De Kwestie
Linda Jolink
5 minuten leestijd
de kwestie

Moet een medisch specialist gepromoveerd zijn?

Het schrijven van een dissertatie is een nutteloze pelgrimage voor een medisch specialist

41 reacties
getty images
getty images

Het was een halfjaar geleden; ik liep coschappen in de kliniek en had honger. ‘Lunch over een kwartier?’ vroeg ik aan de zaalarts. ‘Nee, we moeten nu naar de overdrachtsruimte’, zei ze. ‘Het is heilig uur.’ ‘Heilig uur’ was het uurtje van een tot twee op woensdagmiddag, waarin een promovendus onderwijs gaf over het onderzoek waar hij of zij mee bezig was. Het heette zo omdat artsen zó’n hekel hebben aan wetenschap dat ze er alleen naar komen luisteren als het heilig wordt verklaard.

De Kwestie

In de rubriek De Kwestie leggen lezers een dilemma voor. Andere lezers kunnen daarop online reageren, en Medisch Contact vraagt een deskundige om commentaar. De Kwestie, het deskundigencommentaar en een selectie van de lezersreacties worden vervolgens in het tijdschrift gepubliceerd.

Heeft u ook een casus die u wilt delen? Mail deze dan naar redactie@medischcontact.nl onder vermelding van De Kwestie.

Die afkeer van wetenschap blijkt ook uit het feit dat geneeskunde het enige vakgebied is waar een proefschrift ‘je boekje’ wordt genoemd. Goed, een proefschrift is feitelijk inderdaad een niet al te dik boek, maar toch ken ik geen enkele wetenschapper die het resultaat van minstens vier jaar noeste arbeid in dienst van een nobele zoektocht naar waarheid ‘m’n boekje’ zou noemen. De geneeskunde heeft de wetenschap ontheiligd en de enige manier om haar weer wat gewicht terug te geven, is door haar expliciet een aureool op te zetten.

‘Wetenschap is de religie van de 21ste eeuw’. Ik vind dat een wat saaie en gemakzuchtige leus – je zou evengoed kunnen beweren dat complottheorieën de religie van de 21ste eeuw zijn –, maar hier toont zich toch de kracht van het cliché. Dat we een wetenschappelijke presentatie letterlijk tot iets heiligs verheffen, is een aflaat voor hoe we de wetenschap in de praktijk ontheiligen.

De ongeschreven wet dat iedereen die specialist wil worden eerst moet promoveren, is een uitwas van dit principe. Het bedrijven van wetenschap draagt er op geen enkele manier aan bij dat je een betere arts wordt. Integendeel, het zorgt er juist voor dat een jonge arts in de kostbare beginjaren van zijn carrière nul klinische ervaring opdoet en al zijn basiskennis weer vergeet.

Het laten bedrijven van wetenschap door mensen die arts willen worden, is ook op geen enkele manier heilzaam voor de wetenschap. Integendeel, aangezien het promoveren geen doel is maar een middel, levert het promotieonderzoeken op die als doel hebben klaar te zijn in plaats van waar. Als het maar af is. De enige functie van het geneeskundige promotieonderzoek is, kortom, een religieuze: die van de bedevaartstocht. Het is een manier voor de aspirant-specialist om zijn devotie te tonen.

Was Nederland maar wat katholieker gebleven, dan hadden de jonge dokters hun toewijding kunnen tonen op een meer kunstzinnige, mystieke manier, iets met wierook, vrouwen en glas-in-lood. Helaas, Houellebecq zei het al, Nederland is geen land maar een bedrijf.1 Wij doen het op de calvinistische manier: leven is lijden! Het zal ongetwijfeld ook iets te maken hebben met de nasleep van het afbrokkelende old boys network, dat voornamelijk afkomstig is uit studentencorpora. Ook daar verwelkomt men nieuwe leden graag met moeilijkheden in de vorm van een ontgroening, waar de novieten duidelijk moeten maken dat het ze menens is om corpslid te worden. Het pad tot chirurg of internist is vanzelfsprekend wat ernstiger dan dat tot corpslid, zodat het consumeren van het eigen lichaamsgewicht in bier of het op de knieën zingen van urenlange drankliederen niet volstaat. Nee, de bedevaartstocht van de jonge specialist dient een zweem van nut te hebben. Welkom wetenschap.

Om tegemoet te komen aan de calvinistische hang naar ontberingen van Nederlandse artsen en tegelijkertijd het belang van fatsoenlijke wetenschap te steunen, stel ik voor een nieuwe bedevaartstocht in te stellen die even zwaar is maar daadwerkelijk nut heeft. Een jaar fulltime werken in de thuiszorg is mijn eerste ingeving, maar draagt u gerust een beter idee aan.

de deskundige

Ongeschreven wet’ van Jolink is apert onjuist

Onderzoekservaring is wellicht niet onmisbaar om een betere dokter te worden. Echter, de bekwaamheden die een jonge onderzoeker verwerft, al dan niet in een promotietraject, kunnen nuttig zijn voor het aanscherpen van cruciale vaardigheden die van pas komen voor een medicus.

Door onderzoek te doen leer je dat je conclusies niet kunt onderbouwen door emoties, misverstanden of slecht geformuleerde onderbuikgevoelens maar dat er ontegenzeggelijke feiten nodig zijn. Bijvoorbeeld het feit dat in Nederland elk jaar 1100 artsen aan een specialistenopleiding beginnen. En dat elk jaar circa 800 artsen promoveren, van wie er gemiddeld 240 ofwel al een vervolgopleiding hebben ofwel huisarts worden. Dus dat zo’n 560 gepromoveerden instromen in die 1100 opleidingsplaatsen. Ongeveer de helft van die plaatsen is dus beschikbaar voor niet-gepromoveerden. De ‘ongeschreven wet’ van Linda Jolink dat een proefschrift een verplicht entreebiljet is voor een specialistische vervolgopleiding wordt dus niet door harde feiten ondersteund (of – minder diplomatiek – is apert onjuist). En dat is nou zo leerzaam van wetenschap: dat echte feiten je tot verrassende conclusies brengen, die anders zijn dan je had gedacht. Het behoeft geen betoog dat op feiten gebaseerde conclusies ook cruciaal zijn in op evidentie gebaseerde patiëntenzorg.

