Praktijkperikelen

De overheid heeft als doel zoveel mogelijk mensen de booster te geven om besmetting met corona terug te dringen. De GGD was op zoek naar medisch onderlegd personeel, ter ondersteuning van het vaccineren.

Ik ben al 35 jaar huisarts, maar dan kan het je toch overkomen dat je een ernstig ziektebeeld niet herkent. De toegesnelde orthomoleculair lactatiedeskundige was er gelukkig net op tijd bij.

Ik voelde de woede en frustratie weer opborrelen, zittend in mijn spreekkamer, tegenover mijn patiënte: de vrouw die net had gezegd niet gevaccineerd te zijn. Enkele minuten daarvoor had ik nog tevreden rondgekeken in deze kamer die voelde als een kleine bubbel buiten alle polarisatie en onvrede. Een oase van rust na een week nachtdiensten die gedomineerd werden door discussies en boze mensen. Artsen die gelaten en met vermoeide gezichten het aantal patiënten in de SEH-wachtkamer zagen groeien; familieleden van patiënten, vloekend en tierend omdat ze naar de uitgang gewerkt werden door de beveiliging nadat ze onvrede over de bezoektijden hadden geuit: iedereen was boos, woedend, woest.

Een vrouw van 30 jaar belt naar de doktersassistente dat ze gewenst zwanger is (derde zwangerschap) en vraagt of het een probleem is dat ze recentelijk haar Pfizer-vaccinatie heeft gehad. De assistente antwoordt dat het geen kwaad kan.

Het merendeel van de bewoners van een kleinschalige woonvorm voor mensen met een verstandelijke beperking is bij onze praktijk ingeschreven. Een woonvorm van een stichting zonder eigen medische dienst. Huisartsen mogen deze bewoners op vrijwillige basis zelf inenten met de boosterprik, zodat zij niet hoeven te wachten tot de drukbezette GGD hier tijd voor heeft. Het RIVM heeft er zelfs een prachtige handleiding voor geschreven!

Als academisch internist-infectioloog en als supervisor van de afdeling Infectieziekten had ik recentelijk een complexe overplaatsing uit een regionaal ziekenhuis naar mijn afdeling. De patiënt is erg ziek en er is nog geen classificerende diagnose.

Het is midden in de eerste golf. De ic is verdrievoudigd in capaciteit. Het is hard werken. Op de covid-ic begint zo het derde familiegesprek dat ik ga voeren deze middag. Vandaag is er goed nieuws, en ik heb er zin in.

Een jongeman, asielzoeker, registreert zich bij de vreemdelingenpolitie. Wegens een aantal huidafwijkingen en wonden wordt de medische dienst (GZA) erbij gehaald en ziet hem in de verhoorkamer. Er wordt scabiës gediagnosticeerd en er volgt direct therapie.

Nazomer, 2021. Mevrouw X is onlangs bevallen en heeft zich nog niet durven vaccineren tegen corona. Wegens een geplande vakantie over de grens laat ze zich testen bij de GGD: positief.

Dit is, geloof ik, de vierde coronagolf die over ons land stroomt. Dat ik het niet eens zeker weet, zal de 'coronaberusting' wel zijn. Weer zo'n golf maakt dat mijn werk verandert. En, ik betrap me erop dat ik die verandering niet vervelend vind.... Het is natuurlijk not done, mogelijk zelfs vloeken in de kerk, als ik vraag: kan deze golf niet blijven?