De kracht van de witte jas
2 reactiesOnder het mom van ‘een kijkje in de keuken van je collega’ loopt een orthopedisch chirurg een dag mee in mijn huisartsenpraktijk. Aan het eind van een spreekuur met vooral gynaecologie en hoestklachten, staat er een 40-jarige patiënte gepland met een klacht van het bewegingsapparaat. Ik kijk wat de assistente heeft genoteerd. ‘Hielspoor, wil graag naar de orthopeed’, heeft ze er behulpzaam aan toegevoegd. Dat komt mooi uit, denk ik, en al snel is besproken dat de orthopeed het consult zal gaan doen.
De patiënte wordt binnengeroepen. Mijn collega stelt zich met naam, toenaam en functie voor en legt uit waarom er ineens twee artsen voor haar neus staan. Ze lijkt het prima te vinden. Een kundig gesprek levert ons de informatie op dat patiënte al een aantal weken kampt met een hinderlijke pijn aan haar hiel die vooral in de ochtend heel erg is. Ze heeft al inlegzooltjes gekregen bij de podotherapeut, shockwave bij de fysiotherapeut, Naproxen van de apotheek en stretchoefeningen op de sportschool, maar niets lijkt effect te hebben.
Er volgt een uitgebreid lichamelijk onderzoek waar je ‘u’ tegen zegt, inclusief indrukwekkende provocatietesten en het benoemen van verschillende anatomische structuren die ik tijdens mijn coschappen voor het laatst heb bestudeerd.
De conclusie is dat het inderdaad een hielspoor is. Aan patiënte wordt uitvoerig uitgelegd hoe dit tot stand is gekomen, waarom zij er zoveel last van heeft en waarom de stretchoefeningen hierop effect hebben. Een Strassburg-sock wordt aangeraden voor haar klachten, aangezien dit de genezing in juiste stand bevordert en recidief voorkomt.
Onder de indruk van dit diepteconsult kijk ik de patiënte verwachtingsvol aan, benieuwd naar haar reactie. Het blijft even stil.
‘Tja dokter… Ik zou toch graag een verwijzing naar de orthopeed krijgen.’
S. Codrington
Huisarts
??
CM Broere
Revalidatiearts, CAPELLE AAN DEN IJSSEL
Mooi verhaal!