Een tweede leereffect van onderzoek doen is dat het analyseren van systematisch verzamelde observaties en gegevens je leert waarnemingen samenhangend te ordenen, helder te redeneren, en logische gevolgtrekkingen te formuleren. Ook dit zijn eigenschappen waar een goede arts veel plezier van kan hebben. De redenering van Jolink dat als iemand iets ‘heilig’ vindt, dat automatisch betekent dat iemand daar een hekel aan heeft, is een uitstekend voorbeeld van een onlogische gedachtegang die niet voortkomt uit heldere deductie maar eerder het product is van een licht verward brein. Ook de tamelijk gratuite conclusie dat promovendi een afkeer van wetenschap hebben omdat ze hun proefschrift een ‘boekje’ noemen, zou elke proef van wetenschappelijke toetsing niet doorstaan (wellicht zelfs niet voldoende worden bevonden voor een opstel op de middelbare school).

Het is sympathiek dat Jolink belangstelling heeft voor de vraag of het doen van wetenschappelijk onderzoek nuttig is voor artsen. Zij heeft nog voldoende tijd in haar opleiding om te schaven aan haar vermogen tot logisch redeneren en om waarnemingen ordentelijk te ordenen tot conclusies voordat ze op patiënten wordt losgelaten, of ze nu wel of niet onderzoek gaat doen in haar verdere loopbaan.

Marcel Levi is topman van University College London Hospitals en wordt per 1 april voorzitter van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO).

Linda Jolink, student geneeskunde, UMC Utrecht

l.a.jolink@students.uu.nl

cc: redactie@medischcontact.nl

  • Linda

    Linda is zesdejaars geneeskundestudent, afgestudeerd neurowetenschapper en satirisch tekenaar.   Lees meer

1. Michel Houellebecq op bezoek in het land van hoeren en euthanasie (Volkskrant)

Lees ook

werk Wetenschap de kwestie opleiding promoveren promotie
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Steffi Rombouts

    Voorzitter De Jonge Specialist, Amsterdam

    De Jonge Specialist pleit voor een gelijkwaardige beoordeling van overstijgende competenties van jonge artsen bij de selectie voor de medisch specialistische vervolgopleidingen. Een wetenschappelijke basis is voor iedere arts relevant, maar hoeft gee...n voorwaarde te zijn om een uitstekende medisch specialist te worden. Een promotietraject kent op verschillende vlakken een toegevoegde waarde voor de arts zelf, de vakgroep en de gezondheidszorg. Maar een promotietraject is niet voor iedere arts noodzakelijk. Het medisch domein is gebaat bij diversiteit van artsen en De Jonge Specialist pleit daarom voor erkenning van meerdere profielen bij de selectie van aios (innovatie, onderwijs, management, onderwijs of wetenschap). Wij vragen daarom opleiders en medisch specialisten om oog te hebben voor de verschillende talenten en competenties van jonge artsen door profilering in andere profielen net zo op waarde te schatten als de wetenschappelijke profilering. Zo moeten artsen die affiniteit hebben met wetenschap een promotietraject kunnen starten. Anderzijds moeten artsen zich kunnen ontwikkelen op andere profielen met dezelfde waardering. Deze diversiteit is noodzakelijk om een toekomstige generatie specialisten op te leiden die op alle vlakken aansluit op en in de lead blijft bij het snel veranderende zorglandschap.

    Binnenkort publiceert De Jonge Specialist haar standpunt ‘De (on)zin van promoveren’. Houd hiervoor onze website in de gaten!

  • Linda Jolink

    geneeskundestudent

    Veel dank aan iedereen die de moeite heeft genomen om te reageren!

    Kleine toevoeging aan alles wat hieronder al genoemd is: als onderzoek doen zo belangrijk is om een goede dokter te worden, waarom vinden we een doctorstitel dan alleen een waardev...olle toevoeging op het cv van aspirerend specialisten en verwachten we het niet van huisartsen in spe? Huisartsen moeten hun "medicine" toch evenzeer op "evidence" baseren als om het even welke specialist?

    In een aanbevolen artikel onder dit stuk (https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/promotiedruk-brengt-vrouwen-eerder-in-spagaat-dan-mannen.htm) draagt NVNA-voorzitter Lydia Ketting-Stroet een volmaakt simpele oplossing aan om opportunistische carrièretijgers te scheiden van gepassioneerde academici: laat artsen pas promoveren ná hun vervolgopleiding. Zo jagen we jonge artsen niet onnodig een burnout in, en wordt onderzoek alleen gedaan door mensen die daar echt hart voor hebben.

  • borgstein

    consultant, engeland

    het jammere van marcel levi is dat hoewel hij vaak (hier uitgezonderd) wel op een leuke manier de juiste geluiden maakt over wat er mis is, en al langere tijd posities heeft bekleed waar hij daar iets aan zou kunnen doen, er vervolgens helemaal geen... enkele verandering wordt gebracht...
    kom marcel, doe eens wat met je nieuwe aanstelling!

  • borgstein

    consultant, engeland

    leuk stukje!
    de promotiemolen wordt ook deels financieel gedreven - een ton voor de zaak en de promovendus mag zn eigen boekje betalen

    om een zinvol promotieonderzoek te doen moet je een zinvolle vraagstelling hebben, en die is er maar zelden als... je nog geen ervaring hebt in de kliniek en soms nog niet eens arts bent.

    om dit als een toegangstoets te beschouwen voor specialistische opleidingen zal alleen maar tot nep*wetenschap leiden

    de vraagstelling wordt dan ook veelal niet door de promovendus, maar door de promotor aangegeven, en is de promovendus niet veel meer dan een goedkope soms gratis)laboratorium kracht wiens enige drijfveer niet kennis is maar het vooruitzicht op een specialistenopleiding.

    een promotieonderzoek in deze vorm is bovendien een van de meest effectieve methodes ooit bedacht om een enthousiaste collega te vaccineren tegen publiceren

  • Enes

    algemeen betweter, Rotterdam

    Jolink can rest her case: heilig huisje aangetoond. Levi's verhaal is wel superplausibel, zeker als je er mee opgegroeid/opgeleid bent.
    Maar het blijft bij een aannemelijk gevoel zonder goed bewijs. Zijn 'vanilla-artsen' niet reeds wetenschappelijk ...opgeleid zonder de toevoeging van het phd-smaakje? Of kun je als basisarts nog niet objectief en cijfermatig denken en evidence op de juiste waarde schatten? Hoeveel extra phd-smaak moet je er aan toevoegen voordat je dat adequaat kan? Wanneer is de ROI van promoveren te marginaal? Na 4 jaar?Welk concreet verschil maakt een phd traject voor de patient? En dan gaan we er nog vanuit dat er geen negatieve gevolgen/nadelen zijn van promoveren en dat je er alleen maar van vooruit kunt gaan (zie research waste, titelinflatie, en eerder comments hier).Is het een opleiding of selectiemethode?

