Een koel hoofd en warm hart
1 reactieArtsen moeten streven naar excellentie, compassie en medemenselijkheid aan de dag leggen en ook kritisch reflecteren op het eigen handelen, zegt hoogleraar professional performance Kiki Lombarts in een interview. Ze beschouwt deze drie pijlers als het fundament voor goed dokterschap. Het bewierookte CanMEDS-model ziet Lombarts als een ‘beperkte lijst van gedragingen’ die leidt tot ‘routine-experts’ en bijdraagt aan de verdere ‘deprofessionalisering’ van de medische professie. En dat is onwenselijk in een tijd waarin de artsenstand volgens haar het vertrouwen van de samenleving dreigt te verliezen als het gaat om integriteit, geloofwaardigheid en deskundigheid.
‘Excellent performers are made, not born’, citeerde Lombarts al eerder in haar boekje Professional performance. En daarbij gaat het niet alleen om vlieguren maken, maar ook om continue ontwikkeling, door mee te schrijven aan richtlijnen, onderwijs te geven of te spreken op congressen. ‘Wees de eeuwige student.’
Niet iedere arts hoeft van Lombarts ‘olympisch niveau’ te halen. Een op zich verstandige uitspraak. We heten immers niet allemaal Epke Zonderland of Joyce Sombroek. Toch vrees ik, en zeker bij jonge artsen, voor een omgekeerd psychologische effect van een dergelijke nuancering. Want voor wie geldt dat dan? Feit is dat bijna één op de vijf coassistenten nog immer voldoet aan de criteria van een burn-out, zo kunt u op de vernieuwde website van onze studentenuitgave Arts in Spe lezen. Jonge dokters blijken de lat niet alleen professioneel maar ook in sociaal opzicht extreem hoog te leggen. Bij de relatief korte carrière van de meeste olympiërs – we laten Michael Phelps maar buiten beschouwing – kan er in dat opzicht tijdelijk pas op de plaats worden gemaakt.
De nadruk die Lombarts legt op de intrinsieke motivatie van de dokter, waarbij plezier in het werk hand in hand moet gaan met passie, empathie en bescheidenheid, lijkt me een realistischere maat. Het is voor niemand verkeerd om af en toe in de spiegel te kijken om te zien of je nog gelukkig bent met wat je doet. Want u gunt uw patiënt uiteraard die dokter met ‘een koel hoofd en een warm hart’, zoals Lombarts een topdokter definieert. Een dokter waarop uw patiënt kan vertrouwen.
-
Evert Pronk
Evert Pronk (1971) is een van de twee adjunct-hoofdredacteuren bij Medisch Contact. Hij houdt zich bezig met de online ontwikkeling van Medisch Contact, nascholingen, evenementen, boeken en andere uitgeefkansen. Het perspectief van de artsen staat hierbij centraal. Uitgeven vanuit de inhoud, is zijn devies.<br><br> Evert werkt sinds 2000 bij Medisch Contact. Eerst als journalist waarbij hij zijn achtergrond als medisch bioloog benutte voor artikelen over de medische wetenschap. Sinds 2008 maakt hij deel uit van de hoofdredactie. Sinds 2014 doet hij dat ook in de rol van uitgever van de titel.<br><br> Evert woont in Hilversum, is getrouwd en heeft vier kinderen.
W.J. Duits
Bedrijfsarts, HOUTEN Nederland
Het lijkt er toch op dat het woord "roeping" weer langzaamaan boven komt borrelen. Als mensen hun "roeping" volgen dan zijn ze bereid daar veel voor te doen, ze krijgen er energie van en blijven ook graag het werk doen wat binnen die "roeping" past. ...Mensen die hun "roeping" volgen hebben geen sterke neiging iets anders te willen doen. Deze mensen praten niet over werksleur, die zien in elke nieuwe werkdag nieuwe uitdagingen, in elke nieuwe patiënt een nieuw "leermoment". Een "roeping" staat vaak dwars op een "carrière opbouw", want een "roeping" kun je blijven volgen tot je dood, terwijl "carrière opbouw" verandering vraagt tenminste elke 5 jaar, dat is voor velen heel stressvol.