Er zijn nog 139.999 wachtenden vóór u
1 reactieToen ik afgelopen weekend mijn administratieachterstand ging wegwerken in een wekelijkse poging de maandag met een schone lei te beginnen, zaten ze er weer tussen: de berichten van patiënten die het eigenlijk niet meer trokken. ‘Beste dokter Nieboer, is er al een klein lichtpuntje bekend wanneer ik aan de beurt ben met mijn operatie?’
‘Dokter Nieboer, mijn klachten nemen alleen maar toe en mijn werk lijdt er nu ook onder, hoe gaan we de tijd tot aan de ingreep overbruggen?’ ‘Mijn man zei dat ik echt even een berichtje moest sturen omdat hij vindt dat het zo niet langer kan, dus bij deze…’ Alle collega’s die een van de geschatte 140 duizend patiënten in het stuwmeer van uitgestelde zorg onder hun hoede hebben, zullen deze signalen herkennen. Zoals zo vaak zijn het de angst en de hoop die bij de patiënt strijden om diens aandacht en staat het nummer van het operatieplanningsbureau bij veel patiënten onder hun speed dial-knop.
Dokters zullen niet de remmende factor zijn
In opdracht van VWS hebben veldpartijen, waaronder NVZ, NFU en ZN, gewerkt aan een kader met randvoorwaarden voor de inhaalzorg. Een kader opstellen met randvoorwaarden om iets op gang te brengen is hopelijk Haags voor ‘whatever it takes, hurry up!’ Ik verwacht dat dokters niet de remmende factor zullen zijn; in mijn omgeving wil iedere snijder wel een keer een paar avonden of een zaterdag extra komen opereren. Het zullen vooral de toch al overwerkte operatieassistenten en anesthesiemedewerkers zijn die een pas op de plaats maken. En terecht. Toen ik voor de meivakantie aan mijn vaste operatieteam vroeg of ze nog een weekje vrij hadden, werd ik uitgelachen. Hopelijk komt deze belangrijke randvoorwaarde ook in het grote masterplan: structureel betere arbeidsvoorwaarden voor alle ‘ondersteuners’, na eerst een lange vakantie.
George P.A. Joosten
gepensioneerd, kinderarts/tropenarts n.p.
Uit het commentaar van onze hoofdredacteur trek ik de conclusie dat de coronacrisis een structureel probleem betreft; immers de grote inhaalactie aan ingrepen die uitgesteld moesten worden vanwege de crisis moet met structurele verbetering van de arb...eidsvoorwaarden van het ondersteunend zorgpersoneel worden aangepakt. Hij vergist zich dus. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat verbeteringen in de arbeidsvoorwaarden van sommige functies in onze gezondheidszorg niet gewenst zouden zijn.
Al ben ik niet de tropenarts waar collega van Fenema in haar column naar verwijst, maar met haar bezinning over de manier van kijken naar de voorliggende inhaalproblemen lijkt me realistischer.