    Conflict of interest: ik geloof dat promoveren je in principe wel een betere dokter kan maken.

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Waardevolle overdenking van Maarten Broers - hoogleraar klinische epidemiologie

    Het sluit aan bij eerdere observaties over het reilen en zeilen van de universiteiten en ook medische faculteiten en de heersende perverse en paradoxale prikkels daari...n.

    Voor meer achtergrond verwijs ik nogmaals naar het boek Genadezesjes van Eelco Runia die niet alleen een scherpe analyse maakt van het 'systeem', maar ook een tien punten plan ter verbetering beschrijft. Ik schreef daar al eens een blog over.
    https://www.medischcontact.nl/opinie/blogs-columns/blog/eelco-runia-of-wat-er-misgaat-aan-de-moderne-universiteit.htm

    Of lees de eerdere analyse van Frank Miedema. Medische wetenschap is vooral carriere spel. Ook leerzaam. Te lezen in medisch contact
    https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/medische-wetenschap-is-vooral-carrierespel.htm

    https://www.scienceguide.nl/2019/02/frank-miedema-wij-hadden-verwacht-dat-science-in-transition-als-een-nachtkaars-uit-zou-gaan/

    Eens zal de knop om gezet moeten worden. Maar ja: wie durft ? Wie neemt het voortouw ?

    Tot slot: hulde aan Linda Jolink die met haar artikel deze kwestie op de kaart zette. Maar vooral ook door onvoorziene en niet navolgbare reactie van Marcel Levi. Zo ziet een paradox er dus uit.

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Waardevolle overdenking van Maarten Broers - hoogleraar klinische epidemiologie, die dieper kijkt.

    Het sluit aan bij eerdere observaties over het reilen en zeilen van de universiteiten en ook medische faculteiten en de heersende perverse en parad...oxale prikkels daarin.

    Voor meer achtergrond verwijs ik nogmaals naar het boek Genadezesjes van Eelco Runia die niet alleen een scherpe analyse maakt van het 'systeem', maar ook een tien punten plan ter verbetering beschrijft. Ik schreef daar al eens een blog over.
    https://www.medischcontact.nl/opinie/blogs-columns/blog/eelco-runia-of-wat-er-misgaat-aan-de-moderne-universiteit.htm

    Of lees de eerdere analyse van Frank Miedema. Medische wetenschap is vooral carriere spel. Ook leerzaam. Te lezen in medisch contact
    https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/medische-wetenschap-is-vooral-carrierespel.htm

    https://www.scienceguide.nl/2019/02/frank-miedema-wij-hadden-verwacht-dat-science-in-transition-als-een-nachtkaars-uit-zou-gaan/

    Eens zal de knop om gezet moeten worden. Maar ja: wie durft ? Wie neemt het voortouw ?

    Tot slot: hulde aan Linda Jolink die met haar artikel deze kwestie op de kaart zette. Maar vooral ook door onvoorziene en niet navolgbare reactie van Marcel Levi. Zo ziet een paradox er dus uit.

  • Maarten Boers

    hoogleraar klinische epidemiologie, reumatoloog, Amersfoort

    Ik las het artikel van Jolink pas in de gedrukte versie, met de reactie van Levi erbij.
    Gelukkig is hier op de site genoeg over die reactie gezegd, niet in het minst door Jolink zelf. Hulde!
    Ik zou hier nog twee elementen aan toe willen voegen:
    1.... een promotie is niet alleen belangrijk voor het krijgen van een opleidingsplaats, maar daarna ook voor het krijgen van een plek als specialist.
    2. Ik ben erg voor voortgezet wetenschappelijk onderwijs in elk traject na het artsexamen. Ik ben het met Levi en anderen eens dat de arts in de praktijk niet kan zonder een gedegen wetenschappelijke vorming. En de beste vorming krijg je door zelf onderzoek te doen. De vraag is HOEVEEL. Volgens mij is een compleet promotietraject niet nodig voor de meeste artsen. Misschien moeten we eens kijken naar een alternatief dat korter duurt; daar is in het buitenland ervaring mee.
    Terzijde: het promotiecircus is dus binnen de medische faculteit overvol en verstopt met mensen die niet echt gemotiveerd en wellicht minder getalenteerd zijn voor onderzoek, maar toch druk voelen om het traject in te gaan. Maar binnen en buiten de medische faculteit wordt bovendien erg veel gepromoveerd door WEL gemotiveerde en getalenteerde mensen waarvoor eigenlijk daarna geen plaats is om senior onderzoeker te worden. Toch gaan we door, want het opleiden van promovendi is voor veel afdelingen een financiële noodzaak.
    Het wordt wat mij betreft tijd dat het hele stelsel op de schop gaat, dat onderzoek vooral gedaan wordt door post-docs, en dat een academische promotie alleen wordt aangeboden aan mensen die daarna een behoorlijke kans hebben op een universitaire carrière met een vaste aanstelling.

  • Andre Jansen

    Huisarts, De Krim

    Ik denk dat collega Levi momenteel teveel hooi op zijn vork neemt of heeft, anders kan ik deze overspannen reactie op deze vrolijk geschreven kwestie niet verklaren. En de redactie dacht: ach we vragen Marcel wel even....

  • Roald Schaad

    anesthesioloog, IJsselstein ut

    Beste redactie Medisch Contact,

    wel jammer dat jullie alleen iemand als Levi laten reageren; wellicht ook niet helemaal eerlijk, mede ook omdat hij voorzitter van de NWO wordt. Dat is aan de melkman vragen waarom melk goed voor je zou zijn.

    Mis...schien opnieuw een expert vragen, maar dan een die wat meer neutraal en eerlijk hierop kan reageren? Overigens diskwalificeert Levi met zijn antwoord een groot gedeelte van de medische professionals.

    Ik geloof in een balans. Een gedeelte is gepromoveerd, een gedeelte niet.

  • Rinus Ouwens

    Bedrijfsarts, verzekeringsarts

    Wat merkwaardige reactie van Marcel Levi, wiens bijdragen ik vaak juist waardeer. Misschien dat daarom deze reactie teleurstellend overkomt. Los van de nogal denigrerende toon overtuigen zijn argumenten voor promotie onderzoek me niet.

