Blogs & columns
Danka Stuijver
Danka Stuijver
2 minuten leestijd
Column

Een mentor als gids en raadgever

Plaats een reactie

Het is half 6 als Marieke het ziekenhuis uitloopt met alweer een 8 voor een coschap. Als ze zo doorgaat behaalt ze haar bul straks cum laude.

Toch voelt ze geen blijdschap, maar een knagende twijfel. Wil ik dit eigenlijk wel? Dokter zijn? In de gezondheidszorg werken? Bij ieder coschap hoort ze weer: jij bent geknipt voor het vak. Maar een laag dieper, achter het voorbeeldige masker van de ideale coassistent, komt het niet. En Marieke zelf weet ook niet met wie of waar zij haar twijfels veilig kan delen. Bovendien, als ze geen dokter wordt, wat moet ze dán doen?

Na haar afstuderen gaat ze werken als anios kindergeneeskunde. Ze werkt netjes en hard. Maar het knagende gevoel blijft. Een gevoel van niet op haar plek zijn. Op een dag vraagt een kinderarts, via wie mij dit verhaal ter ore kwam, aan Marieke wat haar plannen zijn. Met het politiek correcte antwoord neemt de kinderarts geen genoegen. ‘Ik kan zien dat je worstelt. Vertel eens, waar worstel je mee?’ Voorzichtig vertelt Marieke over de twijfels die zij al jarenlang voelt. De kinder­arts wordt haar mentor. In de gesprekken die ze voeren lukt het haar om helder te krijgen wat het knagende gevoel veroorzaakt. Marieke vertelt dat ze sinds haar 12de weet dat ze met kinderen wil werken. ‘Maar is dit dan wat je wilt?’, vraagt de kinder­arts. ‘Een beroep waarbij je 40 procent van de tijd achter een computerscherm zit en je 75 procent van de tijd ouders “behandelt” in plaats van kinderen?’

Veel jonge dokters stormen door de opleidingstijd als een stier naar een rode lap

Door de gesprekken met de kinderarts verdwijnt langzaam de mist uit haar hoofd. Als ze op een dag terug de kamer inloopt van een ziek patiëntje, treft ze de verpleegkundige die het kind zachtjes sust en kalmeert. Ze slaat het tafereel gade en weet het: dát is wat ik wil doen. Ze wordt geen kinderarts, maar een uitstekende kinderverpleegkundige.

Veel jonge dokters zijn gedreven en doelgericht. Ze stormen door de opleidingstijd als een stier naar een rode lap. Van de geneeskundeopleiding tot een plek in een vakgroep: het is een ratrace, het gáát maar door. Maar wat doe je met de vragen en twijfels die onderweg ontstaan?

In het bedrijfsleven wordt mentoring gezien als de sleutel tot bedrijfssucces en een investering in groei. Dat blijkt ook wel: 70 procent van de ondernemers met een mentor heeft na vijf jaar een goed­lopende business, zonder mentor is dat 50 procent.

De hoop is dat straks iedere jonge arts (in spe) een mentor heeft. Daarvoor voert de Zin in Zorg-beweging deze week een bewustwordingscampagne in samenwerking met de LAD, DJS, LOVAH en VvAA. Deze beweging van jonge artsen zet zich in voor mentaal fitte en weerbare artsen die hun eigen pad durven uit te stippelen. Ze hopen met hun initiatieven het hoge burn-outpercentage onder jonge dokters terug te dringen.

Een mentor die geen enkel belang heeft bij de keuzes die een jonge dokter maakt, kan een uitstekende gids en raadgever zijn. Een ervaren collega met wie je vrijuit kunt praten, die het vak kent en de juiste vragen stelt zonder te (be)oor­delen. Zodat iedere jonge dokter af en toe durft weg te draaien van de rode lap en, uiteindelijk, het pad kiest dat bij hem of haar past.

Meer van Danka Stuijver
opleiding
  • Danka Stuijver

    Danka Stuijver is waarnemend huisarts. Naast haar columns voor Medisch Contact maakt zij ook de podcast Over de Grens.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.