren (van werknemers bij het CJG én van ons als familie), daar waar een handtekening bij het kruisje had kunnen volstaan.