    Nummer 1: ...“Door onderzoek te doen leer je dat je conclusies niet kunt onderbouwen door emoties, misverstanden of slecht geformuleerde onderbuikgevoelens maar dat er ontegenzeggelijke feiten nodig zijn.
    Dat is voor mij als verzekeringsarts mijn dagelijks werk.”

    Nummer 2: “Een tweede leereffect van onderzoek doen is dat het analyseren van systematisch verzamelde observaties en gegevens je leert waarnemingen samenhangend te ordenen, helder te redeneren, en logische gevolgtrekkingen te formuleren.”
    Hier zijn zo ongeveer de eisen beschreven die aan een verzekeringsgeneeskundige rapportage gesteld worden.

    Kennelijk zou ik voor mijn werk dus gepromoveerd moeten zijn. Wat ik niet ben. Analoog aan jonge collega Jolink merk ik wel dat mijn ervaring in allerlei vakantiewerk en bijbaantjes voor mijn werk nog steeds waardevol zijn.
    Kijkend naar de vele reacties op haar bijdrage heeft mw Jolink in elk geval het vermogen haar observaties zodanig te delen dat het mensen aan het denken zet. Lijkt me voor een arts een prima eigenschap.

  • Sander Braken

    Medisch student, Leiden

    Als dhr. Levi in zijn reactie evenveel humor had gebruikt als mw. Jolink, had ik misschien kunnen voorbijgaan aan het feit dat hij niet inhoudelijk ingaat op de stelling zelf: er is geen bewijs dat promoveren aantoonbaar betere artsen oplevert, terwi...jl het promotiecircus wel leidt tot devaluatie van de titel dr. en de wetenschap in het algemeen. Echter, dhr. Levi kiest ervoor om te kiezen voor een persoonlijke aanval, op een tamelijk zure wijze. Dat terwijl het punt dat Jolink maakt zeer terecht is. Bij mijn medestudenten herken ik hetzelfde sentiment: men wil dolgraag specialiseren, is gemotiveerd om zo snel mogelijk te beginnen. In plaats daarvan zetten wij deze jonge, leerbare geesten 3 jaar achter een pc om na eindeloos cijfers staren in stata en excel sheets een boekje vol te hebben met publicaties over onderwerpen in een niche van een bepaalde hoek van een vakgebied, publicaties die eigenlijk meer bedoeld waren om de publicatiehonger van de professor te stillen. Jammer, als je het mij vraagt. Laat wetenschap over aan hen die echt een academische carrière ambiëren. Dat komt de jonge dokter en de wetenschap ten goede.

  • Anjeleen Douma

    Arts docent/medical educator, huisarts np, Amersfoort

    Hoe aanmatigend is de reactie van Marcel Levi op het stuk van Linda Jolink in MC van 18 februari. Jolink heeft volgens Levi een “licht verward brein”, haar conclusie “zou elke proef van wetenschappelijke toetsing niet doorstaan (wellicht zelfs niet v...oldoende worden bevonden voor een opstel op de middelbare school”), “het is sympathiek dat ze belangstelling heeft voor de vraag of het doen van wetenschappelijk onderzoek nuttig is voor artsen”, en “ze heeft nog voldoende tijd in haar opleiding om te schaven aan haar vermogen tot logisch redeneren en om waarnemingen ordentelijk te ordenen tot conclusies voordat ze op patiënten wordt losgelaten”. Levi getuigt hiermee van een paternalistische (ach meisje toch) en superieure (ik weet het beter)houding. Hij gaat hiermee compleet voorbij aan het terechte punt dat Jolink opbrengt, namelijk dat het promotie traject in de geneeskunde is verworden tot een middel in plaats van een doel. Levi zelf benoemt dat het bezitten van de doctor’s titel je kansen op een opleidingsplek aanzienlijk vergroot, maar liefst de helft van de beschikbare plekken wordt immers aan deze kleine groep vergeven. Levi suggereert dat onderzoek doen nodig is om te leren “dat je conclusies niet kunt onderbouwen door emoties, misverstanden of slecht geformuleerde onderbuiksgevoelens”. Levensgevaarlijk dus, al die patiënten in Nederland die door niet gepromoveerde artsen behandeld worden...

  • Ritsert Boonstra

    Orthopeed, Den Helder

    Marcel Levi laat feiten weg

    Wel een hele pittige terechtwijzing van Marcel Levi aan het adres van student Linda Jolink. Levi hakt vrolijk in op de schrijfster van een mooi artikel met een relevante boodschap. Hij verwijt haar onder meer geen onde...rzoek te doen en niet onderbouwde conclusies te trekken. Maar de heer Levi ontpopt zich in zijn reactie pas echt als een getallenkunstenaar. Bij wetenschap hoor je namelijk alle feiten mee te nemen en niet selectief te ‘shoppen’. 1100 artsen beginnen volgens Levi aan een specialistenopleiding, van de instromers zijn er 560 gepromoveerd. De helft van de plekken is dus beschikbaar voor niet-gepromoveerden. Volgens Levi toont dit aan dat de claim van Jolink dat promoveren nodig is om ‘in opleiding’ te komen apert onjuist is. De eerste vraag die bij mij opkwam was: hoeveel artsen studeren er eigenlijk in totaal af per jaar? Ongeveer 2700. Van die 2700 promoveren er 800. De kans dat je specialist wordt is 1100/2700=40%. Als je gepromoveerd bent is die kans 560/800=70%. Jolink stelt het in haar artikel wat scherp, maar ze heeft wel een duidelijk punt: wil je zekerder zijn van een opleidingsplaats, dan moet je promoveren. Levi vindt dat Jolink nog moet schaven aan haar vermogen tot logisch redeneren en haar waarnemingen moet leren ordenen. Verwijt de pot hier de ketel?

    Ritsert Boonstra, orthopeed, niet gepromoveerd.

  • Lot Postmes

    psychiater

    Dhr. Levi is een slecht pleitbezorger voor de wetenschap met deze repliek, het vergroot de afstand tussen onderzoek en klinische praktijk. Vanuit zijn “deskundigheid” en hoge positie verzandt hij in rationalisatie alsof dat het hoogste goed is.
    Gra...ppig is dat zijn redenering spaak loopt als hij mevrouw Jolink emoties toedicht zonder ze te verifiëren. Wat zijn emoties daarbij zijn moge Joost weten. Overigens zijn emoties eerder iets om te aanvaarden. Ze zijn er nou eenmaal, het gaat om wat je ermee doet. Vooral overdrijving en afreageren zijn schadelijk. Dhr. Levi illustreert dat zelf prachtig door in zijn rationalisaties voorbij te gaan aan het terechte dilemma dat mevrouw Jolink schetst. Zonder emoties en gevoelens zijn er geen drijfveren en verwordt wetenschap dan tot een berg details die geen oog hebben voor algemeen belang.
    Het opiniestuk van mevrouw Jolink ademt heeft meer hart voor de wetenschap als zij zich afvraagt “willen we als medici een wetenschappelijke status met een ongezonde motivatie?” en “wat leveren we daarvoor in?”
    Met goede vragen begint de wetenschap en wint de geneeskunde. Hopelijk zullen onze jonge artsen de moed houden om kritische vragen te blijven stellen.

