Hospital-ity

Valid-validity, stupid-stupidity, hospital-hospitality: wie puur de logica van de Engelse grammatica zou volgen, zou kunnen concluderen dat het ziekenhuis en gastvrijheid onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en dat dit begrip zijn oorsprong vindt in de zorg. Niets is minder waar, bedacht ik mij tijdens een heerlijke midweek in een Zuid-Limburgs vakantiehuis. Waar wij genoten van het gastheerschap van de eigenaren – een flesje wijn bij aankomst, de ‘leenhond’, die het wandelen in de regen voor onze kinderen stukken aangenamer maakte – onze verwachtingen werden overtroffen.

zorgverleners kunnen nog veel leren van de vrijetijdsector

Wij kunnen als zorgverleners wat dat betreft nog veel leren van de vrijetijdsector. Toch zie ik de laatste tijd ook in de zorg steeds meer lichtpunten. ‘U bent te laat. U mag gaan zitten, maar we denken niet dat de dokter nog tijd voor u heeft’, heb ik gelukkig al tijden niet meer gehoord op onze poli. En ik word enthousiast van het initiatief van ons naburige ziekenhuis om in de wachtruimte van de SEH opladers voor mobiele telefoons beschikbaar te stellen.

Het zijn de kleine details die het verschil maken en die bijdragen aan een positieve ervaring. Juist in de zorg, als mensen ongerust zijn, is dat van groot belang. Zoals medecolumniste Anna Verhulst weet, die op Twitter meldde gunstige PA-uitslagen direct door te bellen als ze bekend zijn, ook al is het nog maar een paar uurtjes tot de geplande poliafspraak. Of het initiatief van onze eigen restaurantmanager, waardoor patiënten (zijn ‘gasten’) gedurende de hele dag via een iPad vers bereide maaltijden kunnen bestellen, een service die hij ook aan de familie van patiënten wil gaan aanbieden. Dit soort initiatieven maakt patiënten blij. En mij ook. Wie weet lopen we ooit echt voorop als het gaat om hospital-ity?