Machogeneeskunde
2 reactiesDe geneeskunde is in veel opzichten nog een mannenbolwerk. Met name in leidinggevende posities – zowel in de academie als in de kliniek – zijn mannen oververtegenwoordigd. Dat heeft nadelen. Het zorgaanbod is op maat van de man gesneden.
De campagne ‘Behandel me als een dame’ van Women Inc is daarom nog steeds actueel. De boodschap dient letterlijk te worden genomen. En dat heeft consequenties voor diagnose, behandeling, medicatie en nazorg.
Primatoloog Frans de Waal zette vorige week de man-vrouwverhoudingen in de zorg verder op scherp met zijn observatie dat ook de medicus gewoon een aap is. In het geval van de mannelijke exemplaren leidt dat tot de behoefte om overal en altijd een pikorde vast te stellen. En dat gaat niet zonder gedoe. In Achter het Nieuws stelt hij vast dat in de ok de kans op een conflict het grootst is als een man vooral met mannen werkt. In die situatie is de neiging tot bondvorming, hiërarchievorming en statusbevestiging het sterkst.
Interessant is wat De Waal in een bijzinnetje zegt: ‘een man maakt het niet veel uit wat vrouwen van zijn positie vinden.’ Zou dat een rol spelen bij die andere typisch mannelijke onhebbelijkheid? Emeritus hoogleraar Vrouwenstudies medische wetenschappen Toine Lagro-Janssen staat nog eens stil bij de treurigstemmende uitkomsten van de enquête naar seksuele intimidatie: het komt heel veel voor, er verandert door de jaren heen bijna niks en de dader is bijna altijd een primaat van het mannelijke geslacht. Het simpelweg aanstellen van vertrouwenspersonen ter bestrijding, zet geen zoden aan de dijk. Lagro-Janssen pleit voor een veelomvattend pakket aan maatregelen én voor de mogelijkheid om seksueel getint apengedrag anoniem en veilig te melden. Het numerieke voordeel van de vrouwelijke arts laat niet lang meer op zich wachten en moet vroeg of laat in werkvloergedrag terug te zien zijn. Tot die tijd verdienen haar aanbevelingen warme aandacht.
PS. De ene man is natuurlijk de andere niet. De goeden moeten onder de kwaden lijden. Benieuwd waar u staat? Doe dan onze onvolprezen test Hoe macho ben ik?
P. Wong
internist, Amsterdam
Ik heb gewerkt in mannen en vrouwen bolwerken. Het ligt niet aan iemand's z'n geslacht of iets goed of fijn werkt. Het ligt aan de cultuur binnen de organisatie of iets werkt of niet. En of er respect aanwezig is voor je collega's, ervaren of niet. D...it strekt zich uit ook naar de overige medewerkers, zoals verpleegkundigen en paramedici.
Het begint bij respect, de rest volgt meestal vanzelf. Een goede leider weet vaak dit goed op te kweken in zijn organisatie, en dat kan een vrouw zijn of een man. Een slechte leider laat problemen verder etteren in zijn organisatie, waardoor medewerkers er langzaam aan onderdoor gaan.
Atta van Westreenen
Co-assistent, Tilburg
Ik heb dit stukje met enige verbazing gelezen. Enkele vragen die wellicht beter duiden waarom ik verbaasd ben:
"De geneeskunde is in veel opzichten nog een mannenbolwerk. Met name in leidinggevende posities – zowel in de academie als in de kliniek... – zijn mannen oververtegenwoordigd. Dat heeft nadelen. Het zorgaanbod is op maat van de man gesneden."
Wordt de academie hier als iets anders dan de kliniek gezien?
Is het werkelijk een nadeel dat mannen oververtegenwoordigd zijn, i.e. zijn mannen de oorzaak van het (de) waargenomen proble(e)m(en)?
Welke problemen bedoelen we dan?
Hoe is het zorgaanbod? Welk zorgaanbod hebben mannen liever dan vrouwen? Is dit zorgaanbod op mannen toegesneden?
"Behandel me als een dame’ van Women Inc is daarom nog steeds actueel. De boodschap dient letterlijk te worden genomen. En dat heeft consequenties voor diagnose, behandeling, medicatie en nazorg."
Is het zo dat vrouwen vaker verkeerd gediagnosticeerd worden dan mannen? Is het zo dat vrouwen vaker verkeerd behandeld worden dan mannen? Is het zo dat vrouwen nu nazorg krijgen die ontoereikend is? Indien ja, op welke vlakken en in welke mate, en door welke oorzaak?
"In het geval van de mannelijke exemplaren leidt dat tot de behoefte om overal en altijd een pikorde vast te stellen. En dat gaat niet zonder gedoe. "
Ik vermoed hier een eenzijdige probleemschets: er wordt geïmpliceerd dat alleen bij een 'mannelijke' structuur (hiërarchie") er problemen voorkomen. Is dit ook het gevoel van de auteur? Indien nee, vanwaar de omissie? Indien ja, kan de auteur kwantificeren welke problemen een 'vrouwelijke' structuur (consensus) geeft, en waarom deze problemen minder zijn dan die bij de 'mannelijke'?
"Interessant is wat De Waal in een bijzinnetje zegt: ‘een man maakt het niet veel uit wat vrouwen van zijn positie vinden.’ Zou dat een rol spelen bij die andere typisch mannelijke onhebbelijkheid?"
Hoe ziet de auteur het een in het ander voortvloeien?
Ik vraag het me af.