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Marcel Levi’s reactie geeft meer te denken dan ik aanvankelijk dacht. Blijkt na nachtje slapen. Mijn overdenkingen zijn de volgende:
    Deel 1:
    1. In de rubriek ‘De Kwestie’ leggen MC lezers ons een dilemma voor. Het voorliggende vraagstuk is hier: m...oet een medisch specialist gepromoveerd zijn ? Het gaat daarbij om de ‘voors’ en de ‘tegens’

    2. Jolink’s observatie is dat het in de dagelijkse praktijk vooral een ‘tactisch strategisch moetje’ blijkt te zijn. Een bijna noodzakelijk middel om je zelf ‘in te vechten’ in de opleiding. En later een noodzakelijke randvoorwaarde om gerespecteerd lid te kunnen worden van de kaste/gilde der medisch specialisten - zeg ik zelf meteen maar even bij. Niet gepromoveerd is toch een B keuze.

    3. Het sluit aan bij eerdere observaties van bijvoorbeeld voormalig decaan UU Frank Miedema die eerder stelde dat het in de medische wetenschap toch vooral gaat om carrière , macht en geld.
    https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/medische-wetenschap-is-vooral-carrierespel.htm
    4. Deze praktijk observaties blijken meer te veralgemeniseren dan Levi denkt, getuige het door Jolink aangehaalde Rathenau rapport – de zin van het promoveren (2018). Levi lijkt daar niet van op de hoogte te zijn.

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Marcel Levi’s reactie geeft meer te denken dan ik aanvankelijk dacht. Blijkt na nachtje slapen. Mijn overdenkingen zijn de volgende:
    Deel 2:

    5. Het artikel van Jolink blijkt een humorvol geschreven bericht uit de samenleving, flessenpost uit de... onderste lagen van het medisch industrieel complex met katholiek sausje. Dat soort post is juist interessant omdat het de zittende macht met de bijpassende standaard hosanna verhalen een spiegel voor houdt. Kortom: het heeft vooral ook een hofnar functie.

    6. De humor lijkt niet aan hem besteed. De boodschap lijkt hem te ontgaan. Zijn reactie is zuur en licht vals van toon én aan het slot is vooral te karakteriseren als: papa is beetje boos en verdrietig. Zo reageert getergde macht dus. Erg inzichtelijk

    7. Dat brengt me op de vraag of Levi überhaupt wel in deze spiegel wenst cq durft te kijken. Voor de goede orde: het beeld van deze spiegel is namelijk veel minder rooskleurig als de top van de wetenschap/UMC’s/universiteiten ons zo vaak en graag voorhouden.

    8. Ik heb het dan over de schadelijke gevolgen en implicaties van de wetenschappelijke en universitaire rat race. Een uiterst verfijnde vorm van ‘Intensieve Menshouderij’. Ik spreek hier nu vooral ook als oud bedrijfsarts, die de achterkant van dit soort bureaucratische bedrijven/fabrieken maar al te vaak van nabij heeft gezien.

    9. Hetzelfde gaat deels op voor het functioneren van medische specialisten in MSB en UMC’s met hun eigen kaste en ‘in groep’ problematiek.

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Marcel Levi’s reactie geeft meer te denken dan ik aanvankelijk dacht. Blijkt na nachtje slapen. Mijn overdenkingen zijn de volgende:
    Deel 3:
    10. Marcel Levi staat op het punt om voorzitter van het NWO te worden. Een ZBO met 1 miljard omzet bij 70...00 wetenschappelijke projecten. Een van de vijf ambities die het NWO expliciet heeft omschreven (NWO strategie 2019-2022) betreft ‘het perspectief van onderzoekers’.

    11. Het opinie artikel van Linda Jolink raakt die kern. Het kaart het probleem aan dat werkelijkheid op de vloer er nogal anders uitziet van de prachtige vergezichten en zoet gesausde beleidsverhalen. Blijkt uit onderzoek na enquete. Geen idee of Levi is aangesloten bij het lopende debat over het wel en wee van de universitaire wereld in ons landje de laatste jaren. Maar het gaat minder goed dan het lijkt.

    12. Ik verwijs expliciet naar het boek Genadezesjes van Eelco Runia (UHD RU Groningen), die op scherpe wijze het reilen en zeilen van het wetenschap bedrijven anno 2021 uit de doeken doet middels – erg aardige opzet – een achttal brieven aan de verschillende spelers in dit spel: de promovendi, de studenten, belastingbetaler, collega’s, bestuurders, tweede kamerleden en buitenstaanders. Echte aanrader.

    13. Ook ik ontving van hem een brief (aan de bedrijfsarts) met de vraag hoe het toch kan dat er zoveel mensen overspannen raken én waarom een organisatie als een universiteit steeds meer op een chemische fabriek is gaan lijken met input, through en output belletjes. Zeer terechte vragen op basis van scherpe observaties. Ik vraag me af of Levi de moed heeft dit boek te lezen.

    14. Tot slot: Levi komt op uitgekiende positie om de zaak ten goede te keren, vermits hij in die spiegel durft te kijken. Gezien zijn reactie ben ik daar op voorhand niet van overtuigt.

    Maar: acht: misschien had hij gewoon een slechte dag. En dat kan iedereen overkomen, niet waar, zelfs een topman van University College London Hospitals

  • Jos van Bemmel

    huisarts, Hoogland

    Helemaal eens met de reacties van Dolf Agra en Hans Koch op de zeer negatieve toon van Marcel Levi in zijn commentaar. Zijn we niet gewend van de heer Levi en is ook nergens voor nodig. Mijns inziens ontgaat hem de essentie van het zeer lezenswaard...ige artikel.

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    "Marcel Levi is duidelijk in zijn wiek geschoten en kan zijn sjagerijn over deze kwestie niet (afdoende) onderdrukken en onder de mat houden. Blijkt uit zijn te persoonlijke reactie op dit juist fraai geschreven opinie (!) stuk van Linda Jolink.

