Juist!
Plaats een reactieTijdens mijn studie geneeskunde heb ik korte tijd als verpleegassistent in een verzorgingshuis gewerkt. Op zondag moest ik de daartoe aangewezen patiënten in hun rolstoel in een rij voor de lift klaarzetten voor de kerkdienst.
Zo ook mevrouw A., een nog altijd stijlvolle dame getroffen door een forse hersenbloeding en opgesloten in een hartverscheurende afasie. Ze kon maar twee woorden uitbrengen: ‘nee’ en ‘juist’.
Ik merkte een toenemende onrust bij haar, en probeerde uit te vinden wat er aan de hand was. ‘Heeft u pijn?’ ‘Nee.’ ‘Moet u naar het toilet?’ ‘Nee.’ ‘Wilt u uw vest aan?’ ‘Nee.’
Ik kwam er niet achter wat er was en we keken elkaar een tijdje wanhopig aan. Toen openden de liftdeuren zich en klonk er een gearticuleerd: ‘God-ver-dom-me!’
Daarop viel bij mij eindelijk het kwartje: ‘Aha, u wílt helemaal niet naar de kerk!’ Een opgeluchte glimlach was mijn deel: ‘Juist!’
Eelco Rietveld, oogarts niet-praktiserend
- Er zijn nog geen reacties