Praktijkperikelen
2 minuten leestijd
Praktijkperikel

Begrijpelijk, maar toch…

3 reacties

Vandaag ben ik de dienstdoende arts infectieziektebestrijding bij de GGD. De verpleegkundige met wie ik het meldpunt infectieziekten beman, heeft net een melding gekregen van de arts-microbioloog: een meningokokkenmeningitis.

Het gaat om een 17-jarig meisje dat voor haar leven vecht op de intensive care. De verpleegkundige neemt contact op met de behandelend arts, die zelf nog geen melding gedaan heeft.

Als snel merk ik dat het gesprek niet soepel verloopt. De aios intensive care aan de andere kant van de lijn raakt gefrustreerd terwijl mijn collega haar vragen stelt. Wat is het klinisch beeld? Hoe gaat het op dit moment met patiënte? Wat is haar prognose? Is er al profylaxe voorgeschreven aan de gezinsleden? Ik kan de aios woordelijk verstaan als ze mijn collega even later toebijt dat ze niet snapt waarom wij al die zaken willen weten.

Ik snap het helemaal. Zelf heb ik een aantal jaren in haar schoenen gestaan voordat ik koos voor een carrière buiten het ziekenhuis. Waarschijnlijk heeft ze geen idee wat mijn collega en ik de hele dag doen, maar zo belangrijk als haar werk kan het nooit zijn. Ze herinnert zich nog vaag dat ze als arts een meldingsplicht heeft, maar ze weet niet waar ze moet melden en heeft geen tijd om dit uit te zoeken. Misschien is haar collega ziek en heeft ze vandaag meer doodzieke patiënten onder haar hoede dan eigenlijk verantwoord is. Misschien gaat haar pieper vandaag veel vaker af dan haar lief is. En misschien is ze zelf net uitgescholden door een geïrriteerde specialist omdat ze hem tijdens zijn poli stoorde met een volgens hem overbodige vraag.

Toch rechtvaardigen al deze dingen niet dat ze een collega-zorgverlener op deze manier bejegent. Natuurlijk kan ze op dat moment belangrijkere zaken aan haar hoofd hebben dan onze vragen beantwoorden. Ze had kunnen vragen of we die dag op een rustiger moment wilden terugbellen of ons voor sommige vragen kunnen verwijzen naar de ic-verpleegkundige. Dat was ongetwijfeld haar reactie geweest als ze zich had gerealiseerd wat wij doen: vragen van mensen in de omgeving van het meisje beantwoorden over deze heftige infectieziekte; samen met school een goede informatiebrief voor haar ongeruste klasgenoten en hun ouders maken; alle gegevens melden aan het RIVM ten behoeve van surveillance; en bovenal: de gezinscontacten van het meisje beschermen met profylactische antibiotica, vaccinatie en goede voorlichting, zodat volgende week niet ook haar jongere broertje doodziek op de intensive care ligt.  

Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Teun

    , Huisarts

    Herkenbare frustratie over een volgens u onheus reagerende arts assistent. Wellicht waren er op dat moment meer urgente zaken die haar dringende aandacht behoefden? En al kon zij blijkbaar op dat moment niet de woorden vinden (of de tijd om ze te zoe...ken) u te verzoeken later terug te bellen. Wellicht had u dat voorafgaand aan t stellen van uw vragen kunnen verifiëren? Of heeft u dat al gedaan?

    In plaats van hier spuien wellicht collega nog eens bellen?

  • A. Pfaff

    Anesthesioloog, Maastricht

    Waarom niet de verantwoordelijke medisch specialist vragen als zijn AIO het niet weet of u niet fatsoenlijk te woord staat?

  • A. Pfaff

    Anesthesioloog, Maastricht

    Waarom niet de verantwoordelijke medisch specialist vragen als zijn AIO het niet weet of u niet fatsoenlijk te woord staat?

 

Perikel insturen

Heeft u iets meegemaakt wat u deed fronsen, foeteren of lachen? Deel het met uw collega's!

Stuur uw anekdote in

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.