    E...en opinie stuk mag/moet juist wat gepeperd zijn. Overdrijving mag best. Bovendien zat het juist vol humor.

    Dat kun je niet van de reactie van Levi in deze kwestie zeggen. Ik denk cq ben bang dat hij de pointe mogelijk zelfs helemaal gemist heeft. En dat als een aankomend voorzitter van het NWO.

    En inderdaad: ik ben het eens met de reactie van collega Hans Koch @ Er zit een valse ondertoon in. Nogal pijnlijk eigenlijk.

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    @ Hans Koch. Excuses voor de onjuiste benaming. Het moet Hans Koch zijn ipv Hans Vonk.

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Marcel Levi is duidelijk in zijn wiek geschoten en kan zijn sjagerijn over deze kwestie niet (afdoende) onderdrukken en onder de mat houden. Blijkt uit zijn te persoonlijke reactie op dit juist fraai geschreven opinie (!) stuk van Linda Jolink.

    E...en opinie stuk mag/moet juist wat gepeperd zijn. Overdrijving mag best. Bovendien zat het juist vol humor.

    Dat kun je niet van de reactie van Levi in deze kwestie zeggen. Ik denk cq ben bang dat hij de pointe mogelijk zelfs helemaal gemist heeft. En dat als een aankomend voorzitter van het NWO.

    En inderdaad: ik ben het eens met de reactie van collega Hans Vonk @ Er zit een valse ondertoon in. Nogal pijnlijk eigenlijk.

  • Hans Koch

    Huisarts n.p., Dronten

    Opmerkelijk: In hetzelfde nummer van Medisch Contact waarin de adjunct-hoofdredacteur oproept debatten in het tijdschrift op beschaafde toon te voeren, wordt een ronduit onfatsoenlijke reactie geplaatst van Marcel Levi op een opiniërende bijdrage van... geneeskundestudent Linda Jolink: het commentaar van Levi is vals en speelt op de vrouw, en dat met gestrekt been, een rode kaart waardig.
    Ik hoef Linda Jolink niet te verdedigen, dat doet ze zelf zeer kundig in haar repliek waarin ze Levi vaardig onderuit schoffelt.
    Maar ik wil de redactie van Medisch Contact wel oproepen om bij de selectie van te plaatsen bijdragen dezelfde criteria van fatsoen en wellevendheid te hanteren die zij van de lezers verwacht.

  • Linda Jolink

    geneeskundestudent

    (2/2)

    Jammer dat u in uw 'expert opinion' niet ingaat op inhoudelijke kwesties als: is er bewijs dat een promotie leidt tot betere artsen? Door een proefschrift te schrijven doe je inderdaad jarenlang ervaring op met logisch redeneren, maar hoe gr...oot is de toegevoegde waarde daarvan in de dagelijkse medische praktijk? En andersom: heeft de intrinsieke motivatie van medische promovendi invloed op de kwaliteit van hun proefschrift?

    In plaats daarvan kiest u ervoor om een aantal ludieke observaties, die overduidelijk geen wetenschappelijke pretenties hebben, als onlogisch en onwetenschappelijk te bestempelen. (Voor de duidelijkheid: het woord 'heilig' in 'heilig uur' verwees naar het feit dat geen enkel excuus geldig was om het uur te missen - dat gevaar lag kennelijk op de loer; niet naar het warme en verheven gevoel dat de arts-assistenten kregen van de wetenschap waarover tijdens dat uur werd gepraat.) Op basis daarvan insinueert u dat ik mijn redeneervermogen moet verbeteren alvorens ik 'op patiënten word losgelaten'. U stelt dat een promotietraject daaraan bij kan dragen, maar de 'harde feiten' waarop u zo gesteld bent, laat u hierbij helaas achterwege.

  • Linda Jolink

    geneeskundestudent

    Beste heer Levi,

    Dank voor uw pittige repliek op mijn bewust wat provocatief geschreven stukje; touché, wie kaatst kan de bal verwachten.

    Dat het een ongeschreven wet is dat een promotieonderzoek een vereiste is om in opleiding te komen, is ind...erdaad onjuist, als u de uitdrukking 'ongeschreven wet' letterlijk neemt. Ik was zelf niet in de veronderstelling dat daadwerkelijk elke medisch specialist gepromoveerd moet zijn en ging ervanuit dat het geëngageerde publiek van Medisch Contact dat ook wel zou weten. Goed dat u ons met de neus op de feiten drukt. Helaas gaat u hiermee voorbij aan de kern van mijn betoog: dat een aanzienlijk aantal jonge artsen promoveert met als belangrijkste motivatie om in opleiding te komen, wat mijns inziens kwalijke gevolgen heeft voor zowel arts als wetenschap.

    Om deze stelling cijfermatig te onderbouwen, moet men niet kijken naar het aantal arts-promovendi, maar naar hun beweegredenen. Uit een peiling onder 3000 studenten blijkt dat 8 op de 10 overweegt te promoveren; een kwart van hen zou daarvan afzien als een promotietraject geen invloed zou hebben op een opleidingsplek (https://www.medischcontact.nl/arts-in-spe/nieuws/ais-artikel/is-een-doctor-een-betere-dokter.htm). In een enquête onder jonge artsen had meer dan een kwart het verkrijgen van een opleidingsplaats als drijfveer voor promotieonderzoek (https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/niet-elke-specialist-hoeft-te-promoveren.htm). En een rapport van het Rathenau Instituut concludeerde naar aanleiding van onderzoek onder 16.000 gepromoveerden: "De wetenschappers in het gebied Gezondheid doen een promotie primair om daarmee een positie in de opleiding tot medisch specialist te verwerven (met zeer schaarse en begeerde plaatsen)". (https://www.rathenau.nl/sites/default/files/2018-04/Rathenau_Instituut-De_Zin_van_Promoveren.pdf)

    (1/2)

  • Pim de Bree

    anios IC, Rotterdam

    Wat een ontzettend leuk geschreven stuk

  • Siep de Groot

    huisarts, niet praktiserend, Eelderwolde

    Er zijn maar weinig huisartsen die gepromoveerd zijn. Gelukkig ook geen voorwaarde
    Bij een sollicitatie. Toch is het heel aardig om zaken tegen een wetenschappelijk licht te houden. In huisartsenland zijn enthousiastelingen bezig met het maken van... standaarden voor de huisarts. Zij hebben de huisartsgeneeskunde op een hoog niveau gebracht. Zelf heb ik bijzondere gevallen waar ik als huisarts mee in aanraking kwam uitgezocht en gepubliceerd in een wetenschappelijk tijdschrift.
    Dat was een leuke bezigheid en hield mij scherp.
    Wetenschappelijke belangstelling is essentieel in ons vak, zonder gepromoveerd te zijn. Het Nederlands Huisartsen Genootschap stimuleert die belangstelling.
    Siep de Groot, huisarts niet praktiserend, Eelderwolde

  • Zwartenkot

    Kno arts, Hilversum

    De meeste gepromoveerde artsen zullen terugkijken en het hier niet mee eens zijn. Maar hebben tijdens het proces wel degelijk gemopperd over het MOETEN doen van een promotie voor een opleidingsplek.

    Naar mijn mening heeft het mijn horizon verbree...d, mij kritischer gemaakt naar maatschappelijke artikelen te kijken en het besef gegeven dat er een "publicatie-fabriek" bestaat in de academische wereld, waar veel druk op ligt.

    Een gepromoveerde kandidaat voor de opleiding of als lid van de maatschap heeft dus wel degelijk een meerwaarde .

    Het is wel zonde dat (ten minste voor kno-heelkunde) je vrijwel niet rechtstreeks kunt solliciteren voor de opleiding, maar bijna altijd ook promovendus wordt. En dat de afronding van de promotie veelal ten koste gaat van opleiding en privé ontwikkeling.

    Dus het MOETEN zou er wel af mogen.

  • Tik Ien Yo

    gepensioneerd vaatchirurg, Zeist

    Geachte Mv. Jolink ,
    Uw visie ten aanzien van een promotie deel ik in ten volle. Wel heb ik mijn eigen promotie onderzoek als plezierig en prikkelend ervaren. Maar ook prof. Legemate en prof. Clevers hebben in het verleden in het NTvG hun licht over... deze kwestie laten schijnen. Uw bevindt zich dus in goed gezelschap. Gedurende mijn 16 jarige ervaring als opleider algemene heelkunde heb ik nooit kunnen vaststellen dat gepromoveerde assistenten beter presteerden qua kennis , kunde en kritisch denken. Tenslotte heeft men een wetenschappelijke opleiding gehad . Dat promotie onderzoek bepaalde vaardigheden kan bijbrengen is juist. In de periferie is desondanks de wetenschappelijke productie van gepromoveerden helaas zeer laag. Ik hoop dat bij uw eventuele sollicitatie naar een opleidingsplaats niet alleen uw wetenschappelijke bagage maar ook uw empathisch vermogen zal worden meegewogen . Succes !

  • Arthur Poelmann

    gynaecoloog niet praktiserend, Sneek

    Prachtig geschreven stukje! Als niet gepromoveerd gepensioneerd specialist kan ik niet anders dan het hartgrondig met je eens zijn!
    Ik herinner me stafleden van mijn universitaire (!) kliniek die voortreffelijk functioneerden maar eindeloos worstel...den met een promotie traject dat hen een deel van het werkplezier ontnam en er waren erbij die het gedurende hun loopban in het geheel niet lukte.
    Geneeskunde is een wetenschappelijke opleiding waar je geleerd wordt kritisch te denken. Of je nu specialist bent een ander discipline vertegenwoordigt. Dat is voldoende om goed als medisch specialist te kunnen functioneren.
    Veel publicaties worden amper gelezen en ze kosten veel geld.
    Een goede arts hoeft niet te promoveren.


  • Annemiek Silven

    Arts-onderzoeker, Leiden

    Mooi geschreven betoog. Een promotietraject is gelukkig niet verplicht als 'ticket naar de opleiding', en dat moet het mijns inziens ook niet worden. Een promotietraject beginnen als middel om toegang tot een opleiding te krijgen is denk ik niet de j...uiste keuze. Dat draagt bij aan de inflatie van de PhD-titel en bovendien wordt het zonder intrinsieke motivatie en nieuwsgierigheid een erg zwaar traject.

    In de reis naar het schrijven van 'je boekje' kun je als arts-onderzoeker ongelooflijk veel leren. Het is een periode waarin je heel veel ruimte en kansen krijgt om allerlei waardevolle (onderzoeks)vaardigheden op te doen. Het biedt tevens een mogelijkheid om eens kritisch te reflecteren op hoe de zorg in elkaar steekt. Waarom doen we bepaalde behandelingen en maken we bepaalde keuzes in de zorg? Daar is anders in het dagelijkse stramien van overdracht tot overdracht slechts beperkte ruimte voor. Wie weet ontstaan er zo briljante ideeën die de patiëntenzorg weer ten goede komen. Bovendien leren we in de huidige basisopleiding geneeskunde maar weinig onderzoeksvaardigheden anders dan een algemene basis. Het zou een illusie zijn om te zeggen dat iedere basisarts sommige complexe onderzoeken (en dus de rationale achter bepaalde keuzes in de zorg) écht goed begrijpt zonder academische verdieping te hebben gehad. Zo'n 'heilig uurtje' is misschien ook niet de juist reclame voor de wetenschap: het wordt storend als je het nèt niet helemaal begrijpt, er ondertussen patiënten op je wachten en er nog heel veel andere to do's op je lijstje staan.

    Gelukkig hoeft niet iedere arts gepromoveerd te zijn. Juist de combinatie van verschillende eigenschappen, vaardigheden en ervaringen in een team zorgt ervoor dat we goede (patiënten)zorg kunnen leveren en kritisch blijven denken. Daarom ben ik van mening dat het bij de zoektocht naar een nieuwe collega aan een vakgroep zelf is om te beslissen wie er met welke bedevaartstocht op dat moment het beste aan kan sluiten.

  • Pieter-Paul Vergroesen

    AIOS Orthopaedie , Amsterdam

    Geachte Mw. Jolink,

    Wat een fraai geschreven tekst, ik ben het ook grotendeels met je eens. Mijn disclaimer is wel dat ik zelf met veel plezier gepromoveerd ben, en dat dit een bewuste keus was en geen ‘moetje’. Ik heb de vrijheid die ik had om t...e bedenken wat ik ging doen, met wie, wanneer en hoe met veel plezier genoten. Maar ik realiseer me dat ik niet in een typische promotiefabriek zat en dat deze vrijheid mogelijk een uitzondering was.

    Wat ik met u eens ben is het feit dat het gezien wordt als een soort proeve van devotie en dat dit mogelijk verstorend werkt in de selectie van gemotiveerde collega’s. Zoals ook andere reacties hieronder ben ik het eens dat diversiteit belangrijk is, en dat de selectie nu ‘skewed’ is naar (bijna) gepromoveerde artsen toe. Dit is volgens mij op de lange termijn niet per se goed.

    Ik ben het niet helemaal met je eens als het gaat om de reden waarom dit zo geworden is. Je geeft aan dat het komt door de prikkels bij hoogleraren die werkbijen nodig hebben, maar dit is denk ik maar een klein deel van het probleem. Het grotere probleem is dat we gewoon geen goede ‘evidence based’ criteria hebben om artsen te selecteren voor de opleiding. Hierdoor gebruiken we de tijd die een promotie met zich meebrengt om een persoon te leren kennen en deze zo, impliciet, te selecteren voor de opleidingen. Dat dit een bepaalde selectie bias in de hand werkt lijkt me voor de hand liggen. Je ziet nl dat ook als mensen niet promoveren ze vaak echt bekend moeten zijn om die opleidingsplek te verkrijgen. Ik denk dat hierin de meerwaarde tussen 1 en 2 en tussen 2 en 3 jaar ANIOSsen wordt overschat.

    Het zou mijns inziens dus interessant zijn om eens onderzoek te doen naar meetbare kwaliteiten die je moet hebben om hebben om:
    1. De opleiding met succes af moet ronden (hierin zit iig voor de ortho ook het schrijven van 1 artikel)
    2. Op de lange termijn een specialist te zijn die patiëntgericht en evidence based kan blijven werken.

  • Jaap de Vries

    Chirurg, Groningen

    Als (bijna) pensionado herken ik de devaluatie van het proefschrift tot boekje, dat af moet zijn. Ik raad iedereen aan ook het recente artikel van Wolters in het NTvG en het commentaar daarop te lezen (https://www.ntvg.nl/artikelen/academische-carri...ereperspectieven-van-gepromoveerde-dokters). Persoonlijk heb ik door het promoveren wel geleerd kritisch(er) te kijken naar resultaten van onderzoek en hoe je die zorgvuldig gebruikt bij het nemen van belangrijke beslissingen. Dat is toch wat anders dan even Googelen..........

  • Annelies Berden

    Reumatoloog, Rotterdam

    Knap geschreven column, prikkelend ook. Alleen herkenbaar is het voor mij niet. Ik heb zelf mogen ervaren dat er ook veel plezier uit een onderzoekstraject valt te behalen ook al is het zeker niet altijd makkelijk. Als het gaat om de kwaliteit leg ik... toch wat vertrouwen in peer review. Of een onderzoekscarriere je een betere arts maakt is denk ik niet de vraag. Je hebt een ander stukje opleiding naast je opleiding tot medisch specialist gevolgd en dat brengt specifieke vaardigheden met zich mee. En die kunnen van pas komen. Vanuit een stage in de thuiszorg valt ook veel te leren en daar neem je weer andere vaardigheden uit mee. Zo heeft iedereen zijn eigen ‘kleur’ en fijn als je na je opleiding in een team terecht komt waarin niet iedereen precies dezelfde ervaring heeft zodat je elkaar aan kunt vullen.

  • Maarten Knapen

    Gynaecoloog-perinatoloog, Rotterdam

    Tja, discussie die al lang bestaat. Als selectiecriterium lijkt me ‘n promotietraject niet het belangrijkste. In de huidige promotietrajecten word je goed geschoold in veel vaardigheden die heel goed van pas komen in een functie als medisch specialis...t. Is het weggegooide tijd om 3 a 4 jaar van je pak ‘m beet 42 jarige loopbaan als arts aan zelfontwikkeling te besteden? Zelfontwikkeling die een meerwaarde heeft voor de latere specialistische werkkring. Veel dingen moet je zelf ervaren om daar ‘n kritisch oordeel over te geven. In onze kliniek zijn we tevreden met de bijdrage van deze als regel gezond kritische denkers

  • Bart van Nimmen

    Plastisch chirurg , Tilburg

    Het promoveren als essentieel selectiecriterium voor een opleidingsplaats als medisch specialist is inderdaad oneigenlijk en dient vooral een ander doel dan de bijdrage aan de wetenschap of de individuele professionele ontwikkeling van de kandidaat. ...Het is zelfs veelal contraproductief in het perspectief van de loopbaan van de professional én diens maatschappelijke bijdrage want er gaan cruciale jaren verloren die beter aan vakinhoudelijke opleiding en het opdoen van ervaring kunnen worden besteed.

    In België is het louter noodzakelijk voor een academische carrière en zo heeft het weer wel een zinvolle functie.

    In het perspectief van een tekort aan deskundige en betrokken medisch specialisten kan het promotieonderzoek als selectiecriterium best op de schop.

  • drs G.E.R.Engberts

    KNO-arts, Schiedam

    Helemaal eens met je mooi verwoorde observatie. Het gaat ook niet om of het goed is voor voor de promovendus, maar het gaat erom dat het goed is voor de professor en de kliniek. Dat komt doordat de status en "kwaliteit" van beiden, voornamelijk worde...n afgemeten aan het aantal publicaties. De promovendus is een voordelige werkbij die, desnoods in zijn of haar vrije tijd de nectar van de roem en faam bijeen scharrelt voor de opleider.

  • Dick Buitelaar

    anesthesioloog np, Amsterdam

    De auteur slaat de spijker op de kop. Doodzonde van de tijd die jonge mensen aan 'pipetteren achter een scherm' moeten besteden i.p.v. ervaring opdoen.
    Geneeskunde/Geneeskunst is een ervaringsvak met een hoog ambachtelijk gehalte. Een proefschrift l...evert daar geen tot weinig bijdrage aan.

  • A. Pfaff

    Anesthesioloog n.p., Maastricht

    Uit mijn studenten tijd is mij de uitspraak "veel kennen, weinig kunnen" van de hoogleraar verloskunde Kloosterman bijgebleven (weliswaar in een andere context). Dat ik mij deze uitspraak nog steeds herinner, komt doordat ik in de praktijk hier vaak ...aan herinnerd werd.

  • Jedidja Fortuijn

    Aios psychiatrie, niet gepromoveerd, Haarlem

    Schrijven kan je alvast!
    Podcast van Frank Miedema, geïnterviewd door Carlijn Welten over relevante wetenschap is een aanrader!
    https://castbox.fm/vb/307079757

  • Dolf Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Ha ha ha, dat geeft stof tot nadenken ! Interessante observaties. Goed voorstel bovendien. Daarnaast fraai geschreven ! Wellicht is er een nieuwe MC blogger opgestaan ? Ik mag het hopen.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.